Op vrijdag 2 februari 2024 vertrokken de deelnemers uit de verschillende windstreken op eigen gelegenheid naar Riyad. Allemaal kwamen we in de late avond/vroege ochtend van zaterdag 3 februari 2024 aan op het King Khalid internationale vliegveld waar een speciale douane loket was gereserveerd voor de beursbezoekers, dat ging heel erg snel. Het ophalen van de bagage duurde al wat langer en het vinden van het autoverhuur loket en verkrijgen van de auto’s duurde heel veel langer. Daarna volgende een rit van ongeveer een uur naar het hotel, waarbij het opviel dat het midden in de nacht al heel druk op de weg was. De zon kwam al weer op toen de reisleider zijn hotelkamer binnenliep.
Na een paar uurtjes rust kwam de groep samen in de lobby om te bespreken wat we die dag gezamenlijk zouden kunnen doen. Besloten werd om richting het natuurfenomeen ‘The Edge of the World’ te gaan. Dit is een hele hoge klif (1131 meter) aan het einde van het 800km lange Tuwaik bergketen, op zo’n 100km van Riyad. We wisten dat je hiervoor een stuk over een zandpad moest en onze huurauto’s niet voor ontworpen waren, maar we zouden kijken hoever we konden komen. Anders was er later in de week nog wel tijd om dit te proberen.
Rijden in Saudi-Arabië is een avontuur, vergt stalen zenuwen, flexibiliteit en ervaring om het verkeer te ‘lezen’ aangezien regels niet echt lijken te bestaan. Met daglicht viel het nu op hoeveel bouwprojecten er bezig zijn, overal zie je bouwkranen en muren waarachter gebouwd word. Buiten de bebouwde kom zie je de mooie geel/oranje kleuren van de woestijn. Op zo’n 20 kilometer van de ‘Edge of the World’ begint het zandpad daar naartoe. We volgen de route die Google ons geeft, want borden staan er nergens. We rijden de eerste 15 kilometer rustig aan en kunnen het makkelijk aan met onze auto’s, dan wordt het echter een stuk lastiger. We stoppen regelmatig om een paar foto’s te maken en te genieten van de heerlijke temperaturen in de winter, zo’n 18 Celsius. Nu moeten we ook regelmatig stoppen, maar om de mensen uit te laten stappen zodat we de auto meer bodemvrijheid heeft voor de obstakels. Een paar keer moeten we een stukje terug omdat we er echt niet door/langs kunnen, maar na 2,5uur bereiken we de parkeerplaats waar vele 4×4 bestuurders ons aanstaren en bewonderen over het behaalde resultaat. We spreken een tijd of dat we weer terugkeren zodat we bij daglicht weer op de verharde weg zijn. De ‘Edge of the World’ is onbeschrijfelijk mooi en hier werden vele foto’s gemaakt en simpel genoten van het gave uitzicht. Rond het moment dat we terug wilden keren zagen we twee bussen de parkeerplaats op rijden! Die konden nooit via onze weg gekomen zijn. Dat klopte ook, er bleek nog een zandpad te zijn waarover je rustig en zonder obstakels de verharde weg kon bereiken. Iets geleerd voor de volgende keer, maar het was een mooi avontuur die we zonder schade aan de auto’s beleefd hebben. Vlakbij het hotel hebben we eenvoudige maaltijd genoten voordat we op tijd naar bed gingen.
