Turkije 2019
Sinds de militaire coup in 2016 is er veel veranderd binnen het Turkse leger. De immer populaire spottersdagen tijdens de Anatolian Eagle oefening werden helaas (tijdelijk) stopgezet. 4Aviation heeft echter contact gehouden met het Public Affairs Office van de Turkse luchtmacht in Ankara om te praten over de mogelijkheid voor toekomstige bezoeken. Dit leek een realiteit voor Anatolian Eagle 2018, maar op het allerlaatst ging dit bezoek helaas niet door en moesten we de reis annuleren.
In 2019 probeerden we het opnieuw en we kregen een paar plaatsen toegewezen om Anatolian Phoenix bij te wonen, ook op Konya Airbase. De kleine groep die het bezoek in 2018 moest missen, kreeg de eerste kans om deel te nemen en al snel werden de vijf plaatsen bezet voor een kort bezoek aan Turkije.
Op dinsdag 21 mei ontmoetten vijf deelnemers elkaar rond 11.00 uur op Schiphol. Omdat de toestemming voor het bezoek vrij laat werd ontvangen, was deze tour georganiseerd als ‘alleen-land’, alle deelnemers moesten hun eigen ticket boeken. Maar iedereen had besloten dezelfde Pegasus-vluchten via Istanbul naar Konya te nemen. De vluchten verliepen vlot, net als het ophalen van de bagage en de douane. In Konya namen we een taxi naar ons vertrouwde hotel in het centrum van Konya.
We verfristen ons een beetje en liepen naar het centrum voor een late avondmaaltijd.
Op woensdag 22 mei werden we om 09.30 uur aan de poort verwacht. We waren een beetje vroeg, wat ons een kans gaf om met de mensen van de public affairs te praten. Ze bespraken de gebeurtenissen tijden de oefening tot nu toe en het schema voor deze dag. Dit was de officiële persdag en naast onze groep waren er ook vertegenwoordigers van de Turkse media. Ook werden verschillende vooraanstaande gasten uit de deelnemende landen uitgenodigd, evenals vertegenwoordigers uit nog eens dertien landen. Deze laatste waren er om te observeren, te netwerken en te praten over een mogelijke toekomstige deelname.
Nadat iedereen was gearriveerd, stapten we op de bus naar de S-vormige platform in de noordwestelijke hoek van de vliegbasis. Dit platform werd vroeger bewoond door straaljagers, maar nu hebben helikopters het overgenomen. Een geweldige mix van Turkse Cougars, S70 en T129B ATAK-helikopters, Roemeense SA330L-SOCAT’s en Azerbeidzjaanse Mi-17-1V’s en Mi-35M’s bezetten de ramp. Hier waren we vrij om rond te dwalen en alle foto’s te nemen die we wilden. Het weer was zonnig met een paar wolken, dit zou later helaas veranderen in voornamelijk wolken.
We stapten in de bus om 134 Filo Turkish Stars te bezoeken, genoten van een kopje thee en kregen premium spots voor een vertoning door de Turkish Stars. Dit werd gevolgd door een lunch in de enorme eetzaal op de basis.
Na afloop volgde een reis naar de grote briefingruimte voor een uitgebreide briefing van de middagmissie. Dit was erg interessant om te zien en een goede voorbereiding, ook voor ons, voor de dingen die die middag komen.
Nu was het tijd om weer aan boord te gaan voor een kleine reis naar het grote schietterrein ten oosten van de vliegbasis. Hier stonden we op het balkon van de grote verkeerstoren. Een geweldige plek met een overzicht van het oefengebied. Verschillende scenario’s werden gespeeld om de internationale bemanningen een goed gevoel te geven van ‘het echte werk’. Eerst dropte een Azerbeidzjaanse Mi-17 de gesprongen vliegtuigbemanning boven de landingszone, waardoor het proces in gang zou worden gezet. Kort daarna verscheen een ANKA UAV over het gebied om de procedure te begeleiden. Twee Turkse F-16’s gingen de gevechtszone binnen en lieten verschillende GBU-34 en Mk82 live-bommen vallen, heel precies, op vijandige voertuigen. Dit werd gevolgd door verschillende passen van schietende T129B’s. Ze vlogen erg laag en vielen hun doelen aan, ook met grote precisie. Een Turkse speciale operatie S-70 kwam de zone binnen, samen met een Turks leger AS532UL en Azerbeidzjaanse Mi-17. De mannen in deze helikopters beveiligde het gebied en pikten de getroffen piloten op. In de tussentijd zijn de T129B’s in de buurt gebleven voor bescherming.
Het volgende scenario was ongeveer hetzelfde, Turkse F-16’s gevolgd door T129B’s, maar het extractieteam bestond nu uit een AS532UL uit het noorden van Cyprus en twee Roemeense SA330L SOCATS. Verdere bescherming werd geboden door vier Pakistaanse F-16’s en twee Azerbeidzjaanse Mi-35M’s.
Hiermee werd het oefengedeelte afgesloten en nu was het tijd voor een mooie parade. De Qatari C-130J-30 liet acht parachutisten vallen, elk met een vlag van een deelnemend land, en één van de oefening. Na de landing en het tonen van de vlaggen op de grond kwamen alle bovengenoemde vliegtuigen en helikopters voorbij in een strakke formatie.
We gingen terug naar de basis met de bus. Omdat we geen kans hadden om foto’s te maken van de deelnemende straaljagers, mochten we naar het Turkse area gaan en daar een paar foto’s maken. De Pakistani waren helaas niet toegankelijk.
Dit sloot een geweldige dag af. Had beter gekund als het weer iets meer had samengewerkt, maar we waren allemaal heel blij en konden unieke foto’s maken.
Dit was een flitsbezoek, dus op donderdag 23 mei vlogen we ’s ochtends via Istanbul terug naar huis en kwamen’ s middags veilig thuis in Amsterdam aan. Weer een succesvolle tour afgesloten.
