USA V 2019
Onze vijfde reis naar de VS van 2019 bracht de groep naar de prachtige staat Texas. Drie airshows en verschillende bases werden bezocht in oktober 2019.
Op vrijdag 18 oktober staat een groep van acht man rond de klok van 9 bij het verzamelpunt op Schiphol. Vanwege een volle vlucht van Schiphol naar Heathrow was nummer negen al vertrokken en op dat moment vloog nummer tien vanuit Belfast naar Heathrow. Met een Airbus A321 van British Airways arriveerde de groep even na het middaguur op de Londense luchthaven, waar de groep compleet verder ging voor de vlucht in een American Airlines Boeing 777-300 naar Dallas – Ft. Worth.
Ver voor zonsopkomst, op zaterdag 19 oktober, vertrok de gehele groep naar Ft. Worth Alliance airport voor de open dag aldaar. Zeven reizigers waren in het bezit van een ‘Sunriseticket’ en konden het terrein al om 07:00 uur betreden. Op een verrassend volle static (onder meer vier T-38’s van Tyndall AFB) werd begonnen met fotograferen in het donker en na een half uur kwam de zon er langzamerhand ook bij. Een flightline-walk leverde mooie plaatjes op van de Blue Angels, het F-16 en F-22 demoteam en een Navy F-35C, die als verrassing aan het eind van de dag de show eindigde. Even verrassend was de opening van vier Texas ANG F-16’s en een fly-over van een B-52. Bij het afzetten van een bevriende spotter op Dallas Love Field ontdekten we nog een grote hoeveelheid T-6 Texans van Sheppard. Laat in de avond arriveerde we bij ons hotel in Huntsville en na een snelle hap ging iedereen vroeg op bed.
Op zondag (20 oktober) wederom vroeg uit de veren, want twee deelnemers mochten eerder het veld op bij de CAF Wings over Houston Airshow op Ellington Field. Dit leverde voor de overige deelnemers ook een voordeel op, want parkeren kon hierdoor aan de poort. Een matige static was de algehele conclusie van de groep, maar een mooie zonsopkomst, een show met heel veel warbirds en een uitstekende demo van de USAF F-35A en de US Navy Legacy Flight maakten veel goed. Tijdens de terugrit naar het hotel werden we verrast door één van de static-toestellen: een inmiddels civiel geregistreerde HH-46 Seaknight van Cherry Point.
Op maandag 21 oktober kon er zowaar enigszins slaap worden ingehaald want de eerste stop was twee straten verderop. NASA Space Center Houston met haar gateguards werden op de foto gezet in de stromende regen. Kort overleg deed ons besluiten om van het officiële plan af te wijken en dus zette de groep koers naar het zuiden in plaats van Houston Ellington Field. Eerst werd in Corpus Christi de USS Lexington bezocht, waarna er werd doorgereden naar Corpus Christi International Airport, waar de Coastguard tegenwoordig resideert. Helaas stond er niets op het platform bij de USCG. Beide NOLF (Naval Outlying Field) velden in Corpus Christi leverden in eerste instantie weinig op. Na een vroege incheck in het hotel, een duik in het zwembad en een biertje bij het hotel, werd toch besloten om het na half zes nogmaals te proberen (lang leve de combinatie van Wi-Fi, ADSB en de BOB). Dit resulteerde alsnog in een handvol US Navy Texans in mooi zonslicht.
Deze dinsdag 22 oktober werd eerst gezamenlijk ontbeten bij Wendy’, want om negen uur stond het eerste basisbezoek van deze reis op het programma. We waren welkom op NAS Corpus Christi, een US Navy trainingsveld vliegend met de T-6 en T-44. Dankzij onze gids en haar collega’s hadden we een prachtige ochtend, waarbij zelfs een bezoek aan de verkeerstoren mogelijk was. Zo’n beetje alles wat te fotograferen was is door de groep vastgelegd en met een grote glimlach vertrokken we laat in de ochtend naar NAS Kingsville. Voordat we daar arriveerden deden we nogmaals een korte stop bij de US Coastguard op Corpus Christi International Airport. Twee HC-144 stonden buiten, waarvan in één speciaal kleurenschema. Om één uur hadden we afgesproken bij een fastfoodketen net voor de poort van NAS Kingsville met onze begeleider. Tijdens het luchtige praatje vooraf lieten we al doorschemeren dat we totaal geen haast hadden en we er geen bezwaar tegen hadden als het wat uit zou lopen. Dat hebben we geweten, want alles werd door onze gids uit de kast getrokken om ons een fantastische middag te bezorgen. Na bezoeken in de onderhoudshangaars, het depot en de flightline kregen we nog de mogelijkheid om ruim een half uur in de landing te staan tussen beide landingsbanen waar tien T-45C Goshawks bezig waren met touch and go’s. Om half 5 eindigden we met een groepsfoto bij de gateguards van Kingsville voordat er koers werd gezet richting San Antonio.
Op woensdag 23 oktober werd even na acht uur koers gezet naar Randolph AFB, een US Air Force basis met de T-1, T-6 en de T-38. We vonden een ideaal plekje bij de Veterans memorial en al snel kwamen de eerste T-38’s en T-1’s binnen. Op de voor ons verder gelegen landingsbaan zagen we meerdere T-6 toestellen binnenkomen en een deel van de groep besloot om daar de ochtend te eindigen. Tijdens lunchtijd besloten we om te vertrekken want in de middag stond spotten bij Lackland Airforce Base op het programma. Hier huist de C-5 Galaxy en staan er F-16’s met SA-code en daarnaast heeft Boeing er een onderhoudshangaar, waardoor ook een handvol C-17 Globemasters het veld regelmatig aandoet. Daarnaast staan er tientallen Boeing 737-MAX8 toestellen tijdelijk te wachten op wat er komen gaat. Na het fotograferen van de C-17s en een snelle hap werd de groep in twee groepen opgedeeld. Zes gingen naar het museum op het vliegveld en vier besloten hun geluk te beproeven in de landing. Na samenkomst werd aan het eind van de dag de tocht richting de Mexicaanse grens ingezet.
Op deze donderdag 24 oktober stond het derde en laatste basisbezoek op het programma. Ditmaal waren we neergestreken bij de USAF. Laughlin AFB, een groot trainingsveld met de T-1, T-6 en T-38. Samen met een groep Britse spotters mochten we plaatsnemen in een Amerikaanse schoolbus en werd er met een rotgang van 6 mph éénmaal langs de flightline gereden. Hoogtepunt was een T-38 in een F-106 kleurenschema. Na alle gateguards op de foto te hebben gezet waren we helaas binnen het uur alweer buiten de poort. Daar werd besloten om, vanwege het miezerige en grijze weer, onze hoop te beproeven op Dyess AFB. Onderweg naar het noorden verslechterde het weer met het uur en in een nat en donker Dyess werd welgeteld één vliegende B-1B Lancer waargenomen in take-off. Aan het begin van de avond arriveerde we na bijna 700 kilometer in het hotel.
Op de laatste doordeweekse dag van de trip, vrijdag 25 oktober, stonden we weer vroeg bij de auto’s om tijdig vertrokken van Stephenville naar NAS Ft. Worth. Gepland was een dag buiten de hekken van dit veld aan de westkant van de stad. Even na acht uur arriveerde we bij het veld, waar we ontdekten dat het behoorlijk koud was. Tot de lunch was er weinig beweging op het veld. Twee Clippers vertrokken en twee T-38’s maakten een touch and go. Tegen de klok van twaalf was daar ineens een F-35 (WA) en toen we de hoop op meer hadden opgegeven kwam er nog een lokale Hercules binnen. Halverwege de middag besloten we om een kijkje te nemen op Ft. Worth Alliance. De vangst daar bestond uit 3 T-38’s (waarvan we 2 al eerder op de dag voor de lens hadden) en een C-17 van Wright-Patterson. Vanaf Alliance was het nog een kleine twee uurtjes tot Wichita Falls.
Showtime, op zaterdag 26 oktober was van het slechte weer gelukkig geen sprake meer en dat was voor iedereen goed nieuws. Vandaag stond namelijk de Sheppard Airshow op het programma. Het trainingsveld, waar ook veel NATO-piloten hun opleiding genieten, opende om 9 uur de deuren. Als één van de eersten waren we op het veld en na het fotograferen van de opvallend leuke static (4x F-35 van Eglin, T-6 & T-38’s in alle kleuren) werd een plekje bij de flightline uitgekozen. Omdat de dag ervoor in het water was gevallen en het officiële programma pas om half 12 zou beginnen, werden we de eerste 2 uren getrakteerd op een generale repetitie. In de uiteindelijke show was B-29 Superfortress ‘Doc’ voor iedereen de smaakmaker met enkele voortreffelijke passes. Daarnaast was de hele groep het erover eens dat de Thunderbirds wel een erg sterk optreden gaven. Aan het eind van de show reden we weer rustig richting Dallas / Ft.Worth en in een voorstad werd voor het laatst gezamenlijk geproost en gegeten.
Zondag (27 oktober) was de laatste dag van de trip en bracht ons langs vele velden in Dallas/Ft.Worth. Op Alliance was de C-17 vertrokken en vervangen door een T-45C van Kingsville. Al snel reden we door richting Ft. Worth Meachem waar speciaal voor ons het ‘Vintage Flying Museum’ eerder open ging. Een leuk bezoek met leuke gesprekken. Via onder meer NAS Ft. Worth, een Walgreens en Dallas Love Field eindigden we de trip op Dallas / Ft.Worth Int. Airport bij spottersplek ‘Founders Field’, waar de één lekker genoot van de zon en de ander geen genoeg kreeg van de vele American Airlines. Aan het eind van de avond vlogen we uiteindelijk in een halfvolle Boeing 777 van American Airlines terug naar Londen.
Maandag 28 oktober was alweer tijd om afscheid te nemen. Na een prettige vlucht eindigden we even na het middaguur op Londen-Heathrow waar de groep afscheid nam van één van de groep. Na een korte vlucht richting Amsterdam eindigde bij bagageband 7 voor de meesten de trip met ruim 400 verschillende militaire kisten op het geheugenkaartje.
