USA 2011
Van 29 april tot en met 9 mei 2011 reisde een groep van 16 mensen met 4Aviation naar het zuidoosten van de Verenigde Staten. De eerste van meerdere 4Aviation tours in 2011 naar de Verenigde Staten begon voor de meerderheid van deelnemers op Amsterdam-Schiphol. De belangrijkste doelen van de tour waren de vliegshows op MCAS Beaufort, NAS Pensacola en JRB NAS New Orleans. Dit waren allemaal Tier 1 show in het kader van de 100th Anniversary of Naval Aviation. Daarnaast zat er een aantal bezoeken in de reis; op NAS Meridian, NAS Pensacola, Columbus AFB en de C-130 en F-22 productielijn bij Lockheed Martin in Marietta.
Op 29 april ontmoetten de Nederlandse deelnemers elkaar ’s morgens bij het ontmoetingspunt. Na een korte kennismaking ging het naar de bagage drop-off, omdat, zoals altijd, het inchecken al geregeld was. Op London-Heathrow werd kennis gemaakt met een Belg een Fransoos en vier deelnemers uit het Verenigd Koninkrijk. Daarna ging het al snel richting Atlanta. De douane in Nederland en de UK was soepel en snel, maar de procedure bij aankomst in de VS nam aardig wat tijd in beslag. De jongens bij de autoverhuur deden er ook hun tijd over. Geen ultieme start van de trip, aangezien we het vliegveld drie uur later verlieten dan gepland. Gelukkig hadden we het eerste hotel omgeboekt van Savannah naar Macon, zodat we maar een uur hoefden te rijden en geen vier.
Omdat de show op MCAS Beaufort pas om 11 uur begon, hadden we nog redelijk wat tijd voor het laatste stuk rijden naar de Marine Corps base op 30 april. Er was niet veel verkeer en we parkeerden dicht bij de static. Vergeleken met Europese shows, zijn de vliegshows in de VS niet druk bezocht. Ondanks dat duizenden mensen de shows bezoeken, zijn de platformen meestal zo groot dat er voldoende gelegenheid is om de vliegtuigen te fotograferen zonder dat er iemand in beeld staat. The show was erg gevarieerd, met meerdere Warbirds in de morgen, gevolgd door een Air Power demonstration and aerobatics kisten in de middag. Het einde van de show is, uiteraard, het optreden van de Blue Angels. Door op het veld rond te lopen konden nog wat extra toestellen gezien worden en na het aanspreken van de vriendelijke bewaking konden nog wat ‘operationeel lijkende’ plaatjes gemaakt worden. Na de landing van de Blues hebben we contact gehad met public affairs for toegang tot de flightline. Dat was die dag helaas niet meer mogelijk, maar we maakten een afspraak voor de volgende ochtend om 08.45 uur.
Op 1 may bezochten we wederom de vliegshow op Beaufort. Het veld ging om 08.00 uur open en de static om 09.00 uur. Daardoor konden we niet op tijd bij de flightline zijn. Na een telefoontje van de security naar public affairs, verschenen er drie golfkarretjes en werden we naar de flightline gereden. De support was fantastisch en we hebben hier wat tijd gespendeerd met het maken van foto’s en een praatje met de vliegers en groundcrew. Om het grote publiek voor te zijn, zijn we vertrokken voordat de Blue Angels gingen vliegen. Onze eerste stop daarna was het indrukwekkende Eight Air Force museum op Savannah (Georgia). Terwijl we bij het museum waren kwamen er vier A-10’s overhead en draaiden binnen. Daarop reden we naar het veld en ontdekten een behoorlijke hoeveelheid interessante kisten (behalve de A-10s en de gestationeerde C-130’s zagen we elf 457FS Reserve F-16’s en een aantal Marines Hornets). Deze waren allemaal goed zichtbaar van buiten het veld. Het Navy en Marines personeel, en de A-10 piloten hadden er geen probleem mee om ons op het platform te laten, maar de vrouw aan de balie was het daar niet mee eens.
Op 2 mei reden we, na de dag gestart te zijn met een paar preserved toestellen, richting Warner Robins. We hadden gevraagd om een tour op Warner Robins, maar dat verzoek was afgewezen. Van buitenaf konden we veel C-5’s, C-17’s, C-130’s en F-15’s zien in onderhoud of in afwachting daarvan. We hebben ook het grote museum bezocht net ten zuiden van het veld. In de middag hadden we een afspraak voor een tour bij Lockheed Martin, over de C-130 productielijn. Op dit moment zijn er veel orders en de productie is op zijn hoogtepunt. C-130’s voor Canada, Qatar en de Verenigde Staten werden gezien in verschillende stadia van productie. We kregen ook de gloednieuwe productiefaciliteit te zien voor de F-35 mid fuselages. Als kers op de slagroom konden we een kijkje nemen bij de F-22 Raptor final assembly line, die hier naast de C-130 lijn aanwezig is. Na de tour werden we verrast met flink was goodies (petten, munten, patches, etc.). Een hele leuke verrassing. Wij brengen altijd een eenvoudig geschenkje uit Nederland mee en dat werd ook weer gewaardeerd. Het was al redelijk laat en, na een kort bezoekje aan het museum bij de poort, gingen we op weg richting Pensacola voor de overnachting, een rit van ongeveer zes uur rijden. Onderweg kwamen we ook door gebieden die onlangs door tornado’s getroffen waren. Het is angstaanjagend om te zien wat deze ‘large freaks of nature’ kunnen aanrichten.
We hebben vervolgens twee nachten in een motel in Pensacola doorgebracht. We wisten van een Fleet Week op het Naval Air Station, maar hadden geen details. Na aankomst op het veld, op 3 mei, kwamen we erachter dat de show op het oostelijk deel van het veld was, het voormalige Chevalier Field, meer dan drie kilometer van het museum en de operationele platformen.Bij het fotograferen had je last van tegenlicht. De static was bij het platform waar ook de stored toestellen van het museum stonden and kon alleen bereikt worden met een bus. Vooraf hadden we tours geregeld over het operationele deel en het storage deel van het museum. Omdat er ‘s morgens om 8 uur niet veel anders te doen was hebben we het museum gebeld of de tour op dat moment kon. Dat was geen probleem en een paar minuten later liepen we over het platform, foto’s makens en genietend van de verhalen van onze begeleider. Het platform staat vol met tientallen toestellen. Daarna was het tijd voor een bezoek aan het National Museum of Naval Aviation. Rond de middag namen we een pauze, op weg naar de volgende tour. Deze keer liepen we over de operationele platformen van Training Wing Six. Veel toestellen, zoals de T-6, T-39 en T-45 werden gezien en gefotografeerd tijdens deze perfecte tour. Vreemd genoeg mochten we niet in de buurt van de hangaar van de Blues komen. We hadden hen echter al een paar keer gezien en ook hierna zouden we ze nog tegen komen. Voordat we richting het hotel gingen, maakten we een korte stop op Pensacola Regional Airport en zagen daar een stuk of twaalf militair visitors. Dit was ook een goed moment om één van de minivans om te ruilen. Van één busje was de airco stuk en dat was toch een onontbeerlijke luxe!
Voor 4 mei was een tweede dag op het vliegveld van Pensacola gepland. De meerderheid van de groep had echter geen behoefte aan nog een tweede dag en wilde wat anders. Ondanks dat we geen bezoek hadden op Whiting Field, was het wel toegestaan om de vliegbewegingen van buiten het veld te volgen. Een groep werd afgezet op NAS Pensacola, terwijl de rest naar de basic training basis Whiting Field ging. Bij aankomst gebeurde er niet veel, maar al snel werden er veel T-6’en en T-34’s in take-off en landing waargenomen. Meer dan vijftig toestellen werden gezien tijdens ons verblijft hier. Aan het begin van de middag werden de mensen weer opgepikt op Pensacola en reden we westelijk, richting Mobile. Hier hebben we wat tijd doorgebracht in het USS Alabama museum. Dit museum is in augustus 2005 volledig vernield door Katrina, maar is in de tussentijd weer volledig hersteld. Na deze kort stop reden we naar het noorden voor twee nachten in Meridian (Mississippi). Ondanks dat het erg slecht weer was geweest (tornado’s en heel veel regen) in de afgelopen weken, zat het ons erg mee. Wij hadden alleen een blauwe hemel met af en toe een schapenwolkje in de namiddag.
Het was al dag 6 in de VS en we zouden vandaag, 5 mei 2011, veel vliegtuigen gaan zien. In de ochtend stonden veel T-45’s op het programma op NAS Meridian en in de middag hadden we een bezoek op de Air Force trainingsbasis Columbus met haar T-1’s, T-6’en en T-38’s. Onze gids ontmoeten we op tijd bij de hoofdpoort. We kwamen erachter dat er meerdere groepen waren die dag, die met ons de tour zouden krijgen. In totaal waren we met 32 personen. Dat is net iets teveel. De gebruikelijke tour over de flightline werd veranderd in lopen langs de flightline. Een groot pluspunt was echter dat we naar het touch down point vlakbij de baan konden staan. ‘Do not stand on the runway’ was de enige beperking en er warden prachtige plaatjes gemaakt. Vanwege ons bezoek aan Columbus moesten we iets vroeger vertrekken. Omdat onze planning voor de volgende dag flexibel was, vroegen we of we de dag erna terug mochten komen. ‘No problem’ was het antwoord waar we op hoopten en ook kregen. Op Columbus moesten we de tour weer delen met anderen, maar de groep was niet zo groot als op Meridian. 4Aviation was hier op tijd. Anderen, daarentegen, waren een half uur te laat. Desondanks was het een fantastische tour over het veld. De gidsen deden hun best om ons alles te laten zien wat we wilden. We zagen meer dan 180 toestellen in een paar uur tijd. Het merendeel kon ook gefotografeerd worden. Na afloop van de tour reden we weer terug naar Meridian en keken even kort bij Meridian Key Field. Een leuke bonus hier waren meerdere gloednieuwe MC-12W’s en nog wat andere toestellen.
Op 6 mei 2011 gingen we, zoals gezegd, voor de tweede dag op rij naar NAS Meridian. Gelukkig was het nu wel mogelijk om over de flightlines te wandelen en om dicht bij de toestellen en crews te komen. Na de tour reden we terug naar Key Field voor wat aanvullende toestellen. Daarna reden we rustig zuidwaards, op weg naar New Orleans, onderweg wat leuke toestellen oppikkend. We arriveerden redelijk vroeg in de stad en de meesten stonden te trappelen om downtown te gaan. Na wat rondrijden vonden we een goedkope (gratis) parkeerplaats en liepen we Bourbon Street in. Om de hoek was Nicolas Cage bezig met de opname van zijn nieuwe film Medallion. Bourbon Street is fantastisch. Waarschijnlijk is dit de enige straat in de VS waar je op straat een biertje kunt drinken.
Ondanks dat het laat was geworden, moesten we op zaterdag (7 mei) toch weer vroeg op voor de N’awlins air show. We moesten 30 minuten in de rij wachten om binnen te komen bij de show en nog een paar uur aan het einde van de show om weer van het veld af te komen. Het was het allemaal wel waard. De static was gevarieerd en de vliegshows erg leuk. Er was voor iedereen veel gelegenheid voor het maken van goede foto’s. Wederom was dat security erg relaxt en veel was mogelijk als je er maar naar vroeg.
Zondag 8 mei was de laatste dag van de tour. We hadden een prachtige week achter de rug zonder teleurstellingen. Alle verwachtingen werden waargemaakt of overtroffen. Deze dag sliepen we een beetje uit en verlieten het hotel om 09.00 uur. Wat gepland was als een kort stopje op Pensacola Regional Airport, duurde een stuk langer om dat we bij de General Aviation Ramp 26 militaire visitors zagen staan. We vroegen bij de balie om een bezoekje en dat was mogelijk. In twee groepen liepen we over de flightline en maakten een praatje met de bemanningen. Een T-39 werd opgestart en ging verder richting Patuxent River. Vliegtuig nummer 27, een C-9, kwam binnen om wat passagiers af te zetten en vertrok daarna weer. Een waardig afscheid van een prachtige trip.
