USA III 2011
In september 2011 reisden we naar de USA voor een tour waarin we de west- en de oostkust hebben gecombineerd. We brachten een bezoek aan de shows op NAS Oceana en MCAS Miramar. Uiteraard hebben we ook andere velden bezocht.
In de ochtend van 23 september verzamelden elf deelnemers aan alweer de derde 4Aviation USA reis van 2011 zich op Schiphol voor de vlucht naar Washington-Dulles. De hoofddoelen voor deze tiendaagse reis waren de airshows op NAS Oceana en MCAS Miramar. Na een zeer voorspoedige trip met een A330 van onze eigen KLM arriveerde de groep aan het eind van de middag in een erg nat Washington. Na het doorlopen van de douane- en immigratieprocedures werden de auto’s opgehaald bij de verhuurder. Op de parkeerplaats werden we nog begroet door twee doorstartende A-10’s. Met twee splinternieuwe Dodge Grand Caravans werd koers gezet naar Hampton, VA (vlakbij Langley AFB) waar we rond 21:00 uur arriveerden. Het hotel was voor de komende twee nachten onze uitvalsbasis.
Op zaterdagochtend (24 september) werd in alle vroegte koers gezet richting Oceana om te proberen voor de grote menigte nog wat plaatjes te kunnen maken van de static display. Het weer was helaas ook deze dag niet geweldig evenals de static show, waar wel enkele leuke kisten stond in Centennial of Naval Aviation kleurenschema’s. In de loop van de ochtend begon het te regenen waardoor de vliegshow helaas werd gecanceld. We verlieten het veld al vroeg om nog even een kijkje te kunnen nemen op NB Norfolk. Tot slot werd nog even een bezoekje gebracht aan Langley waar de nummertjes liefhebbers onder ons nog wat Raptors scoorden. Na het avondeten bij de Hooters naast het hotel werd al op tijd het bed opgezocht om de lange dag en de korte nacht van de vorige dag te compenseren.
De volgende ochtend, zondag 25 september, werd wederom koers gezet naar NAS Oceana maar het weer stelde wederom erg teleur. Gelukkig klaarde het in de loop van de dag enigszins op waardoor een deel van de vliegshow gelukkig toch doorging en er wat plaatjes gemaakt konden worden van onder andere een aantal gebaseerde Hornets. Omdat we nog terug moesten naar Washington werd redelijk op tijd vertrokken en op een aanvaardbaar tijdstip checkten we in bij de Days Inn in Alexandria.
De maandag stond in het teken van de vlucht naar Los Angeles. Onderweg was er een fraai uitzicht op het schitterende landschap van Arizona waaronder de Grand Canyon. Ondanks een flinke rij bij het verhuurbedrijf ging het ook hier vrij vlot en een uurtje of twee na de landing op LAX zaten we in de auto’s richting Blythe waar de nacht zou worden doorgebracht, maar niet na een korte stop op March ARB waar een C-20C van 89AW bij de baankop op ons stond te wachten. Onderweg werd nog een stopje ingelast bij Palm Springs om wat leuke kisten te fotograferen bij het museum.
De volgende dag (27 september) was het vroeg opstaan omdat er nog ruim twee uur te rijden was naar Phoenix waar als eerste Luke AFB op het programma stond. Het was helaas niet gelukt om hier een bezoek te regelen dus werd een deel van de dag doorgebracht in de landing waar in een paar uur een kleine dertig F-16’s te fotograferen waren. Helaas werden we aan het eind van de ochtend verzocht te vertrekken en iets eerder dan de bedoeling was gingen we richting Sky Harbor, hier stonden vijf Arizona Air National Guard KC-135’s, en naar Williams Gateway waar het bezoekersplatform helaas leeg was. Op dit oude USAF trainingsveld komen met name in het weekend veel militaire bezoekers die normaliter goed zijn te fotograferen. Leuk waren twee VC-9’s die net buiten dienst waren gesteld en de Skyhawks van ATSI dat hier is gevestigd. Inmiddels was het tijd geworden om richting Yuma te rijden waar de nacht zou worden doorgebracht. Een korte stop op het civiele veldje van Gila Bend voor de gepreserveerde Voodoo’s leverde een leuke verrassing op in de vorm van een USMC Sea Knight op die in het avondzonnetje prachtig te fotograferen was! In de avond werd de lokale Outback met een bezoek vereerd en hier werd prima gegeten.
Op woensdagmorgen 28 september bleek Yuma helemaal volgepakt te zijn met vliegtuigen en helikopters. Hier stonden naast de gestationeerde Harriers en Tigers niet minder dan zestien CH-53’s, vijf Sea Knights, vijf Prowlers, zestien Hornets, tien Ospreys, zes Herculessen en nog een stuk of zeventien UH-1 en AH-1 varianten. De vele Marines kisten stonden hier voor de WTI oefening die twee keer per jaar plaatsvindt. De vliegbewegingen bleven helaas een beetje achter bij de verwachtingen waarop we besloten na El Centro nog een keer terug te keren naar Yuma in de hoop nog wat extra kisten te kunnen fotograferen. Op El Centro kwam net een wave van zes Rhino’s van Lemoore terug en maakte een USMC Prowler een overshoot. Via een stopje op het civiele veldje van El Centro waar we twee MH-60’s hadden zien landen reden we terug naar Yuma waar het nog steeds te rustig was. Wel konden enkele kisten vanaf de Fairgrounds mooi worden gefotografeerd in het avondzonnetje. Toen we net wilden vertrekken stopte er een pick-up met daarin een gastje die vertelde dat hij tankwagenchauffeur was op de basis en dat “de volgende ochtend om 06:00 uur alles zou gaan vliegen”… Nou is alles wel heel erg veel maar de helft zou ook al mooi zijn…. Dit leverde een schone uitdaging op omdat we voor de komende vier nachten in een hotel in San Diego zouden bivakkeren. Gelukkig was iedereen het erover eens dat we de gok moesten wagen om de volgende dag nog een keer terug te gaan naar Yuma en daarom werd het hotel in San Diego voor één nacht gecanceld en werd een overnachting in Yuma bijgeboekt. Dit betekende dat we wederom bij de Outback terecht konden voor het diner.
De volgende ochtend (29 september) koos Team 1 ervoor om al in alle vroegte naar het veld te rijden, Team 2 koos er onder het motto “what goes up, must come down – but not right away” voor om eerst rustig te ontbijten alvorens naar het veld te rijden. De beloftes van onze tankautochauffeur bleken toch wat “blaaskakerig” te zijn want het was nog steeds erg rustig toen we in de ochtend bij het veld aankwamen. Na een tijdje kwam er wat leven in de brouwerij en werd er aardig gevlogen, maar helaas slecht tot in verhouding wat er op het veld stond. Wel konden er wat aardige plaatjes gemaakt worden van onder andere een setje Harriers, Tigers, twee Prowlers, een Hornet en wat heli’s. We hadden afgesproken om rond enen richting North Island te vertrekken maar niet voordat op de snelweg een noodstop werd gemaakt om een USMC Cobra en een Venom te fotograferen die ons via de snelweg tegemoet kwamen. Wat verder richting El Centro werd dit nog eens dunnetjes overgedaan voor een AAC Lynx AH9. Na een voorspoedige trip naar San Diego arriveerden we rond een uur of drie bij North Island waar we de erg fraaie plek op het strand opzochten waar we aan het eind van de middag nog wat leuke kisten zagen landen. Helaas misten we net een Orion in CoNA markings en een setje VFC-12 Hornets die hier gedetacheerd waren. Ook erg fraai en entertaining waren een formatie Dolfijnen en een stel Pelikanen die als een echt “sturzkampfflugzeug” aan het vissen waren in de Pacific. In de avond werd het hotel in La Mesa opgezocht en werd er voor de liefhebbers nog een mall opgezocht om nog wat te shoppen.
Het was alweer vrijdag (30 september) en dit was de eerste dag van de open dag op MCAS Miramar. Toen we in alle vroegte vertrokken bij het hotel was het erg mistig maar dit trok al snel op en het werd zoals je in California mag verwachten een stralende dag en een fantastische open dag met voor ieder wat wils. In tegenstelling tot de open dag op Oceana was er een uitgebreide static waar ondanks het ontbreken van lintjes weliswaar nog wat te fotograferen was. Het licht voor de show was niet heel geweldig maar wel konden prachtige plaatjes worden gemaakt op het platform waar de vele helikopters stonden voor de tactical demo. De heli’s van de US Marine Corps zijn altijd erg lastig te fotograferen maar deze open dag bood veel gelegenheid. Ook anders dan op Oceana hing hier een buitengewoon ontspannen sfeertje! Toen we aan het eind van de dag van het veld af gesweept werden begonnen er zowaar nog meer kisten binnen te komen voor de toch al forse static. Met een zeer voldaan gevoel werd ’s avonds een restaurant opgezocht. Ondanks dat enkelen vooraf de intentie hadden maar een dag naar Miramar te gaan was iedereen unaniem dat we de volgende ochtend terug zouden gaan voor de tactical demo.
En zo zaten we op zaterdagmorgen 1 oktober voor onze laatste operationele dag alweer vroeg in de auto om maar vooral op tijd op de static te kunnen zijn. De static show was gedurende de avond ervoor flink uitgebreid met ongeveer vijftien kisten van allerlei pluimage. Na de tactical demo togen we naar North Island waar we hoopten nog wat kisten te kunnen scoren op deze zaterdagmiddag. Tot een ieders verbazing waren er genoeg vliegbewegingen van Greyhounds, Orions, Hornets, Clippers en nog wat andere kisten maar helaas was de baan bij het strand niet in gebruik en kwam alles over zee binnen. Voor de liefhebbers werd nog even een kijkje genomen bij Point Loma vanwaar je een prachtig zicht hebt over dit enorme veld waar tientallen vliegtuigen en helikopters te zien waren. Aan het einde van de middag wilden een aantal mensen nog even terug naar Miramar voor de avondshow. De andere helft verkoos het hotel om daar nog wat in te kunnen pakken, rustig te eten en op tijd naar bed te gaan voor de lange terugreis.
We kozen er op zondag 2 oktober voor om al op tijd te vertrekken naar Los Angeles om vooral nergens te hoeven haasten. Zo bleef er ook nog tijd over voor een stopje op Long Beach voor een kijkje bij de Boeing fabrieken waar de C-17 wordt gebouwd. Naast enkele USAF bakken stond hier tot onze grote vreugde ook nog een UAE C-17 gereed voor aflevering. Drie uur voor vertrek waren we bij LAX waar afscheid werd genomen van een van onze teamleden die nog een paar dagen extra in Los Angeles wilde blijven. De rest van de groep stortte zich in de chaotische incheckprocedure op deze luchthaven waarvan het ons elke keer weer verbaast hoe klein bemeten men is voor intercontinentale vluchten met grote vliegtuigen en dito passagiers. Na een voorspoedige reis die vreemd genoeg nauwelijks langer was dan onze vlucht naar Dulles kwamen we in zomerse weersomstandigheden in de vroege ochtend aan op Schiphol. Ondanks het wat tegenvallende begin was de trip zeker door de succesvollere tweede helft toch een succes, zeker dankzij de uitstekende show op Miramar!
