Nieuw-Zeeland & Australië (2017)
In februari/maart 2017 reisde een groep van enthousiasten met 4Aviation naar Nieuw-Zeeland en Australië voor, onder andere, de air shows op Ohakea en Avalon.
Op maandag 20 februari 2017 kwamen 9 van de 10 mensen, die deel zouden nemen aan het Nieuw-Zeeland stuk van de tour naar Nieuw-Zeeland en Australië, bij elkaar op Schiphol. Cathay Pacific bracht de groep van Schiphol naar Hong Kong. Na de aankomst op Hong Hong, vroeg in de morgen van dinsdag 21 februari, was er voldoende tijd om te kiezen voor het fotograferen van vliegtuigen of om de stad in te gaan. De groep splitste zich derhalve op, met een para mensen die de stad introkken (en daar helaas bij de The Peak tot de conclusie moesten komen dat die volledige gehuld was in de mist). ’s Middags kwam iedereen weer bij elkaar bij de gate waar vandaan de vlucht naar Auckland gepland stond te vertrekken. De Airbus A350 vertrok op tijd.
Het was inmiddels al dinderdag (22 februari) toen we op Auckland Airport landden. The plichtplegingen (douane, auto’s, cash geld) gingen redelijk snel en we reden dan ook al vlotjes daarna richting Whenuapai, ook wel bekend als RNZAF Base Auckland. Daar zagen we een aantal SeaSpites, C-130’s, een Boeing 757 en een Orion. Omdat we er redelijk zeker van waren dat we het merendeel van deze kisten ook nog op Ohakea zouden zijn hebben we niet heel erg veel tijd doorgebracht bij het veld. Nadat we het Museum of Transport and Technology (interessante collectie) bezochten en een MiG-21 op een dak fotografeerden, reden we naar Ardmore. Op Ardmore bezochten we de hangaar van de NZ Warbirds Association. Indrukwekkend om te zien hoe groot de collectie toestellen in de hangaar was! Ze waren daar ook bereid om ons over het veld te begeleiden naar diverse andere hangaars we nog meer mooi verborgen was! Nadat we afscheid hadden genomen was het tijd om ons eerste hotel op te zoeken. Omdat we op donderdag al welkom waren op Ohakea wilden we zeker stellen dat we daar op tijd zouden arriveren en hadden de overnachting in Turangi gepland. Tegen de tijd dat we daar aankwamen was iedereen ook echt aan een bed toe.
Op donderdag 23 februari, na een goede nachtrust, werden we wakker met prachtig weer! Na een goed ontbijt gingen we op weg. Omdat we ons om 13 uur moesten melden bij de hoofdpoort hadden we geen enorme haast. De weg naar Ohakea was prachtig en de omgeving zo nu en dan adembenemend. We passeerden Mount Ruapehu, een grote actieve vulkaan, en Mount Ngauruhoe. Na de lunch kwamen we op tijd bij Ohakea aan en ontmoetten daar vertegenwoordigers van de New Zealand Defence Force. De middag werd op het veld doorgebracht terwijl de RNZAF haar displays oefende voor de Air Tattoo 2017 show die dat weekend plaats zou gaan vinden. Daarbij zou ook de 80e verjaardag van de luchtmacht worden gevierd. Behalve de diverse ‘lokale’ kisten kregen we ook twee RSiAF F-15SG’s voorgeschoteld die de dag ervoor binnen waren gekomen en twee RAAF Hornets die landden. Al met al een welbestede middag! Aan het einde van de dag namen we onze intrek in het hotel voor de komende 3 nachten in Palmerston North.
Voor vrijdag (24 februari) hadden we nog een dagje Ohakea op het oog. Vandaag waren we ook welkom op het veld en het weer kon niet beter zijn! De dag startte met de aankomst van de Japanse KC-767. Een C-17 van Hickam AFB en een France CN-235, die normaal in Nieuwe-Caledonië staat, waren sinds de vorige middag ook niet binnengekomen en beide toestellen kozen het luchtruim voor een display. Veel items voerden deze dag nog een rehearsal uit en de sfeer was heel erg relaxed. Het mooie weer, het geweldige personeel en de bijna perfecte fotografeermogelijkheden droegen daar allemaal aan bij! We sloten de dag op het veld af met de aankomst van een RAF A400M.
De eigenlijke vliegshow stond gepland voor het weekend (zaterdag en zondag). De weersverwachting voor zaterdag (25 februari) kon niet beter en we waren vroeg uit de veren. Het verkeerde stroomde nog prima op at moment en de toegang was erg snel en eenvoudig (dankzij de perspassen die we hadden gekregen). Dit betekende dat we de KC-135 van Kadena konden fotograferen met de allereerste zonnestralen van de dag. De tanker was er als support voor de twee Misawa F-16’s die uiteindelijk waren gearriveerd. Wat volgde was een volle dag op de vliegshow. De RNZAF wist bijna alles te laten zien wat maar kon vliegen, zowel in types als aantallen. Denk hierbij aan een formatie van 9 T-6’en, een formatie van alle grotere toestellen en C-130’s die daadwerkelijk spullen dropten. Wederom was de sfeer erg goed. De catering was perfect, voldoende aanwezig en goedkoop. Veel mogelijkheden om gave foto’s te maken. Dit allemaal bij elkaar opgeteld resulteerde in een prachtige ervaring, zeer de moeite waard! We vierden de einduitslag met een prima etentje die avond.
We besloten om op zondag 26 februari niet terug te keren naar de show. De weersverwachting was wat slechter dan de dag ervoor en eigenlijk hadden we alles al gezien en gefotografeerd. We besloten daarom om ’s morgens al richting Wellington te rijden. We maakten een stop bij het Southward Car Museum. Dit museum heeft een paar vliegtuigen en heel veel auto’s. Eigenlijk best interessant om automodellen te zien waarvan er maar een paar zijn gebouwd. Omdat best veel deelnemers ook in civiel waren geïnteresseerd kwamen we in de middag op Wellington airport terecht. Daar ontmoetten we ook de deelnemer die alleen aan het Australië-deel van de reis deel zou nemen. We brachten een paar uur bij de luchthaven door (terwijl een paar de gelegenheid aangrepen om de omgeving toeristisch te verkennen) voordat we bij het hotel incheckten voor een korte nacht. Ons vertrek vanaf het vliegveld (en van Nieuw-Zeeland) stond voor vroeg in de morgen gepland.
De maandag (27 februari) begon vroeg. Met een take-off tijd van 06.20 (voor onze Qantas vlucht van Wellington naar Sydney) hadden we niet veel mogelijkheden om uit te slapen. Alle procedures verliepen volgens plan en we namen afscheid van Nieuw-Zeeland. Tegen 8 uur ’s morgens kwamen we in Australië aan. De procedures na de landing (inclusief het huren van auto’s) lijken altijd meer tijd in beslag te nemen dan nodig, maar uiteindelijk konden we de auto´s toch richting NAS Nowra/HMAS Albatross sturen. Daar kwamen we tegen de middag aan en konden we wat helikopteractiviteit vastleggen vanaf het terras bij het museum. Het museum zelf was uiteraard ook open en, afgezien van een chagrijnige gast bij de kassa, was dat ook een leuke ervaring. Omdat we in de middag ook nog de Historical Aircraft Restoration Society (HARS) wilden bezoeken hebben we niet heel lang meer gewacht hier op de dingen die zouden gaan komen. We kwamen bij HARS aan op het moment dat ze gingen sluiten. Gelukkig waren er (net als zo vaak) nog een paar vrijwilligers die toch bereid waren om ons te begeleiden. Een grote collectie vliegtuigen hier waarvan een groot deel ook nog vliegwaardig. Ze hebben onlangs een Orion aangeschaft die ze in de toekomst ook willen laten vliegen. Na dit bezoek was het tijd om naar Gosford te rijden voor de overnachting.
Op dinsdagmorgen 28 februari reden we verder richting RAAF Williamtown. We hebben de rest van de dag bij het veld doorgebracht. Terwijl we op de parkeerplaats van het museum waren, het platformpje vanaf het museum en het eettentje bij de ingang waren we in de gelegenheid om zo’n beetje alles te fotograferen dat er vloog die dag. We moeten toegeven dat de hoeveelheid vliegbewegingen een beetje tegenviel. De Hawks vlogen prima, maar het aantal Hornets had meer mogen zijn. Het bleek dat een deel behoorlijk deel van de Hornets niet thuis was op dat moment. Ondanks dat was het een prima dagje dat eindigde met een heerlijke maaltijd en een biertje in een Club in Newcastle.
Op woensdag (1 maart) gingen we terug voor een tweede bezoekje aan RAAF Williamtown. Het weer was beter dan de dag ervoor en de variatie ook. Tegen de middag waren we tevreden met het resultaat en reden naar RAAF Richmond om daar een kijkje te nemen. Op Richmond gebeurde niet veel, maar dat is eigenlijk gebruikelijk voor een transportveld. Een bezoek aan Sydney is niet compleet zonder het Opera House en het gebied van de Harbour Bridge te bezoeken. Aldus liepen we daar even later tussen de duizenden toeristen. Ons hotel voor de nacht was heel heel dicht bij Sydney airport en een deel van de groep greep deze gelegenheid aan om ’s avonds nog wat te fotograferen voordat het bedje werd opgezocht.
Voor donderdag 2 maart stond een vlucht van Sydney naar Melbourne op het programma. Met een Qantas A330 vlogen we ’s morgens richting Melbourne en na aankomst daar bezochten we het RAAF museum op Point Cook. Het museum biedt een heel interessante collectie aan vliegtuigtypes, maar voor het goed fotograferen is de lay-out niet geschikt. We hadden geluk dat er buiten redelijk wat activiteit was met een Sopwith Snipe, Harvards, CT/4’s en Winjeels. Voordat we naar het hotel reden waar we de rest van de tour zouden blijven bezochten we nog de hangaar waar ze een B-24 Liberator aan het restaureren zijn en werd een groepsfoto gemaakt voor een Vampire in de stad.
Terwijl één deelnemer ervoor koos om naar Avalon te gaan op vrijdag (3 maart) ging de rest richting Sale. Aangezien die een ritje van 200 kilometer was stopten we onderweg voor wat verfrissing. Tijdens deze stop besloot één van de auto’s om zichzelf op slot te zetten terwijl de sleutels nog in de auto lagen. Dit leidde niet tot veel stress, maar wel tot wat vertraging. Op RAAF East Sale was niet veel te beleven dus gingen we snel verder richting West Sale. Op West Sale vonden we een aantal preserved toestellen, zowel binnen als buiten, en wisten we de hangaar te bezoeken waarin zich een aantal S-2 Trackers bevindt. Deze toestellen staan hier al minimaal 20 jaar en dat zie je goed. Op de terugweg nar Melbourne stopten we nog bij wat wrecks & relics (MB-326, UH-1) en fotografeerden we de buitencollectie van het Australian National Aviation Museum op Moorabbin.
Op zaterdag 4 maart bezochten we Avalon Airshow. Wetende dat het druk zou worden zorgden we ervoor dat we vroeg zouden zijn en we konden daarom zo’n beetje op rij 1 te parkeren. Binnen komen was makkelijk (daarbij wel een flink bedrag voor het entreekaartje neertellend) en we konden de plek opzoeken die we voor ogen hadden. Omdat de baan grofweg noord-zuid ligt is een groot deel van de vliegshow zelf met tegenlicht. Maar, de eerste uren van show is er prima te fotograferen en met wat creativiteit en de focus op wat andere foto’s is de middag ook nog niet zo slecht. Al met al leverde de show een groot aantal interessante types op en een flink aantal gloednieuwe toestellen van de RAAF (de eerste E/A-18G Growlers, de eerste PC-21’s en de eerste twee F-35’s waren voor de show overgekomen). De Super Hornet demo was indrukwekkend. Deze schoot flares van het begin tot bijna het einde van zijn show. Terugkomen naar het hotel in de avond was lastiger dan naar het veld komen in de morgen omdat het nogal druk as. Dit werd opgelost door van de snelweg af te gaan en onderweg een hapje te eten.
Niemand hoefde echt terug naar Avalon op zondag (5 maart) dus er was tijd voor een alternatief programma. De groep splitste zich vandaag op. Een deel van de groep ging naar Melbourne airport om civiele toestellen te fotograferen (en een paar militaire) en de rest nam de auto om dieren in het wild te zoeken. De tweede groep wist wel koala’s te vinden, maar een kangoeroes. Iedereen had een relaxed dagje vandaag.
Na een laatste nacht in het hotel was het tijd om de spullen te pakken voor de vlucht(en) naar huis op maandag 6 maart. Voordat we richting Tullamarine reden toch nog even langs Essendon Airport voor nog meer vliegtuigen. Net voordat we de auto’s inleverden ontdekten we toch een groep echte kangoeroes in de approach van Melbourne airport. Dat was een mooie manier om de tour af te sluiten! We waren op dat moment nog heel ver van huis en we hadden nog twee lange vluchten nodig (Melbourne – Hong Kong en Hong Kong – Amsterdam) voordat we weer in Nederland waren. Het was weer een erg leuk tour, waarbij met name het Nieuw-Zeeland stuk de verwachtingen overtrof!
