Een volle dubbeldekker bus aan fotografen en enthousiastelingen (plus één iemand zonder enige interesse in vliegtuigen, die ging gewoon mee voor de lol en gezelschap) had zich aangemeld voor de eerste van de twee busreizen naar de NATO Tiger Meet op het Franse marine vliegveld Landivisiau in Bretagne. Helaas bleek de woensdagnamiddag van vertrek (7 juni 2017) uitzonderlijke verkeersdrukte met zich mee te brengen, waardoor niet alleen de bus vertraging opliep met het aandoen van de verscheidene opstapplaatsen op de route, maar nog veel vervelender was dat uiteindelijk vijf personen de opstapplaats nooit bereikt hebben en hun reis naar de Tiger Meet nog vóór die goed en wel was begonnen al zagen stranden. Heel jammer! Het was ondertussen al laat in de avond voordat wij in zuid België de laatste reizigers op hadden gepikt en de bus van chauffeur wisselde. Onze nieuwe en “verse” chauffeur wist gelukkig van dóórrijden en het was dankzij hem dat wij na een nachtelijke rit door Frankrijk en één stop halverwege, om half negen ’s morgens (8 juni 2017) bij de poort van Base d’Aéronautique Navale de Landivisiau arriveerden. Hier werden wij al direct netjes opgevangen door een Rafale vlieger die, overigens perfect Engelssprekend, zich bekommerde over de formaliteiten. Helaas bleek de controle van personen en tassen stukken minder efficiënt te lopen. En ook de chauffeur van de militaire pendelbus was zich meer druk aan het maken over zijn kwijt geraakte toegangspas dan over het snel vervoeren van de bezoekers op de basis. Daardoor was uiteindelijk niet iedereen op tijd op de basis. Letterlijk stond een deel van onze bus al een vertrekkende Franse marine Hawkeye langs de startbaan te fotograferen, terwijl een ander deel van onze groep nog buiten de poort stond te wachten voor de controle…
Uiteindelijk lukte het toch iedereen om op het veld te komen. Terwijl de weersverwachtingen niet al te rooskleurig waren geweest, scheen er toch het eerste uur nog een mooi zonnetje, op het moment dat de toestellen voor de ochtendmissie het luchtruim kozen. Later zou de zon wel gaan verdwijnen, ‘s middags werd het zelfs behoorlijk donker, maar van regenbuien was ter plaatse gelukkig geen sprake en tot méér dan vijf regendruppels is het niet gekomen. Het platform met de Tiger Meet deelnemers was redelijk voor de fotografen bereikbaar, maar niet zo goed als gehoopt. Desondanks viel er prima te fotograferen en daarover werden verder ook geen klachten gehoord. Ook langs de startbaan (op redelijke afstand) en taxibaan (heel dichtbij) was het goed toeven. Alleen was het fijn geweest als men van tevoren even het hoge gras langs de rolbaan had gemaaid. Verder waren er voor de liefhebbers standjes van alle Tiger squadrons met de gebruikelijke speciale patches, t-shirts, flessen wijn en wat nog niet méér.
Vanaf 11 uur kon er een leuke goody-bag én uitgebreid lunchpakket opgehaald worden. Helaas was het niet echt duidelijk hoe en waar, wat tot verwarring leidde en wederom lange wachtrijen. Terwijl een groot deel van de aanwezigen aan het lunchen waren óf daarvoor nog in de rij stond, vonden de Duitse Tiger bezoekers (Tornado’s en Eurofighters) het een mooi moment om binnen te komen, waardoor ze door de meesten op de rolbaan gemist werden. Dit werd niet door iedereen begrepen, ook niet toen om vijf uur alle aanwezige fotografen en spotters weer verzocht werden het veld te verlaten, terwijl er ondertussen nog vliegtuigen opgestart werden. Een Tiger Meet is natuurlijk géén vliegshow ten behoeve van ons als bezoekers, maar een militaire oefening waarbij er gevlogen wordt ongeacht de aan- of afwezigheid van publiek.
Gelukkig werd er wel degelijk rekening gehouden met ons, want elk vliegend toestel kwam ook nog eens over de rolbaan voorbij, waarbij sommigen zelfs regelmatig stil gingen staan en menige remklep geopend werd. De Franse Hawkeye vouwde zelfs zijn vleugels voor het publiek een keer naar achteren en weer terug. Ook de aanwezige helikopters lieten zich prima fotografeerbaar zien. Terwijl er ‘s morgens echt een missie werd gevlogen, waren het ‘s middags vooral formaties van onderling verschillende types, ongetwijfeld om in de lucht mooie formatie-foto’s te maken.
Geheel voldaan en met nog steeds een droog pak werden we rond halfzes weer terug gebracht naar de poort, waar onze eigen bus met weer uitgeruste chauffeur ons al op stond te wachten. We hadden nog zo’n twee uur te rijden tot aan het hotel in de buurt van St. Malo. Het zal niet raar klinken als ik zeg dat het na een tijdje behoorlijk stil werd in de bus, het hakt er toch flink in: een nachtelijke busrit en daarna meteen een hele dag buiten! Bij het hotel was iedereen snel gesetteld in zijn kamer, al dan niet met z’n tweeën, en werd er dankbaar gebruik gemaakt van de McDonalds, pizzeria en wok restaurant op loopafstand.
De volgende ochtend, vrijdag 9 juni, restte ons “alleen nog maar” de terugreis, via de desbetreffende opstapplaatsen in België en Nederland. Helaas bleek het weer erg druk op de weg en bij Lille stonden we in de file gevolg door chaos bij Antwerpen. Al met al leverde de drukte slechts een twintigtal minuten vertraging op, zodat iedereen alsnog op tijd weer op eigen gelegenheid het laatste stukje naar huis kon reizen.
We kunnen terugkijken op een mooi evenement, met mooie en goed te fotograferen vliegtuigen en zelfs een beetje zon, zeker de moeite van de lange zit in de bus waard!
