Libië 2009
Na een lange en spannende periode waarin de verstrekking van visa ter discussie leek te staan, kon de groep, bestaande uit 26 personen, toch op zondag 4 oktober 2009 afreizen richting Libië. Na aankomst op Tripoli International werden we opgewacht door de (voor groepen verplichte) gids en reisden we per bus naar ons hotel in de stad.
Na een lange en spannende periode waarin de verstrekking van visa ter discussie leek te staan, kon de groep, bestaande uit 26 personen, toch op zondag 4 oktober 2009 afreizen richting Libië. Na aankomst op Tripoli International werden we opgewacht door de (voor groepen verplichte) gids en reisden we per bus naar ons hotel in de stad.
Op maandag 5 oktober reden we al relatief vroeg richting Mitiga (ook wel bekend als Umm Aitiqah en Okba ben Nafi en vroeger ooit als Wheelus AFB). Wachtend op de toegangspassen voor de komende dagen, konden we al een korte blik werpen op de static display. De aanblik van diverse types van de Libische luchtmacht stelde eenieder enigszins gerust; een Flogger, Fitters en een (buiten dienst gestelde) Foxbat waren in ieder geval aanwezig.
Nadat we het terrein op kwamen bleek dat op de flightline van het lokale 1023 (MiG-23) squadron nog een aantal Floggers stond. De pogingen om daar te komen, strandden echter op de bewaking. Het kat en muisspel tussen de bezoekers en de bewaking zou als een rode draad door de reis gaan lopen. Het personeel van de eenheden van de Libische luchtmacht op het vliegveld bleek zeer welwillend, gastvrij en genegen te tonen wat ze hebben. De bewaking had echter de instructie om, waar mogelijk, geïnteresseerden op tijd terug te sturen. Het eindresultaat was dat er geen officiële mogelijkheid was om de operationele eenheden te bezoeken en dat iedereen die er wel geweest is de bewaking te slim af is geweest.
Nadat een Chinook parachutisten dropte, werd de vliegshow geopend door een formatievlucht van twee Floggers en een Mirage F1DD. De vliegshow was, zoals verwacht, relatief beperkt. De buitenlandse bijdragen aan het vliegprogramma bleef beperkt tot een M311, een Eurofighter en een Rafale. De static was tegen het einde van de dag best aardig te fotograferen. In de avond werd wederom genoten van een diner in een restaurant en werd het bed op een schappelijke tijd opgezocht.
De dinsdag (6 oktober), was voor een groot deel vergelijkbaar met de maandag. Wederom prachtig weer en het vliegprogramma zat vergelijkbaar in elkaar, met een paar andere toestellen.
Omdat we tot en met donderdag de mogelijkheid hadden om de vliegshow te bezoeken heeft het merendeel van de groep de woensdag toeristisch doorgebracht (met een bezoek aan het fraaie Leptis Magna). Dat deel van de groep dat de vliegshow wederom bezocht maakte de eerste van twee publieksdagen mee. Dat betekende bijvoorbeeld dat er een twee Su-22’s aan de vliegshow deelnamen en een Mi-14. Verder vlogen de An-26’s, An-32’s en Il-76’s deze dag volop. Helaas was deze groep ook getuige van de crash van een MiG-23UB, waarbij beide piloten het leven lieten.
Op donderdag togen we weer met de hele groep richting Mitiga. Deze laatste dag was het vliegprogramma wederom lichtelijk aangepast. Om de bezoekers iets meer te laten krijgen van het vliegprogramma werd een L-39 naar het publiek gesleept om daar op te starten en taxiede de Mirage F1DD en de Rafale gewoon door het publiek naar hun parkeerplaats op de static. Aan het einde van de dag (en daarmee de show) werd een groot deel van de static weggesleept of besloot om te vertrekken. Hierdoor werden nog de nodige fraaie platen gemaakt.
Op vrijdagmorgen stapte de hele groep met een tevreden gevoel in de bus die ons naar het Tripoli International bracht voor de terugvlucht.
