Japan II 2023
In mei 2023 reisden we weer naar Japan voor de reis die, in twee weken, een bezoek brengt aan het merendeel van de belangrijkste luchtmachtvelden.
Een tour die we al meerdere keren hebben georganiseerd en die nooit teleurstelt. Japan is één van de beste landen om als luchtvaartfotograaf te bezoeken.
Voor de eerste keer in vier jaar konden we onze bekende “Japan in twee weken met de auto” tour weer organiseren. Daarom kwam op zaterdag 6 mei 2023 een groep van zeven deelnemers bijeen op Schiphol. Zoals gebruikelijk begon de tour met lange en vervelende uren in een vliegtuig. Twee vliegtuigen om precies te zijn, aangezien we vluchten hadden geboekt bij Swiss (via Zürich).
Na de landing op Narita (zondag 7 mei) ontmoetten we de twee deelnemers uit de UK die op eigen gelegenheid naar Tokyo waren gekomen. Nadat we de twee huurauto’s hadden opgehaald, reden we naar het noorden. We moesten deze zondag nog een flink stuk rijden voordat we in Hachinohe belandden. Onderweg hebben we ergens onze trapladders gekocht. ’s Avonds, na het inchecken in ons eerste hotel, konden we concluderen dat de weersverwachting klopte. Er was de hele dag regen voorspeld en hadden we inderdaad de hele dag in de regen gereden. Na een goede maaltijd zijn we naar bed gegaan in de wetenschap dat er ook voor maandag een hele dag regen was voorspeld…
Maandagochtend (8 mei) was al snel duidelijk dat we de Japanse weervoorspellers moesten vertrouwen. Het was nat en bewolkt toen we het hotel verlieten, het was nat en bewolkt toen we een korte stop maakten bij Hachinohe en het was nat en bewolkt toen we in Misawa aankwamen. Het was zo nat dat we besloten om meteen naar het restaurant in de civiele terminal te gaan en van daaruit te zien wat er stond te gebeuren. De JASDF F-35’s vlogen wel en een enkele T-4 ook. Voor de rest was het gewoon regenachtig en donker. We hebben ruim de tijd gehad om na te denken over een wijziging van onze planning. Terwijl we nog een kopje koffie bestelden in het restaurant, besloten we dinsdag terug te komen in plaats van naar Matsushima te gaan. We zouden onze bezoeken aan Matsushima en Hyakuri op één dag plannen en daarmee een volle dag winnen. Dinsdag zou zonnig en droog moeten zijn in Misawa.
’s Middags besloten we dat we er genoeg van hadden in Misawa en bezochten we een HSS-2 die in de buurt preserved stond en probeerden we het nog een keer in Hachinohe. Daar waren we verrast de Japanse kustwacht MQ-9B SeaGuardians te zien. Na weer relatief vroeg ingecheckt te hebben in het hotel was het vooral kijken naar het weerbericht voor dinsdag; het zou de hele dag droog en zonnig moeten zijn!
Inmiddels, dinsdag 9 mei, waren we overtuigd van de capaciteiten van Japanse weermensen. Daarom was wakker worden met een strakblauwe lucht geen verrassing, maar wel een zeer welkome afwisseling! Goedgemutst bezochten we Hachinohe vroeg op de dag opnieuw (om erachter te komen dat de ‘nieuwe’ plek die we probeerden nét niet de juiste was).
Na aankomst in de approach van Misawa Air Base werden we bijna de hele dag vermaakt met een grote hoeveelheid aan verschillende vliegtuigen. De Japanse F-35’s waren actief, evenals de USAF F-16’s. De Japanse Hawkeyes vlogen. Bovendien waren er enkele Growlers gestationeerd, evenals enkele P-8’s van de US Navy. Een hele reeks bezoekende vliegtuigen (C-2, C-5, C-40, EP-3, U-125, etc.) kon ook worden vastgelegd. We hadden zelfs tijd om het museum te bezoeken, voordat we later op de dag naar het zuiden gingen. Blij met onze keuze om nog een dag in Misawa door te brengen, belandden we in ons hotel op een uurtje rijden van Matsushima.
Voor deze woensdag (10 mei) hadden we nu twee bases gepland; Matsushima en Hyakuri. Beide vliegen met de Mitsubishi F-2. In Matsushima brachten we een paar uur door om de eerste wave F-2’s te fotograferen in de landing. We werden ook getrakteerd op enkele Blue Impulse T-4’s. Nadat de eerste wave was geland gingen we weer op weg, richting Hyakuri. Hyakuri was tot voor kort een soort heilige graal. Toen er drie JASDF-squadrons met F-4’s waren, was de basis zo gaaf als maar zijn kan. Nu, met slechts één squadron F-2’s (en de Rescue Unit), is het eerlijk gezegd een stuk minder spannend. We zijn er op tijd in geslaagd om de laatste wave van de dag vast te leggen. De hele dag was het overigens weer blauwe luchten en een stralende zon. Het laatste stukje rijden van de dag bracht ons naar ons hotel voor de nacht en dichter bij Iruma.
Donderdag 11 mei zou weer een dag met veel afwisseling moeten worden, aangezien we van plan waren Iruma en Atsugi te bezoeken. Het verkeer was niet zo erg als we hadden verwacht en nadat we op de juiste plek bij Iruma waren beland, legden we al snel veel Japans lekkernijen vast. We hadden het geluk om zowel de EC-1 als de RC-2 te zien vliegen! Ook waren de onlangs afgeleverde Hiko Tenkentai U-680’s actief.
Blij met het resultaat in de ochtend reden we naar NAF Atsugi voor meer actie in de middag. Voor het eerst sinds maandag verborg de zon zich een beetje. Bij Atsugi zagen we vier USMC F/A-18C/D’s binnenkomen van Iwakuni. Voor de rest zagen we enkele Japanse P-3’s en P-1’s. Al met al een erg leuk dagje.
De vrijdag (12 mei) begon met een korte rit, in mooi weer, van ons hotel naar Shizuhama. De trainingsbasis met haar T-7’s leverde ons al snel voldoende mooie foto’s op. De volgende stop was nog een trainingsbasis; Hamamatsu. Naast een behoorlijk aantal T-4’s en T-400’s hebben we hier ook het schitterende JASDF museum bezocht. Kers op de taart was de landing van één van de gestationeerde E-767’s.
Het derde veld waar we deze vrijdag naartoe gingen was Nagoya-Komaki. Hoewel de gestationeerde C-130’s en KC-767’s niet vlogen, waren we toch blij dat we gegaan zijn. Sommige locals kunnen gemakkelijk vanaf de civiele terminal goed worden gefotografeerd, en we hadden wat actie van de lokale Air Rescue Wing en een F-15DJ die een testvlucht maakte na onderhoud bij de lokale Mitsubishi-fabriek.
We brachten de nacht door in Himeji en deden een poging om het beroemde kasteel ’s avonds vast te leggen.
Na de nacht in Himeji hebben we op zaterdagochtend (13 mei) ook even de tijd genomen om Himeji Castle te bezoeken. Daarna vond ons reguliere bezoek aan het indrukwekkende Hiroshima Peace Memorial Park plaats. Helaas was het weer behoorlijk slecht, wat bijdroeg aan de algehele sfeer op deze locatie. In de middag werd enige tijd doorgebracht in de buurt van USMC Iwakuni. Daar zagen we onder andere de vier Hornets binnenkomen die we donderdag op bezoek bij Atsugi al zagen.
Na in het plaatsje Iwakuni te hebben overnacht, zijn we zondag (14 mei) ook een paar uur bij MCAS Iwakuni geweest. Het weer was prima en ons bezoek leverde een aantal behoorlijk interessante vliegtuigen op. We hadden niet veel vliegtuigen verwacht, maar waren toch tevreden. We sloten de dag af in Shimonoseki, waar we incheckten in het hotel waar we twee nachten op rij zouden doorbrengen.
Op maandagochtend 15 mei zijn we weer vroeg uit bed gestapt, zoals de hele tour het geval was. Nadat we het kanaal tussen Shimonoseki en Kyushu Island waren overgestoken, gingen we op weg naar Ashiya. Aangezien de kademuur bij Tsuiki niet meer toegankelijk is, besloten we pas later op de dag naar Tsuiki te gaan. Bij Ashiya hebben we een aantal van hun T-4’s vastgelegd in de stralende zon. Enige tijd later kwamen we dan toch bij Tsuiki terecht en konden we genieten van de aanblik en de geluiden van de twee Hikotai’s die hier met de Mitsubishi F-2 vliegen. Beide eenheden waren erg actief en we bleven totdat we allemaal helemaal tevreden waren met de foto’s die we konden maken.
Voor dinsdag (16 mei) hadden we drie bases gepland om te bezoeken; Ozuki, Hofu en Iwakuni. De eerste basis, Ozuki, T-5’s van de Japanse marine, was heel erg actief. Met zes of zeven T-5’s die na elkaar opstijgen en allemaal binnen een paar minuten approaches gaan doen, hoef je hier niet veel tijd door te brengen. Daarom deden we dat niet. De volgende stop was Hofu. Ook een trainingsbasis, maar dan voor de luchtmacht met T-7’s. Omdat we naar Iwakuni wilden, zijn we hier maar kort gebleven. We hebben een aantal T-7’s en enkele Huey’s, die opereerden voor de army-unit die hier ook gestationeerd is, gefotografeerd.
Toen was het tijd voor Iwakuni. Wat een belachelijk actieve plek is dit. Het geeft je nauwelijks een moment om te ontspannen. De US Navy Carrier Air Wing was thuis, dus dan is de activiteit op zijn best. We brachten hier een aantal uren door met tientallen fighters die vlogen. Tussendoor zagen we maar liefst drie Japanse US-2’s in de lucht. Daarnaast een aantal bezoekende vliegtuigen (C-17, C-2, C-130, C-12J, etc.). De wind was variabel, dus we hadden gelukkig ook van aantal kisten die van noord naar zuid landden, wat de beste foto´s geeft. Aan het einde van de dag hadden we nog een lange rit voor de boeg, om een stuk dichter bij het startpunt van de volgende ochtend te komen; Akeno.
We hadden nog ruim een uur te gaan voordat we op woensdagochtend 17 mei in Akeno aankwamen. De zon was er weer om ons te vergezellen. De trainingsbasis van de Army gaf ons een interessante verscheidenheid aan helikopters om van te genieten; CH-47’s, UH-1, AH-1, OH-1 en de Enstroms. Genoeg activiteit om ons een paar uur bezig en gelukkig te houden. Rond 11 uur besloten we richting Gifu te gaan. We kwamen daar op tijd aan voor het vertrek van de middagwave. Voordat die van start ging, bezochten we het nabijgelegen museum. Helaas was de middagwave niet erg groot. Het leverde ons twee F-2B’s en één T-7 op van de testeenheid. Daarnaast hadden we een aantal bezoekende vliegtuigen. Ons hotel voor de nacht was in Fukui.
Donderdag (18 mei) was gereserveerd voor Komatsu en haar drie units met F-15J/DJ Eagles. De allereerste kist die vandaag landde was één van de prachtig gekleurde F-15’s van de Hiko Kyodogun, de agressor-eenheid van de JASDF. Er volgden er meer, ook van de andere eenheden. Al met al hebben we genoten van een zeer drukke dag met veel Eagles. Ook vlogen ze op het juiste moment de juiste kant op en liet de zon zich meestal zien. Weer een geweldig dagje uit! Aan het eind van de dag moesten we weer een behoorlijke afstand afleggen, om uiteindelijk een stuk dichter bij Tokyo te komen dan we waren. De uitstekende Japanse snelwegen hielpen enorm en we aten weer in een snelwegrestaurant.
Deze vrijdag (19 mei) leek erg op de eerste maandag van de tour; bewolkt, regenachtig, winderig. We hebben eerst ons geluk beproefd bij NAF Atsugi. Na hier enige tijd doorgebracht te hebben, zonder dat er veel gebeurde, reden we naar Iruma. Daar hetzelfde beeld, er gebeurde niet veel. Op beide bases hielpen de weersomstandigheden niet om heel lang te wachten op wat er zou gebeuren. Uiteindelijk besloten we om ’s middags het Tokorazawa Aviation Museum te bezoeken en relatief vroeg naar ons hotel te gaan. Het was zeker de vroegste check-in van de hele reis. Dit gaf ons voldoende tijd om onze auto’s tactisch heel dicht bij de ingang van Yokota Air Base te parkeren, waardoor we de beste “ontsnappingsoptie” hadden als we op zaterdag vanuit Yokota zouden vertrekken.
Voor zaterdag 20 mei stond het Yokota Friendship Festival 2023 op het programma. We namen taxi’s naar de ingang en wachtten tot de poorten opengingen terwijl we naast onze eigen auto’s stonden (die we daar de avond ervoor hadden geparkeerd). Het weer was niet al te best, wat resulteerde in het annuleren van een paar van de displays. Maar voor de rest was het best een leuke dag. De meeste deelnemers aan de static konden heel mooi worden vastgelegd. Ook de static was behoorlijk uitgebreid, met veel verschillende vliegtuigtypes van zowel de USAF als de JASDF. In de middag waren er zelfs enkele zonnige perioden. Ons vertrek verliep zoals gepland; we konden in een mum van tijd weer op pad. Aangezien dit onze laatste “operationele” dag was, reden we richting het autoverhuurbedrijf om onze voertuigen in te leveren en ons klaar te maken voor ons vertrek de volgende dag.
De retourvluchten (op zondag 21 mei) verliepen net zo rustig als de vluchten naar Japan. Later op de avond landden we weer op Schiphol. Al met al kan de conclusie zijn dat Japan de luchtvaartfotograaf nog heel wat interessante dingen biedt. Er wordt nog steeds veel gevlogen, nog steeds genoeg goede gelegenheden om foto’s te maken. Zeker een bezoek waard en we zijn van dan ook van plan dit te blijven doen!
