De McDonnell Douglas F-4 Phantom II is een zeer geliefd toestel in onze hobby en zeker deze nu erg schaars begint te worden willen we met zijn alle nog een laatste stukje Phantom snuiven.
In Europa zijn we redelijk verwend met de laatste twee lokale gebruikers, Griekenland en Turkije, die erg trots zijn op hun toestellen en bestaat de mogelijkheid deze met enige regelmaat te aanschouwen in hun thuisland of incidenteel op een vliegshow. Hoe anders is dat met de laatste twee andere gebruikers, Iran en Zuid-Korea.
Je kunt dan ook onze extase begrijpen toen we eind februari een bericht ontvingen dat een goede Zuid-Koreaanse vriend van 4Aviation, na lang aandringen, bij de Republic of Korea Air Force (ROKAF) een positief antwoord had ontvangen op zijn verzoek om met een groep fotograven het afscheid van de laatste F-4E’s in Zuid-Korea bij te wonen! We waren erg sceptisch en konden het in eerste instantie niet geloven.
Op donderdag 13 juni zou een spottersdag zijn, waarbij we welkom waren, en op vrijdag 14 juni zou het officiële afscheid zijn. Meteen met het voorbehoud dat bij slecht weer het geheel een paar dagen verplaatst zou worden. Dat is lekker plannen! Met het grootst mogelijke voorbehoud informeerden we onze reizigers, waarvan een flink aantal meteen ‘ja ik wil’ zeiden, terwijl heel veel details nog niet bekend waren.
Een maand later, eind maart, werd duidelijk dat het officiële evenement verplaatst was naar vrijdag 7 juni, dus een week eerder, er was geen sprake meer van een spottersdag! Nog steeds met het voorbehoud dat het verplaatst kan worden ivm slecht weer. 4Aviaton heeft toen de knoop doorgehakt om een reis te organiseren en alle geïnteresseerden in te lichten van onze plannen. Zoals altijd delen we de informatie die we hebben zodat iedereen zelf een beslissing kan maken met alle voorbehouden van dien. Maar liefst 26 enthousiastelingen melden zich van over de hele wereld om met ons mee te gaan. Een hotel dichtbij de basis Suwon AB werd gereserveerd en voor de flexibiliteit kozen we voor verschillende minibusjes ipv een touringcar. Vanwege onze eigen scepsis wachten we nog even met het vastleggen van de tickets.
Half april was het echter tijd deze vast te leggen omdat anders de prijzen te ver waren doorgeschoten. WE hadden alles geregeld en dat geeft toch altijd weer een beetje rust.
Begin mei kregen we een vriendelijk verzoek van onze vrienden van COAP of ze met ons mee konden reizen, 4Aviation heeft meer ervaring naar reizen naar Azië en als je elkaar kunt helpen moet je dat ook doen! Rond diezelfde tijd kregen we echter ook een heel gaaf, maar tegelijk ook heel vervelend bericht, we zouden ook welkom zijn op Suwon AB op woensdag 5 juni voor de generale repetitie. Mooi, omdat twee dagen op een vliegveld extra kansen geeft, maar vervelend omdat we nu alle logistieke zaken al hadden geregeld en grotendeels betaald.
We contacteerden de luchtvaartmaatschappij Lufthansa, die we hadden gekozen voor deze reis, wat de kosten zouden zijn om de vluchten aan te passen en dat viel nog enigszins mee. Omdat we alles zo open en eerlijk proberen te doen, hebben we de nieuwe situatie aan de deelnemers voorgelegd met de vraag wat hun intenties zijn. Iedereen wou graag iets extra’s betalen om de reis te verlengen. Het hotel werd op de hoogte gebracht, geen probleem, de huurauto’s werden aangepast, geen probleem en toen werd Lufthansa gebeld om de tickets aan te passen. De tickets van, letterlijk, een dag daarvoor waren er niet meer en aanpassen zou nu ongeveer Euro 7000 per tickets kosten in plaats van Euro 250! We kunnen vertellen dat dit toch iets boven onze marge is en teleurgesteld hebben we het gesprek beëindigd. Wat nu te doen? De 4Aviation directie ging op zoek en in goed overleg. We hadden andere vliegtickets gevonden, waardoor we toch zouden kunnen gaan op de nieuwe data. De deelnemers hebben het afgesproken bedrag bijbetaald, we kregen nog iets geld terug voor de Lufthansa tickets en 4Aviation had een flinke slok gedoneerd om deze unieke reis toch mogelijk te maken.
Eerder in de maand waren natuurlijk alle paspoorten en formulieren opgestuurd naar de ROKAF en kregen we positief nieuws dat iedereen mocht komen. Ondertussen werd er ook serieus tijd besteed aan de vrije tijd die we rondom de beide dagen zouden hebben. We wilden niet met een grote groep operationeel gaan spotten/aan het hek staan, maar er zijn genoeg unieke dingen die we konden bezoeken. Denk hierbij aan de grens met Noord-Korea, de geweldige stad Seoul en de vele tientallen musea en wrecks & relics die je door het hele land kunt vinden. Ook daarvoor werd een plan gemaakt en werden verschillende opties voorgelegd aan de deelnemers.
Omdat de deelnemers van alle windstreken kwamen, ook aankomst op verschillende dagen en veelal zelf hun vluchten hadden geregeld, werd ook een pendel schema opgesteld voor het ophalen van de vijf huurauto’s en de 35 deelnemers aan de reis. We hebben wel eens eenvoudigere reizen gehad.
Maar ondertussen was het tijd om naar Zuid-Korea af te reizen en volop te genieten van de dingen die zouden gebeuren.
Beide reisleiders van de tour waren al op zondag 2 juni aangekomen in Seoul om te controleren of alle voorbereidingen voor zo’n grote groep ook in Zuid-Korea goed aan waren gekomen. Daar kwamen we nog weer een paar onvoorziene zaken tegen die ter plekke opgelost konden worden. Onder andere discussies bij de autoverhuurder over het internationaal rijbewijs, die volgens de website van de verhuurders niet nodig waren, maar ter plekke toch werden geëist. Op de maandag 3 juni werden een paar vliegvelden rondom Seoul bezocht om te kijken of dat opties zijn voor toekomstige trips. Op deze dag kwamen de eerste deelnemers ook al aan.
