USA 2019
4Aviaton had, vanwege de grote interesse en opeenvolgende vliegshows, deze USA reis in delen gesplitst. Een deel van de groep ging de eerste week, een deel de tweede week en een deel beide weken. In totaal hadden 21 mensen een mooie tijd in de zuid westen van de States.
De eerste USA trip voor 2019 begon op vrijdag 8 maart op Schiphol. Rond acht uur in de ochtend verzamelden zeven man zich om met British Airways naar Heathrow te vliegen. Hier ontmoeten we nog vier man vanuit Italië en het Verenigd Koninkrijk. Via een rustige vlucht met een B747-400 kwamen we in het begin van de avond op Phoenix aan. Na de douane formaliteiten en ophalen van de koffers was het autoverhuurbedrijf het volgende station. Hier werden drie auto’s voor de aankomende week opgehaald. We hadden nog een aardige rit van Phoenix naar Yuma voor de boeg. Tegen middernacht arriveerden we in het hotel en na het inchecken zochten we snel het bed op.
Na een lekker ontbijt in ons hotel op zaterdag 9 maart op weg naar de open dag op MCAS Yuma. Het hotel licht dicht bij het vliegveld dus we gingen niet al te vroeg weg. We hadden al snel de ingang gevonden en tegen half negen reden we het veld op en konden we op een grote parkeerplaats bij de Harrier sheds parkeren. Vanaf hier met de bus naar de platvormen gebracht en hier de gebruikelijke controles. Buitenlanders met uitzondering van de Britse collega’s moesten zich apart melden en werden apart gescreend door de NCIS. Foto’s maken, vingerafdrukken etc. Onze voorsprong op de dagjesmensen die de platvormen overspoelden slonk al snel, erg jammer. Na alle formaliteiten konden we eindelijk de static op. Deze was dit jaar klein met weinig bezoekers. Al snel een plekje aan de roller opgezocht en wachten op de vliegshow. Qua vliegshow staat je hier met de zon in je rug tot ca twee uur in de middag. De deelnemende kisten komen mooi vlak voor je langs taxiën. Een airpower demo met vier F-5N’s van VMFT-401, AH-1Z, UH-1Y en een CH-53E was leuk te fotograferen. Ook de USAF deed met de vliegshow mee; namelijk met een A-10C van Davis Monthan (er stonden ook twee op de static). Op tijd weer terug naar ons hotel. Het was een leuke, zonnige dag. De kop was eraf.
Op zondag 10 maart vertrokken we rond acht uur richting Mesa Williams Gateway. Rond half twaalf kwamen wij hier aan. Helaas stonden er niet veel bezoekers dit keer; slecht een enkele F/A-18C van VMFAT-101 en wel de static kist van Yuma gisteren! Deze Hornet vloog een lokale missie vanaf Gateway en was goed te fotograferen. De sfeer op Yuma Gateway is altijd erg ontspannend en wederom was het een mooie zonnige dag. In de avond naar ons hotel in Tucson gereden. Mooi op tijd aangekomen en lekker rustig gaan dineren bij de lokale Denny’s.
Deze maandag 11 maart begonnen we op Davis Monthan AFB omdat we wisten dat de National Guard op Tucson avondvliegen had. ’s Ochtends eerst bij het fietspad in de landing gestaan. Een auto was bij het Pima museum gebleven in verband met bezoek aan het Pima museum en de lokale bustour over het AMARC. Deze auto zou zich ’s middags weer bij de rest voegen.
Er kwamen o.a. twee QRA F-16C’s van 162nd FW binnen, een UC-12F van MCAS Yuma, een KC-135R van 92nd ARW en twee F-16C/D’s in een overshoot van het 162nd FW. Al snel kwamen de eerste ‘DP’ A-10C’s van 47th FS binnen. Deze vlogen ’s ochtends en ’s middags begonnen de ‘DM’ A-10C’s te vliegen. Af ten toen ging er een HH-60G en een lokale Hercules uit. ’s Middags begon de bewolking steeds meer toe te nemen met als gevolg hele mooi foto’s van landende A-10’s met een donkere lucht op de achtergrond en vol de zon erop. In de loop van de middag besloot men ook de baan te draaien en gingen we naar de Pima zijde om hier de landing gade te slaan. Ook hier weer mooie foto’s kunnen maken. Omdat Davis Monthan lekker met haar A-10’en vloog besloten we deze middag niet naar Tucson te gaan en op Davis Monthan te blijven. In totaal werden 28 A-10C’s in de landing op de foto gezet. Geen slechte dag! Nadat de zon zich niet meer liet zien besloten we nog even om AMARG te rijden en een paar foto’s te maken. Toen het licht uitging zijn we via de Denny’s in Tucson naar ons hotel in Phoenix gereden. Inmiddels hadden we het weerbericht voor de volgende dag op Luke bekeken en dat zag er niet goed uit. Er werd veel regen voorspeld. Na overleg besloten we Luke AFB over te slaan en ’s ochtends vroeg naar Nellis AFB te rijden en daar ons geluk te beproeven. De voorspelling voor Las Vegas en omgeving zag er stukken zonniger uit. Achteraf zou dit een goede keuze zijn.
Op dinsdag 12 maart dus vroeg op weg naar Nellis AFB. De dag begon, zoals was voorspeld, met regen en gedurende de rit naar Las Vegas bleef het maar regenen. Toen we tegen de middag bij Nellis AFB aankwamen werd het droog en kwam de zon steeds meer tevoorschijn. Zou het dan toch? Rond half twee begon de launch van de Red Flag deelnemers. We stonden bij de Speedway en de meeste kisten gingen, tot onze verrassing, via de Flex departure (na take off bankend naar links over de Speedway) weg. Normaal zie je dit de lokale kisten doen maar nu ook de meeste Red Flag deelnemers. Leuk was de deelname van Saudische en Singapore F-15’s, UAE F-16’s en een Colombiaanse KC-767. Het weer werd steeds beter. De landing ging ook grotendeels via de Speedway. Helaas komen ook veel kisten op de achterste baan binnen. Je hebt een leuke achtergrond maar de kisten, met uitzondering van de tankers, zijn dan wel klein en je hebt veel last van heatwaves. Veel kisten waaronder veel gekleurde agressor Vipers hebben we mooi kunnen vastleggen. Een leuke dag. Op Facebook zagen we de aflevering van F-35A F-007 op Luke AFB; volop in de regen. Dus toch een goede keuze gemaakt vandaag. Rond half zeven was het tijd om ons hotel in Las Vegas op te zoeken. Daar zat ook het Nederlandse detachement dat tijdens deze Red Flag editie mee deed. ’s Avonds nog even in de stad gegeten en daarna de eerste foto’s bekeken.
Deze woensdag 13 maart stond stond Red Flag weer op het programma. De zon scheen wel maar er stond wel een stevige frisse wind. Eerst bij Cheyenne begonnen. De lokale kisten vlogen niet en het was vanochtend erg rustig. Na een uur steeg de Nederlandse KDC-10 op, de Red Flag missie was begonnen. Vanmiddag steeg een deel van de Red Flag missie op richting Cheyenne en wederom konden veel banking shots genomen worden. Qua licht sta je hier niet optimaal maar alles ging wel via dezelfde baan eruit. Het waren vooral de Eagles die take off gingen waaronder alle zes MO F-15E’s van het 428th FS/RSingAF. De lokale kisten lieten het aardig afweten en dat was jammer. De landing van de Red Flag missie konden we bij de Speedway fotograferen. Helaas kwamen veel kisten op de achterste baan binnen. Aan het einde van Red Flag gingen de lokale kisten eruit met Strike Eagle’s, F-16’s en F-35’s.
Donderdag 14 maart stond de derde dag Red Flag op het programma. Hoe zouden ze vandaag vliegen? Na de gebruikelijke stop bij de benzinepomp in de landing bij Cheyenne gaan staan. We hoorden van collega spotters dat er een T-45C op McCarren zou staan. Hier zijn we heengereden en hebben deze kisten mooi in het zonnetje kunnen fotograferen. De lokale mensen vonden dit idee minder maar toen hadden we de foto’s al. Daarna weer terug naar Cheyenne en hier een aantal kisten in de landing kunnen fotograferen waaronder een bezoekende ARNG C-12U. Vertrek was richting de Speedway met wederom mooie banking shots (inclusief lokale A-10C’s!) en de binnenkomst was via Cheyenne. Aan het einde van de middag konden we de lokale kisten nog mooi met een ondergaand zonnetje fotograferen. Wat een mooi licht! Na drie dagen was de buit aardig binnen en het meeste met zon. Na zonsondergang een snelle hap onderweg en daarna naar ons hotel in Beatty.
Op vrijdag 15 maart vertrokken we om half zeven naar onze fotospot in Rainbow Canyon. We gingen met bewolkt weer weg maar hoe dichter we bij de Canyon kwamen, des te meer zon. Echter, er stond een harde, en vooral een koude wind. De mutsen en jassen kwamen goed van pas. Rond acht uur waren wij te plekke. Om iets voor elf uur kwam de eerste kisten door de Canyon; een tweetal F/A-18E’s van VFA-136. Tegen elf uur zakte de wind ook af en dat scheelde enkele kledinglaagjes. Er werd vandaag niet zoveel gevlogen; ‘slechts’ 7 Hornet’s, een F-16D en een T-38 van Edwards. Nu ga je niet direct voor de grote aantallen, maar toch. Gelukkig is de kwaliteit altijd schitterend. Omdat wij nog een rit van ruim zes uur voor de boeg hadden besloten we om vier uur te vertrekken. Onderweg kwamen er nog drie Hornets laag over ons heen, op weg naar de Canyon. Tja, je mist altijd wel iets. Na een lange rit in ons hotel in El Centro aangekomen. Het was een lange maar zeker een leuke dag. Inmiddels was de tweede USA groep ook onderweg en hadden we voor morgenvroeg op El Centro afgesproken.
Groep 2
Op een redelijk beschaafd uur verzamelde de groep voor week twee van de tour zich op het ontmoetingspunt op Schiphol voor hun vlucht naar Londen. Deze was enigszins vertraagd vanwege slecht weer, maar alles kwam uiteindelijk goed want er was voldoende tijd voor de verbinding. Echter, als gevolg van een airco-storing met de British Airways Boeing 747 die ons naar Phoenix bracht, hadden we meer dan een uur vertraging op het grootste deel van onze reis. Desalniettemin hebben we er het beste van gemaakt met de vliegtuigbemanning gekleed in hun zeer stijlvolle Comic Relief hoofdversiering. Na aankomst op Sky Harbor airport haalden we onze huurbusjes op en reden we naar Yuma waar onze bedden stonden te wachten. Een lange dag maar de moeite waard omdat we allemaal een goed idee hadden van wat komen zou.
Op zaterdag 16 maart verzamelden beide groepen zich bij de hoofdpoort van El Centro voor de open dag. Al snel werden alle verhalen uitgewisseld en was de tweede groep benieuwd wat wij in de eerste week allemaal hadden gezien. Het was vandaag eindelijk een lekkere warme dag. De korte broek kon weer aan. Op El Centro is het een kwestie van zo snel mogelijk het veld op en de kisten die niet onder de sheds staan zonder mensen te fotograferen. Dit is aardig gelukt. In een van de sheds stond een F-35C, voor velen van ons de eerste. We mochten de kist alleen recht of schuin van voren fotograferen maar zeker niet vanaf de zijkant… De vliegshow bestond o.a. uit het voorvliegen van de Blue Angels, een F/A-18C, een KC-130T en een paar warbirds. Toen de Blue Angels klaar waren verzamelden we ons weer bij de auto. Het duurde even voordat iedereen er was en voordat we van het veld konden. Gelukkig was ons hotel in Yuma dus geen verre reis vanavond. In Yuma aangekomen had de hele groep zich na het inchecken verzameld om te gaan eten. Omdat we morgen op tijd naar Mesa Williams Gateway willen op tijd weer naar bed.
Op zondag 17 maart was het weer niet uitslapen en ging de hele groep op tijd naar Mesa Williams Gateway. Het is altijd een verrassing wat hier staat en bij aankomst, rond tien uur, werden we getrakteerd op niets…. Gelukkig landden er rond twaalf uur twee CH-53E’, gevolgd door twee T-45C’s en het vertrek van een KC-135R van Utah ANG. De twee Goshawks hebben we ook nog zien vertrekken. Een van de twee CH-53E’s had pech en ging niet tijdig weg. We besloten om het museum op Mesa Falcon Field te bezoeken. Het museum was dicht maar alle kisten uit het museum stonden buiten in het zonnetje. We spraken met de mensen van het museum die aan het werk waren en die lieten ons tegen betaling het veld op. We konden alle kisten schitterend fotograferen en we kregen ook een rondleiding in de onderhoudshangaar van de Arizona Commemoratie Air Force (CAF) waar we ook alles mochten fotograferen. Een leuke bonus vandaag. Daarna werd het tijd om afscheid van de eerste groep mensen te nemen. Zij die één week hadden geboekt gingen vanavond, met de nodige vertraging, terug naar Engeland, Italië of Nederland. Met ons allen naar het vliegveld gereden en daar afscheid genomen. De overgebleven reisgenoten vertrokken met drie busjes richting Las Vegas.
Zoals ook het geval was met onze hobby, zaten we op deze maandag 18 maart op een vroeg uur in positie om te wachten op de eerste bewegingen van de dag op Nellis AFB, maar het zou niet eerder zijn dan omstreeks 10.00 uur wanneer Draken L-159s en A-4s de lucht ingingen, vergezeld door USAF F-15s en F-35s. Het rode team was in de lucht!
Helaas, zoals vaak het geval is bij Nellis, lijkt de actie altijd aan het verkeerde eind te zijn, maar de groep besloot om naar de Las Vegas Speedway te gaan en alle foto’s te krijgen die ze maar konden. Wat een geweldige beslissing.
De middagmissie van de oefening bestond uit meer dan vijftig vliegtuigen, die binnen een uur allemaal opstegen. Met hoogstandjes als F-15’s van de USAF, Singapore en Saoedi-Arabië, USAF F-35’s en agressor en Nederlandse en Belgische F-16’s evenals US Navy EA-18G Growlers sierden de camera lenzen met hun aanwezigheid.
Natuurlijk moesten al deze vliegtuigen ook landen en daar waren we ook voor aanwezig. Toen dit eenmaal was gebeurd, werd de beroemde flexibiliteit van 4Aviation geactiveerd. Een deel van de groep besloot te vertrekken naar het hotel en de rest bleef voor de rest van de avond bij Nellis. Dat leverde onder andere een paar afterburner take-off shots op.
We ontmoetten elkaar allemaal in het hotel in Beatty, zeer tevreden met onze dag.
De traditionele vroege start bracht ons deze dinsdag 19 maart door Death Valley naar Rainbow Canyon voor een paar laag vliegende fotomomenten. Na een langzame start maakten twee Fresno F-15’s een hoge pass. Dit was erg jammer omdat er een spectaculair was geschilderd, maar een paar minuten later liet de Amerikaanse marine ons zien hoe het moest, met lage passes van C en E model F/A-18’s.
Na een ‘luie lunch’ waren de Fresno-kerels terug en kwamen lekker laag door de kloof en lieten de bovenkant van hun kleurenvogel zien.
Tussendoor hadden we ook een prachtige lage, draaiende pas van een Little Rock-gebaseerde C-130J. Dit soort actie is wat de canyon zo interessant maakt niet mag worden gemist.
Meer US Navy Super Hornets zouden volgen, inclusief de kleurrijke bossvogel van de Stingers en de dag werd afgerond in stijl met een Edward’s AFB T-38, die deze schrijver miste! Oh nou ja.
Het weer deze woensdag 20 maart zag er niet zo geweldig uit en daarom besloot de groep later te starten en arriveerde om 08.45 uur in Nellis. Omdat de basis stil was, hadden we een Brexit-achtige bijeenkomst om onze opties voor de komende dagen te bespreken.
We kregen wat nieuws over drie Canadese CH-146 Griffons op Las Vegas North Airport, dus gingen we op weg om ze te vinden. Het geluk stond aan onze kant toen we heel dichtbij kwamen en de zon ook voor de eerste keer op de dag scheen.
Eenmaal terug bij Nellis namen we positie aan het einde van de Speedway en werden snel beloond met een aantal fantastische take off-acties van lokale F-16’s en F-15’s, zij het in sombere omstandigheden. Er waren ook blije glimlachen van de groep toen een B-52 in het approach verscheen en landde.
Ondertussen werd het weer slechter en gingen snel op zoek naar een aantal nieuwe fotospots voor onze toekomstige tours. Deze zijn toegevoegd aan de navigatie en we zijn op weg gegaan naar de warmere streken van Phoenix om onderweg te worden opgehouden door een vrachtwagenbrand.
Donderdag 21 maart startte met een traditioneel Amerikaans ontbijt en ging de groep op weg naar Tucson International Airport om hopelijk foto’s te maken van de F-16’s die daar zijn gevestigd. Hier hadden we veel geluk wisten we zesentwintig vliegtuigen te zien vóór 9.00 uur, allemaal in perfect zonlicht, inclusief Irakese F-16C- en D-modellen. Een deel van de groep verhuisde vervolgens naar een andere locatie en werd naar behoren beloond met de Rolls Royce-testbak met Boeing 747-motoren en enkele F-16’s.
De volgende gekozen locatie was dicht bij het einde van de landingsbaan op Davis Monthan AFB in gereedheid voor de aankomsten van de komende vliegshow. Nogmaals, een geweldige dag ook al was het soms rustig. Enkele ongewone bezienswaardigheden werden gezien, waaronder een C-5, een KC-10 en twee C-17’s van verschillende squadrons en diverse warbirds.
Op vrijdag 22 maart werd er in de regio van Tucson niet wordt gevlogen als gevolg van de voorbereidingen voor de vliegshow in het weekend. Daarin besloot de groep om op te splitsen, met een aantal op weg naar Luke AFB om de enorme aantallen F-16’s en F-35’s te zien die daar zijn gebaseerd. De rest ging naar het Pima Air and Space Museum om de grote verzameling vliegtuigen en bustour over AMARG. Enkele liepen ook nog en stuk langs het hek van de boneyard.
Op deze zaterdag 23 maart stond de Davis Monthan airshow op het programma. De groep was weer vroeg uit de veren en de conditie werd getest meteen lange wandeling, maar de beloning was hoog omdat er een grote verscheidenheid aan vliegtuigen op de platformen te zien was, waaronder twee C-5’s, een B-52, een KC-10, een TC-135 en een KC- 135.
Het fighter deel van de show had een A-29 Super Tucano, twee T-38’s en vele airframes van AMARG en het nabijgelegen Pima-museum, terwijl de basis A-10’s op de flightline enkele indrukwekkende missiemarkings vertoonden, inclusief een F-22 kill! Zouden we niet graag dat verhaal willen weten?
Helaas waren fatsoenlijke foto’s van vliegende toestellen moeilijk te verkrijgen omdat de zon constant in de verkeerde hoek zat, dus later op de dag ging een deel van de groep naar de andere kant van het veld voor beter licht en een nachtopname die was georganiseerd in het Pima-museum (door de Arizona Aviation Photographers, thx for letting us join!). Dit laatste bleek voor velen een steile leercurve te zijn in nachtfotografie, maar het was buitengewoon plezierig.
Zondag 24 maart was eerst ingedeeld voor nog een bezoek aan de airshow, maar de 4Aviation flexibiliteit kwam weer om de hoek en de groep koos voor wat anders. Eerst een kort bezoek aan Tucson IAP voor een bezoekende T-45 en Marines CH-53 en daarna naar het noorden voor een bezoek aan Mesa William Gateway.
Zoals altijd was dit een geweldige beslissing, want we zagen een T-38 van Beale AFB, drie Marine Hornets van twee squadrons, waaronder een kleurenvogel en dan het beste van alles, drie T-45’s van TW-2, waarvan er één volledig in kleur was Redhawks markeringen.
Toen het stil werd, bezochten we een nabijgelegen brouwerij voor ons avondmaal. Een korte rit naar ons hotel eindigde onze voorlaatste dag van een fantastische tour.
Maandag 25 maart was de laatste dag van de tour en de groep stond te popelen om vandaag vroeg te gaan. Het betekende een hele dag buiten Luke AFB om alles in de lucht te fotograferen. En oh boy, was daar een heleboel van? Zeker weten.
We zijn begonnen met twee Australische F-35’s, talloze F-16’s en F-35’s van de USAF en vervolgens een Turkse luchtmacht F-35 gevolgd door nummer één en twee uit Zuid-Korea, allemaal vóór 11.30 uur.
Een Columbus T-38 hield ons scherp, maar met snel stijgende temperaturen maakten we goed gebruik van de schaduw van onze auto’s en een ritje naar de nabijgelegen garage voor water. Italiaanse, Nederlandse en Noorse F-35’s volgden voor de lunch en daarna namen de F-16’s het over. Er waren meerdere bezoekers van Holloman AFB, Alabama ANG en South Carolina ANG samen met F-15’s uit Fresno in Californië.
Met tegenzin moesten we vertrekken, maar de reis naar het vliegveld verliep soepel en het inchecken ging moeiteloos, gevolgd door eenvoudige vluchten om veilig thuis te komen na weer een prachtige tocht.
