USA IV 2019
Een kleine groep bezocht de USA in september 2019 en beleefde twee ongelooflijk mooie weken met enkele vooraf geregelde basisbezoeken op NAF El Centro, March ARB, NAS Fallon, NAS Lemoore, NAS Point Mugu en een flink aantal mooie luchtvaartlocaties tussen deze bases in. Hier ons uitgebreide verslag.
Op maandag 2 september begon deze reis als de meeste eerdere 4Aviation-reizen, op de internationale luchthaven van Amsterdam Schiphol. Zeven van de groep van acht hadden zich verzameld op Schiphol voor het eerste deel van de vlucht met American Airlines naar Philadelphia, met als eindbestemming Los Angeles. American Airlines was nogal schaars met de entertainmentfaciliteiten aan boord van de Boeing 767, maar we hebben de 8 uur durende vlucht overleefd. In Philly hadden we een tussenstop van een paar uur, maar deze tijd werd goed besteed bij de douane, het ophalen van bagage en het opnieuw inleveren daarvan, immigratie en een maaltijd. Omdat de Verenigde Staten een groot land is, hadden we nog vijf uur nodig om de westkust te bereiken.
Omdat alle douanezaken in Philadelphia waren geregeld, hoefden we alleen onze bagage op te halen en onze huurauto’s te vinden. De Thrifty-medewerker leverde uitstekend werk en gaf ons snel twee geweldige auto’s. Hier hebben we ook het achtste lid van onze groep ontmoet. Het laatste deel van de dag werd bestaand aan het rijden naar ons eerste hotel van de reis in de buurt van San Diego.
Deze dinsdag 3 september was de dag na Labor Day en betekende een trage start voor het overheidsdiensten. Er was geen activiteit bij NAF El Centro, maar dankzij onze goede contacten liepen we al snel op de flightine om veertien AH-1Z en UH-1Y te fotograferen van een op Hawaii gebaseerde Marine Corps-eenheid. Er was nog tijd over om de gepreserveerde vliegtuigen te bezoeken en een klein hapje te eten. We waren allemaal heel blij met dit mooie bezoek.
Een rit langs Imperial County Airport bracht geen bezoekende vliegtuigen en een uur verder rijden ligt Marine Corps Air Station Yuma. Hoewel het potentieel een superbase is, kijkend naar alle interessante units die hier zijn gestationeerd, heeft het zijn naam tijdens de meeste van onze bezoeken niet waargemaakt. Ook vanmiddag was het erg traag, met veel F-5’s, F-35’s en AV-8´en onder de overkappingen, maar helemaal geen beweging. Tijd om naar het hotel te gaan.
Woensdag 4 september stond MCAS Yuma ook op het programma, dit begon in hetzelfde tempo als de dag ervoor. Net na de middag vlogen vier VMFA-122 F-35B’s een missie, een gloednieuwe, ongemarkeerde, F-35B was op aflevering en verdere beweging waren een lokale UC-12F, US Army C-12V, een op Beale AFB gestationeerde zwarte T-38 en een MCAS Miramar gebaseerde KC-130J die verschillende touch & go’s uitvoerde.
We hadden de volgende dag een afspraak in Riverside, dus aan het einde van de dag gingen we naar het noorden via het, tegen die tijd al gesloten, maar nog steeds erg interessante Palm Spring Air Museum. Een paar vliegtuigen stond buiten opgesteld en werden op vastgelegd in het gouden uur, het laatste licht van de dag.
De temperaturen tijdens de eerste week waren tamelijk hoog en bereikten overdag tot 45° Celsius en zouden ’s nachts niet onder de 30° Celsius komen. Auto’s en hotelkamers met airconditioning werden even niet als luxe beschouwd. In Palm Springs waaide er een stevige bries die vanavond als een stevige föhn aanvoelde. Gelukkig zou de temperatuur tijdens het weekend dalen en in de koele 30’ers blijven.
Donderdag 5 september begon met een heerlijk vroeg ontbijt op Magnolia Street gevolgd door wat spitsuurverkeer en daarna onze afspraak op March ARB. Hier ontmoetten we een C-17-piloot met Nederlandse roots, tevens de demo-piloot op de Volkel-airshow in juni 2019, en een KC-135-piloot. Dit was een meer formeel bezoek en we kregen informatie over de huidige missies op March. Daarna werd ons een C-17A getoond met 911th AW-markings. Deze luchtmachtreserve-eenheid uit Pittsburgh is onlangs overgestapt van de C-130H naar de C-17A en leert de kneepjes van het vak op March ARB. De platformen werd wat meer verkend met een bezoek aan een lokaal gestationeerde KC-135R. Daarna een langzame rit langs de flightline met nog enkele fotomogelijkheden.
Na het bezoek zijn we ‘de landingsbaan overgestoken’ voor een bezoek van een paar uur aan het uitstekende March Field Air Museum, met een ongelooflijke collectie, waarvan de meeste in een onberispelijke staat zijn. Het was ook mogelijk om wat actie op de actieve startbaan te fotograferen. Aan het einde van de dag reden we oostwaarts richting Phoenix. Een geplande vier uur durende rit werd bijna zeven uur door het afsluiten van een hoofdweg wat resulteerde in een enorme file. Maar we hebben het gehaald en daarna van een goede nachtrust genoten.
De laatste werkdag van de week, vrijdag 6 september, begon bij Luke AFB. Twee KC-10’s waren zichtbaar op de flightline en verschillende F-16’s en F-35’s begonnen in de vroege ochtend naar de startbanen te rollen. Veel missies werden tot halverwege de middag gevlogen en de camera’s werden veelvuldig gebruikt. Hoewel de F-35 de jet van de toekomst is, zagen we deze dag meer Vipers dan Lightnings. Alle squadrons stuurden wat vliegtuigen de lucht in, alleen de Singapore 425th FS speelde deze dag niet mee.
Aan het einde van de middag bracht de reis ons naar het zuiden om de helaas stille Mesa Williams Gateway te inspecteren. Toen verder naar het zuiden om te eindigen in Tucson, Arizona.
Het eerste weekend van de maand betekent meestal activiteiten bij de Air National Guard van Arizona op Tucson International Airport. Deze zaterdag 7 september was geen uitzondering en ongeveer twee dozijn F-16’s van de 162nd Fighter Wing gingen het luchtruim in. De dag begon helder, maar werd in de loop van de ochtend een beetje bewolkt. De windrichting was ook veranderd waardoor er minder mogelijkheden voor fotografie waren. Dit betekent dat we moesten verhuizen en Davis Monthan AFB was onze bestemming. Rond het middaguur maakten we een klein rondje rond AMARG voor degenen die er nog nooit eerder waren geweest. Maar onze grootste interesse ging uit naar de ‘DP’ gecodeerde A-10C’s die rond DM vlogen. Gelukkig was het weer verbeterd en verfraaiden sommige fluffy wolken de blauwe lucht en de achtergrond van onze foto’s. Twee Nederlandse F-16’s kwamen ook even voorbij en toen was het tijd om ons hotel in Mesa te zoeken. Maar niet voordat we stopten op de Marana NorthWest Airport, waar we op de deur klopten van de jongens die een A-4C in Argentijnse marine kleuren hadden en ook verschillende A-4 en F-8-frames rond hun hangar hadden staan.
Zondag 8 september was gepland als een transit-dag omdat we op maandag in Fallon, Nevada werden verwacht. We moesten dus in één dag meer dan 1100 km afleggen. We hadden geruchten gehoord over een paar Navy T-45’s op Scottsdale Airport, maar we kregen deze die morgen niet gevonden. Toen reden we, met een paar geplande tussenstops, verder tot een stop om te eten in Tonopah. Er was niet veel fatsoenlijk te eten rond de tijd dat we er waren, maar het was leuk om de sfeer van dit kleine stadje met zijn F-117 geschiedenis te proeven.
Het begin van de tweede week was intens met een bezoek aan een van de mooiste luchtvaartbases ter wereld, Naval Air Station Fallon. Deze maandag 9 september begon het bezoek al vroeg met een wandeling over de NAWDC-platform waar al veel van hun F-16’s en F/A-18’s de motoren startten en op slechts een paar meter afstand langs ons heen taxieden. Gevolgd door enkele VFC-13 F-5’s in de mooiste ‘agressor’-kleuren en tientallen kisten van Carrier Air Wing 11. Deze laatste had alle acht squadrons naar NAS Fallon gestuurd om op te werken voor hun volgende cruise aan boord van een vliegdekschip. Nadat de eerste missie was begonnen, bezochten we VFC-13 voor een korte en zeer interessante briefing van hun activiteiten. Het was al na de middag toen we een pauze namen voor de lunch. Na het innemen van deze vitamines was het tijd voor wat meer vitamines, maar deze werden naast baan 31L geconsumeerd. Tientallen E-2, F-5, F-16 en F/A-18 vertrokken en landden een uur of zo later met prachtig weer. Aan al het plezier komt een einde en na afscheid te hebben genomen aan het einde van de middag begonnen we aan een lange rit, iets minder dan 700 km naar Naval Air Station Lemoore.
Dinsdag 10 september was de eerste van twee dagen op een andere grote US Navy basis. We begonnen het bezoek met de gloednieuwe F-35C’s van VFA-125, VFA-147 en de eerste Marines F-35C van VMFA-314. We zagen zes van deze opstarten, taxiën en opstijgen. Allemaal heel indrukwekkend en met bijna geen beperkingen bij het fotograferen. Toen was het tijd om een deel van het squadrons te bezoeken om geschenken uit te wisselen en te praten over fotomogelijkheden. Dit duurde even, maar was een goede investering voor nu en de toekomst. Na de lunch werden we uitgenodigd in de verkeerstoren om de actie van bovenaf te bekijken. Verschillende Hornets taxieden onder ons door en we hadden een geweldig overzicht van deze enorme vliegbasis. De dag werd afgesloten met nog een paar mooie plaatjes op de grond.
De dag was niet geweldig begonnen, omdat we ontdekten dat een van onze auto’s een lekke band had en de huurauto was niet uitgerust met een reserveband. De andere auto ging naar de basis waar ons contact haar busje nam om de rest van de groep in het hotel op te halen. Dus nu moesten we aan het einde van de dag een nieuwe band zoeken. We vonden een geweldige ‘old skool’ werkplaats in het centrum van Lemoore, waar de doorgewinterde eigenaar niet bang was om vieze handen te krijgen. Hij voorzag ons van wat zwart rubber voor de rest van de tour.
Op woensdag 11 september was de beveiliging aan de poort wat strakker omdat 9-11 nog steeds bij iedereen op het netvlies staat. We begonnen opnieuw bij de F-35C waar verschillende kisten de lucht in gingen. Vervolgens een rondje over het westelijke platform voordat we een korte pauze namen. Na de lunch reden we ons busje over de actieve landingsbaan naar de LSO (Landing Signal Officer) shack. Hier brachten we een paar uur door om F/A-18’s en F-35’s op slechts enkele meters voor ons te zien landen. Dit was uniek en fantastisch om te zien! De rit terug over de startbaan was onder begeleiding van Kenny Loggins Danger Zone, bekend uit de film Top Gun. Een beetje oubollig, maar heel leuk!
De dag eindigde met een bezoek op de platformen aan de oostkant van de basis. De zon stond nu perfect om de Hornets op dit grote platform te fotograferen. Toen was het tijd om afscheid te nemen na twee geweldige dagen op een ongelooflijke basis.
Donderdag 12 september was weer een marinedag, dit keer Naval Air Station Point Mugu, net ten noordwesten van Los Angeles. Dit is de thuisbasis van de E-2-vloot aan de westkust, evenals een marine- en CA ANG C-130-eenheid en VX-30 die verschillende speciale missievliegtuigen heeft. Last, but zeker not least, is hier een MQ-8 onderhoudseenheid gevestigd. Het is nog steeds vreemd om deze ‘drones’ rond een vliegbasis te zien vliegen.
We begonnen ons bezoek met een interview van de officier die verantwoordelijk was voor de E-2-vloot om diepgaande informatie te krijgen over de huidige en toekomstige situatie van de E-2C/D-vloot en de nieuwe mogelijkheden van de E-2D. Erg interessant! Na deze briefing werd het platform bezocht waar de eerste E-2D voor VAW-113 zich klaar maakte voor een missie. De marine opereert al hun vliegtuigen die op vliegdekschepen staan op de grond op dezelfde manier als op de carrier; het was leuk om alle manschappen rond het vliegtuig te zien tijdens het opstarten en taxiën. De andere Hawkeyes op de flightlines konden ook zonder beperkingen worden gefotografeerd, waarna we ons interview met nog een paar vragen afsloten.
Na het bezoek zijn we verhuisd naar het Missile Park, net buiten de basis, met een geweldig uitzichtpunt. ‘Onze’ E-2D keerde terug van zijn missie, vier ATAC Hawker Hunters vlogen een missie evenals verschillende C-130’s, van verschillende eenheden, een VX-30 Orion en een HSC-23 vloog voorbij.
De laatste dag van de reis, vrijdag 13 september, werd ook gestart op NAS Point Mugu. We wisten dat er vanwege een ceremonie ’s ochtends weinig tot geen activiteit zou zijn. We hoopten op wat vroege ochtend VIP-activiteit, maar dat was niet het geval, alleen een VX-30 KC-130T maakte een korte missie. We reden vervolgens de korte afstand naar Camarillo Airport, waar we eerst de Ventura County Aviation Unit bezochten, die een paar Bells exploiteert, waarvan er twee een militaire geschiedenis hebben, en een trio van HH-60L’s waarvan er een aanwezig was. Deze politieagenten waren erg aardig en hebben ons uitgebreid rondgeleid. Toen was de Commemorative Air Force Southern California aan de beurd. Ze hebben een geweldige verzameling. De rustige uren op Point Mugu waren bijna voorbij, dus gingen we terug naar het Missile Park. Net toen we parkeerden lande er een NP-3D, vlogen er nog een paar Hunters, landde een Guard C-130 en ons laatste vliegtuig van de reis was een 56 jaar oude VX-30 P-3C.
Geen slechte manier om een geweldige tour af te sluiten. American Airlines bracht ons weer terug naar Amsterdam, waar we op zaterdag 14 september landden.
We zullen in april 2020 met een kleine groep terugkeren voor een soortgelijke tour.
