Noord-Korea 2014
Een kleine groep van vier luchtvaartfotografen vertrok op 10 september 2014 van Schiphol voor onze tweede reis naar dit interessante land, waar ze zich voegden bij een grotere groep. De overgrote meerderheid van de groep naar Noord-Korea dit jaar bestond uit liefhebbers die vooral wilden vliegen met de verschillende types van de Air Koryo vloot. Nou, dat doel werd gemakkelijk gehaald! Nieuw in het programma van dit jaar was een optionele rondvlucht in een Mi-17, vrijwel iedereen had deze vlucht geboekt!
Verslag en foto’s; The happy traveller
Een kleine groep van vier luchtvaartfotografen vertrok op 10 september 2014 van Schiphol voor onze tweede reis naar dit interessante land, waar ze zich voegden bij een grotere groep. De overgrote meerderheid van de groep naar Noord-Korea dit jaar bestond uit liefhebbers die vooral wilden vliegen met de verschillende types van de Air Koryo vloot. Nou, dat doel werd gemakkelijk gehaald! Nieuw in het programma van dit jaar was een optionele rondvlucht in een Mi-17, vrijwel iedereen had deze vlucht geboekt!
Na twee en een halve dag in Beijing, een bezoek aan een aantal musea waaronder het geweldige Xiaotangshan museum, begon de reis aan Noord-Korea op vrijdagavond 12 september in een Noord-Koreaanse restaurant in Peking. Het diner en live entertainment zorgden voor een prettig decor voor het overhandigen van onze DPRK visa en het kennismaken met de medereizigers.
De volgende ochtend (zaterdag 13 september) was het vertrek naar Beijing Capital Airport voor onze Tu-204-100 vlucht naar Pyongyang. De piloot nam enkele scherpe bochten en er was een flinke hobbel ergens onderweg, maar hij zette ons veilig neer op Pyongyang’s 4 kilometer lange landingsbaan. De luchthaven wordt verbouwd; er wordt gewerkt aan een nieuwe baan en een nieuwe terminal. Dit betekende dat de hele Air Koryo vloot nu geparkeerd was op de taxibaan. Dus nog voordat we waren geland was de hele vloot, op één na, al binnen! We passeerden de douane en dit was de eerste ontmoeting met de inspanningen van de DPRK om te voorkomen dat subversieve en imperialistische gedachtegoed het land zou binnenkomen. Hoewel je zou verwachten dat de camera-uitrusting en verrekijkers de aandacht zouden trekken, lag dit anders. Ze waren vooral geïnteresseerd in boeken. Alle Westerse reisgidsen en tijdschriften werden in beslag genomen; de Douane nam deze in en gaf ze terug bij vertrek uit het land pas weer terug. Ook werd een telling van geheugenkaarten uitgevoerd, geen idee waarom want op de terugweg werden de kaarten niet nogmaals geteld.
Na een overnachting in het Koryo toeristenhotel, werd de eerste dag (zondag 14 september) gebruikt voor een bezoek aan de DMZ. De zuidkant is niet bemand, en de sfeer was meer ontspannen dan van tevoren gedacht. We namen zelfs groepsfoto’s met enkele van de bewakers en daarna begon de terugweg; een hobbelige busrit over lege de betonnen snelwegen van Korea.
Maandag 15 september zou de eerste vliegdag zijn, een van de vele dagen die doorgebracht zouden worden in de shuttle bus naar de luchthaven en de eerder genoemde taxibaan. Ons vervoer was een prachtig uitziende Il-18D, een puur genot voor het oog en om in te vliegen. Met de Il-18 vlogen we naar Samjiyon, een operationele fighterbasis in het noordelijkste deel van Korea. We konden glimpen opvangen van enkele MiG-15´s maar helaas warer er geen vliegactiviteiten. Omdat er nog een andere groep toeristen aankwam met een An-24, kregen we kans deze ook vast te leggen.. Hilarische taferelen volgden; mannen van middelbare leeftijd rennend op het platform, de vliegtuigtrap beklimmend, liggend op de grond et cetera. De MiG-15’s bleven helaas verscholen achter een dikke bomenrij. Een van de vele hoogtepunten van de tour, elke dag bevatte er ten minste één, was het Crater Lake en de top van de Mount Peaktu bij de Chinese grens. Helaas was er een stroomuitval, waardoor de kabelbaan niet werkte. Dit betekende een wandeling helemaal naar boven in het kille, maar heldere weer. De te overbruggen 400 meter hoogte was voor sommigen te veel, maar degenen die dat wel deden werden beloond met prachtig weer en fantastische uitzichten.
Een nieuwe dag (maandag 16 september), nieuwe hoogtepunten. Het begon met een ochtendwandeling door het geheime kamp op Mount Peaktu met veel muurschilderingen die de ethiek van de socialistische werker bejubelden. Vervolgens was er het grootse monument aan de oever van het meer Samji. Vele beelden van heldhaftige strijd en een enorm, 15 meter hoog, standbeeld van Kim Il Sung. Uiteraard werd er respect aan de leider getoond door een kleine buiging te maken. Deze procedure zou opnieuw volgen bij sommige andere gelegenheden tijdens de reis. Daarna gingen we terug naar het vliegveld. Een vlucht terug in de prachtige Il-18D maakt elke dag uiteraard een goede dag! Maar het was nog niet voorbij. Na het zien van een opmerkelijke vlucht op het aankomstenbord, een vlucht uit Incheon, Zuid-Korea (!), was het tijd voor de An-148 pleziervlucht. De mensen die deze vlucht niet hadden geboekt, mochten blijven op de taxibaan blijven en foto’s nemen van het vertrek en de aankomst. Op deze dag reden we ook naar het Korean People’s Army Museum for Weapons & Equipment. We waren de eerste westerse groep die een bezoek bracht aan deze relatief nieuwe plek. Het museum bestaat uit drie gebouwen en een binnenplaats. Met name de binnenplaats bleek erg interessant door de vele vliegtuigen die daar stonden! Gelukkig, de kolonel die de groep begeleidde had het juiste instinct; er is veel meer te zien dan tanks, diorama’s en schaalmodellen … Uiteindelijk eindigde de tour op de binnenplaats. Niet minder dan zeventien vliegtuigen en helikopters waren te zien geparkeerd onder sheds, elk type dat ze ooit gebruikt hebben. Als we zeggen elk type, dan bedoelen we ook elk type. Van de Yak-18A tot de Su-25 en zelfs een MiG-29! Echt een geweldige ervaring, maar fotograferen was helaas niet toegestaan…. Hopelijk is bij een toekomstig bezoek wel fotografie mogelijk. Dit uitstekende bezoek werd afgesloten met een bezoek aan de grote souvenirwinkel. In deze winkel was veel te koop, bijvoorbeeld metalen bureautopmodellen van de volledige Air Koryo vloot. En deze werden dan ook gretig verkocht aan een dankbare groep!
Woensdag (17 september), een nieuwe dag, een nieuw hoogtepunt! Dat is echt de slogan van deze reis. Het begon bij ons tweede thuis van de trip, de luchthaven van Pyongyang. Twee vliegtuigen waren tot onze beschikking om naar Sondok te vliegen, een Tu-134 en een An-24. Tijdens de landing op Sondok passeerden we rijen met Y5 (An-2) transport /aanvals vliegtuigen die geparkeerd langs de baan stonden en verderop in de dispersals. Een deel van de Noord-Koreaanse verdedigings-strategie is het vermogen om een grote hoeveelheid soldaten in één keer in te kunnen zetten. Omdat de An-2 een klein radarprofiel heeft en het Koreaanse grondgebied bergachtig is, is het idee om elke tegenstander onaangekondigd onder de voet te kunnen lopen. Veel vliegvelden in Korea staan daarom vol met deze stoere vliegtuigen die uitgerust zijn met periscopen en ongeleide raketten kunnen lanceren. Natuurlijk konden we geen foto’s van deze toestellen nemen, ondanks dat onze bussen eigenlijk bijna tegen de Y5’s aan geparkeerd stonden. Ondertussen hadden we ruim de tijd om de Tu-134 en An-24 in de zon op het platform te fotograferen. We hebben genoten een lunch in de stad Hamhung en reisden terug naar het vliegveld van Sondok voor onze vlucht terug naar Pyongyang. Daar hebben we genoten van een stadswandeling, een ritje in de metro, en een bezoek aan de buitenlandse boekhandel. Dit werd gevolgd door een bloemlegging bij de standbeelden van Kim Il Sung en Kim Jung Il aan het eind van deze lange dag; hoewel sommigen van ons nog doorgingen en zichzelf voor schut zetten in de Karaoke bar in het hotel, tot in de kleine uurtjes.
Donderdag 18 september al, wat vliegt de tijd. We begonnen, wat een verrassing, op de luchthaven van Pyongyang. Doel van vandaag was een pleziervlucht in een Il-76, wat een ervaring! Omdat ik de daaropvolgende Il-62 pleziervlucht niet had geboekt, kon ik foto’s maken van het vertrek en de landing. De overige tijd werd besteed aan het fotograferen van de Il-76 op het platform. Deze superdag werd voortgezet met een andere vlucht naar Sondok, dit keer met deTu-154 voor zowel de heen- als de terugvlucht. Terug in Pyongyang nam de helft van de groep nog een andere vlucht, de ferry met twee Mi-17’s naar onze vijf-sterren luxe hotel in Hyangsan. Ik had geboekt voor de terugvlucht op vrijdag. Het andere deel van de groep ging met de bus en kon foto’s maken van de twee helikopters bij vertrek vanaf de luchthaven. Daarna stapten wij in onze bus om in 3,5 uur naar Hyangsan te rijden. Dit was erg vermoeiend, maar gaf ook inzicht in het leven op het platteland en bij de rivier in de vallei. Vlak voor het hotel,zagen we vanuit de bus de twee Mi-17’s geparkeerd op de weg in de buurt van het hotel, slechts enkele pylonetjes en bewakers er om heen, geen risico op files hier! Dit was een van de eerste momenten van enige ontspanning tijdens de trip, we hadden de mogelijkheid om een duik te nemen in het zwembad, lokale brouwsels (ginseng) te drinken of om te proberen proberen de Koreaanse gidsen te verslaan met Ping-Pong, geen kans!
Onze laatste volledige dag (vrijdag 19 september) begon met een bezoek aan het Pohyon boeddhistische tempelcomplex. Het nabijgelegen International Friendship Exhibition Hall was het volgende op de route. Hier worden alle geschenken aan Noord-Korea tentoongesteld. Dit varieert van shirt van Dennis Rodman tot Khadafy’s mantel, en een glazen Kalasjnikov geschonken door Poetin. Kamers en kamers en nog meer kamers gevuld met allerlei spullen. Je kunt een beetje van de cultuur proeven van de betreffende landen door de cadeautjes geven… Uiteraard was de belangrijkste doel voor ons was de Il-14 die geparkeerd in een nieuw gebouwd bijgebouw staat. Het toestel is op de luchthaven van Pyongyang opnieuw geschilderd en voorzien van een VIP-interieur. Een van de absolute hoogtepunten van de reis moest echter nog komen, een ritje in een DPRK Mi-17 terug naar Pyongyang! Net na het opstijgen, gebaarde de vlieger of de helikopters naast elkaar moesten vliegen; ja dat wilden we zeker wel! Een fraaie air-to-air sessie volgde met de twee Mi-17’s. Het was een zonnige dag en vanuit de ‘lead’ helikopter, verscheen de tweede op onze ‘five-o-clock’ laag. Het toestel versnelde en kwam langs onze stuurboordzijde, met tegenlicht, en viel weer terug. Daarna verscheen het aan de bakboordzijde met de zon op de goede plek en een groene bergachtige achtergrond. Een extra bonus was het overvliegen van een operationeel vliegbasis vol met MiG-19’s; helaas geen foto’s toegestaan, maar wel een indrukwekkend gezicht. Toch was deze dag nog niet voorbij. We bezochten het Victorious Fatherland Liberation War Museum in Pyongyang. Gelukkig konden we buiten foto’s nemen van enkele zeldzame historische vliegtuigen, zoals de La-9 en Yak-9P. Een ander deel van het museum heeft een flinke verzameling van Amerikaanse vliegtuigwrakken, negen in totaal. Binnen zijn verschillende aspecten van de 1950-1953 oorlog te zien, verteld vanuit een DPRK perspectief. Het eindigt in enorme panoramisch diorama met computeranimaties. Het zitgedeelte draait langzaam terwijl de kijker het verhaal voor zich ziet. Een overvloedig diner volgde en onze reis was bijna ten einde.
De volgende ochtend (zaterdag 20 september) vlogen we terug naar Beijing, onze hoofden gevuld met herinneringen en onze geheugenkaarten gevuld met foto’s en films. Hoewel, een deel van de groep bleef in Noord-Korea om nog eens tien dagen te genieten van spoorwegen. Een reis die voor iedereen aan te raden is. De mensen zijn vriendelijk en behulpzaam, de netheid is onovertroffen in dit nog ongerepte land. Bovendien, ik ken geen ander land dat daadwerkelijk luchtvaart groepsreizen verkoopt en aanprijst in de lokale reisgidsen!
