Japan 2017
Sinds 2009 reizen we ieder jaar in april naar Japan (met als uitzondering 2011 toen er net een Tsunami was geweest). Vanwege de verplaatsing van een aantal belangrijke JASDF eenheden besloten we dit jaar onze gepatenteerde route aan te passen en aantal bases in het noorden toe te voegen (Misawa en Matsushima), en een aantal minder interessant geworden bases in het zuiden te skippen (Kanoya and Nyutabaru).
Op zaterdag 15 april 2017 waren alle 9 deelnemers aan de 4Aviation Japan tour op tijd bij het bekende rood-wit geblokte meetingpoint op Schiphol Plaza. Iedereen kreeg hier zijn boardingpass voor de vlucht naar Tokio-Narita. Het inchecken van de bagage en zelfs de paspoortcontrole en security gingen vlot zodat we allemaal ruim op tijd waren om in te stappen in een KLM-Asia B777 die ons naar Japan zou brengen.
We arriveerden precies volgens schema op Narita (op zondag 16 april). De formaliteiten verliepen vlotjes en zelfs alle bagage lag op de carrousel. Vervolgens naar de autoverhuur. Deze waren op onze komst voorbereid en het papierwerk nam niet veel tijd in beslag. Na een korte instructie hoe een Japanse GPS te bedienen en het inladen van de koffers en tassen, vertrokken we goedgezind naar de eerste bestemming van de trip: Kasuminome. Deze landmachtbasis zou deze zondag hun jaarlijkse familiedag houden. Enige mogelijke hindernis was dat deze familiedagen normaal rond een uur of 3 in de middag afgelopen zijn en Kasuminome ligt niet direct in de buurt van Narita. Gelukkig was op deze zondag er weinig te merken van het drukke Japanse verkeer en kwamen we rond kwart voor 2 aan, keurig op tijd om eventjes het evenement vast te leggen voordat de boel de hangars werd ingeschoven. Het bleek een aangenaam rustig middagje te zijn waarbij wij welkom waren op het platform om de vertrekkende bezoekers van behoorlijk dichtbij vast te leggen. Zo beginnen we een trip graag!
Na Kasuminome reden we verder op onze route naar het Noorden omdat het plan was om op maandag Misawa te bezoeken. Na nogmaals een paar uur tolweg waren we allemaal blij om in het hotel aan te komen om op te frissen en slaap in te halen.
De zon was op maandag 17 april al vroeg op, net als de meesten van ons, tezamen met een koude, harde wind. We vertrokken van ons hotel rond een uur of 7 om eerst een korte stop te maken op Hachinohe om misschien een paar Japanse P-3’s te loggen. Er stonden 8 stuks op het platform waarvan er eentje zich klaar maakte om op te stijgen. Na de take-off reden we vlotjes door naar Misawa. Hier begonnen we op het bezoekersterras van de terminal om te polsen welke runway richting ze gebruikten. Vandaag, door de harde oostenwind. Er was veel activiteit, met een behoorlijk aantal lokale F-2’s en F-16’s en gevarieerde visitors. Na de lunch verkasten we naar de landing waar we genoten van de continue activiteit. Rond 4 uur, nadat de zon achter de wolken schuil was gegaan en het gewoon koud begon te worden, was het genoeg voor vandaag en vertrokken we richting ons hotel dichter bij Matsushima.
In de morgen (op dinsdag 18 april) werden we begroet door laaghangende bewolking en stevige regen. Geen ideale omstandigheden omdat het plan was om van de nogal donkerblauwe F-2’s te gaan genieten op Matsushima. Aangekomen bij de basis hield in ieder geval de regen ermee op, maar vliegen deden ze nog niet. In ieder geval was er activiteit op de platformen van zowel het 21e Hikotai alsook de rescue flight. Na een tijdje wachten informeerde een van de lokale spotters ons dat de 1e wave van de dag geschrapt was maar dat de weersvooruitzichten goed genoeg waren om later te vliegen. Goed! Dat gaf ons tijd om een bak koffie te scoren en onszelf te positioneren voor de take-offs. Inderdaad verbeterde het weer razendsnel en de eerste activiteit was de start van een T-4. Deze werd al snel gevolgd door 4 F-2B’s. Tijd om onszelf een plekkie te zoeken om de landingen vast te leggen, hopend op grote gele remparachutes Na drie kwartier kwamen de 4 F-2’s terug. Geen remparachutes helaas, maar ze konden erg goed gefotografeerd worden. Vervolgens was het de beurt aan de T-4’s van de Blue Impulse om een aantal elementen uit hun demo te oefenen. Rond 3 uur vertrok een tweede wave van F-2B’s voor een missie van ongeveer een uur. De landingen konden wederom erg goed vastgelegd worden, nu in stralende zonneschijn. Nadat de vliegactiviteiten afgelopen waren, klommen we weer in onze busjes om naar ons volgende hotel te reizen. Morgen was ‘Phantom-dag’.
Woensdag 19 april was ‘Phantom-dag’ en de dag begon met stralende zonneschijn. We ontmoetten onze gastheer op het afgesproken tijdstip om toegang te verkrijgen tot de beroemde torentjes. Rond 8 uur vertrokken de eerste Phantoms al. Vliegactiviteit bleek hoog met beide (parallel-) banen in gebruik. Missie na missie van 301, 302 en 501 Hikotai hield ons goed bezig. Als bonus bleek 501 Hikotai met hun 3 verschillende kleurenschema’s te vliegen. Rond 11:30, omdat de zon dan doorgedraaid is, verlieten we de torentjes en verkasten we naar de andere kant ergens halverwege de banen om de middagactiviteit vast te leggen. Rond 4 uur was als het ware de kerosine op, pakten wij onze spullen in, en reden we naar ons volgende hotel ergens in de noordelijke buitenwijken van de Tokio metropool.
Wederom een vroege start van de dag op donderdag 20 april omdat we op tijd op Iruma wilden zijn. Echter, het Tokio verkeer had andere plannen. Na veel tijd verspeeld te hebben met stapvoets rijden en stilstaan, arriveerden we op Iruma met amper een paar minuten tijd voor de eerste take-offs. Deze ochtend bracht grote variëteit in vliegtuigtypes, iets wat je maar zelden meemaakt: Grijze en rood-witte T-4’s, YS-11’en in 3 versies, een paar C-1’s, ‘de’ EC-1, et cetera. Na een klein uurtje werd het stil op Iruma en pakten wij onze spullen weer in om te verkassen naar Atsugi om de rest van de dag door te brengen.
Op Atsugi kregen we wederom erg veel variëteit te zien van zowel de US Navy alsook de Japanse marine. Hoogtepunten voor de meesten waren de full colour commander E-2C van VAW-115 omdat dit squadron op het punt staat om terug naar de USA te gaan, alsook de rood-witte Japanse test UP-3.
Na de volle dagen van deze week was ook vrijdag 21 april weer een drukke dag. We begonnen vroeg met een bezoek aan Shizuhama. Rond de klok van 8 uur draaiden de gestationeerde T-7 trainers al volop hun circuits. We observeerden de operaties voor een uurtje waarna we verkastten naar de volgende bestemming Hamamatsu om onze collectie van T-4’s uit te breiden. Bij aankomst bij het veld bleken de T-4’s behoorlijk actief. Als verrassing stonden er, naast de gebaseerde grijze exemplaren, een aantal jets van de Blue Impulse op het platform. Een van de lokale spotters vertelde dat het team werd verwacht voor een lunch- en fuelstop onderweg naar het zuiden. 10 minuutjes later arriveerden er nog 2 Blue Impulse jets, die prachtig voor ons langs taxieden. Tijdens een late lunch bezochten we het luchtmachtmuseum en vervolgens reden we verder naar het 3e vliegveld voor vandaag: Komaki. We hadden amper de auto’s geparkeerd of er hing al een KC767 voor de baan, gevolgd door een bezoekende T-4 van Gifu. Op deze late vrijdagmiddag kwamen diverse gebaseerde politie en andere helikopters terug, wat leuke plaatjes opleverde. Na een korte blik vanaf de noordwest kant van het veld richting de luchtmachtplatformen wat 3 KC767’s en een handjevol C130’s opleverde, trokken we verder naar het zuiden richting Hiroshima.
Vanaf ons hotel was het op zaterdag 22 april nog een aardig stuk rijden naar de bestemming voor vandaag, de basis Iwakuni, dus we stegen alweer vroeg in onze busjes. Op Iwakuni kan men redelijk staan op een soort dijk richting de kop van runway 20. De andere kant van het veld is niet dicht benaderbaar over land. Interessante vliegbewegingen op deze zaterdag waren een P-8 (TDY op Kadena) die circuitjes vloog alsook een testvlucht van een F-35B. Een gepubliceerde NOTAM gaf aan dat het veld gesloten was vanaf 1600 uur, dus rond die tijd pakten we het spul weer in en reden we naar ons hotel voor de nacht.
In de al gerefereerde Notam, stond dat Iwakuni op zondag 23 april weer open zou gaan rond 12 uur. Dit betekende dat we een paar uur de toerist konden spelen. We begonnen de dag met een bezoek aan het indrukwekkende Hiroshima Peace Memorial, wat zeker voer tot nadenken opleverde. Vervolgens werd de toeristische morgen voortgezet met een bezoek aan de Kintai-brug en omliggende tempels vlakbij Iwakuni. Rond lunchtijd namen we onze post weer in op de dijk bij Iwakuni’s runway 20 waar een aantal charters en wat ANA 737’s ons bezig hielden. Nadat 4x Marines F/A-18’s een full stop hadden gemaakt werd het rustig en besloten we om maar weer eens in onze busjes te stappen voor de tocht naar Kyushu.
Maandag 24 april begon wederom met volle zonneschijn. Vol goede moet trokken we naar Tsuiki voor de verwachtte activiteit van de lokale F-2’s. Het vinden van de bekende plek op de kade bleek eenvoudig. Tot onze verbazing waren er vele Japanse luchtvaartenthousiasten. Deze bleken gekomen te zijn om de Blue Impulse (daar zijn ze weer) te zien vertrekken na hun weekendstop op Kyushu. De gestationeerde F-2 squadrons vlogen elk 3 waves deze maandag welke erg goed konden worden vastgelegd vanaf de kademuur. In de namiddag, toen het licht langzaamaan slechter werd om vanaf de kademuur te fotograferen, verplaatsten we ons naar de andere kant van het veld om de laatste landingen vast te leggen. Nadat deze wave binnen was, was het wederom inpakken en op naar het volgende hotel.
Ook op dinsdag 25 april hadden we weer een vol programma. De dag begon met een kort bezoek aan Ozuki. Dit is een trainingsveld van de Japanse marine waar de basis vliegschool met een aantal T-5 trainers opereert. De basis heeft 2 banen. Helaas door de windrichting vandaag gebruikten ze de voor ons meest ongunstige baan om leuke foto’s te maken. Na een handjevol T-5’s te hebben vastgelegd, was het snel verkassen naar Hofu, waar de luchtmacht een vliegschool heeft met T-7’s. Hier bleek het rustig te zijn, misschien vanwege de harde windvlagen. Een bezoekende C-1 vertrok alsook een paar T-7’s maar toen werd het wederom stil. Geen tijd te verdoen, dus weer in de auto’s en op naar Iwakuni. Op Iwakuni vlogen ze vanaf runway 02, wat en beetje lastiger is voor ons fotografen. Deze middag werden we beziggehouden onder andere door een aantal MCH-101’s, een US-2, ‘de’ US-1, wederom een P-8 en een aantal missies van gebaseerde Marines F/A-18’s. Omdat we een laneg rit voor de boeg hadden om de volgende morgen vroeg op Akeno te kunnen zijn, vertrokken we wederom rond de klok van vieren om een aantal uren op de Japanse tolweg door te brengen richting ons volgende hotel.
Na de luchtmacht en marine was het op woensdag 26 april tijd voor de Japanse landmacht om hun hardware aan ons te laten zien en de score aan helikopters te vergroten. Dus op naar Akeno, waar je lekker dicht bij de actie kan komen. In tegenstelling tot de meeste dagen deze trip, was het deze morgen zwaarbewolkt. Niet de ideale omstandigheden voor de donkere kleuren op de gebaseerde helikopters, maar omdat de meeste heli’s vlak bij het hek komen, kan je alsnog leuke foto’s schieten. Deze morgen werden we getrakteerd op een cocktail van OH-6’en, Cobra’s, Apache, Black Hawk en een handjevol blauwe Enstrom 480’s. Rond 11 uur was het tijd om weer op te stappen voor de tweede bestemming van de dag: Gifu. Echter, het weer had andere plannen. De grijze lucht bij Akeno maakte al snel plaats voor druilerige regen. Bij aankomst op Gifu was de druilerige regen overgegaan in stortregen. Op de bekende plek bleek ook geen enkele Japanse spotter te zijn. Tezamen met nul radioactiviteit maakten we een korte stop bij het museum (onder reconstructie) en vervolgens reden we naar Komaki om te zien of daar misschien minder regen en meer activiteit zou zijn. Ook op Komaki bleek het rustig. Er vertrok een KC767 die al snel weer terug was. Tijd dus om de rit naar Kanazawa te maken en te hopen op droger weer voor een bezoek aan Komatsu om de gestationeerde F-15’s te zien.
Na de regen van gisteren begon donderdag 27 april veel vriendelijker met een combinatie van zon en wolken. Vanaf ons hotel was het een korte rit naar Komatsu. We begonnen ons bezoek met een korte stop op het bezoekersterras van de terminal om te zien wat er zoal aan F-15’s buiten stond. Rond 8 uur vertrokken er al een stuk of 10, dus actief waren ze zeker. Deze ochtend was het oostenwind en dus naar de westkant van de basis om de terugkeer van deze missies te ‘pakken’. De westkant van Komatsu en ochtendlicht is altijd een beetje schipperen door de vele begroeiing. Maar met wat geduld en proberen kunnen er toch leuke plaatjes geschoten worden, mede geholpen door de non-stop activiteit van de F-15’s. Rond lunchtijd bezochten we het lokale museum en scoorden gelijk wat ‘aviation swag’ in de souvenirshop. Hierna was het terug naar het bezoekersterras. De eerste wave van de middag steeg nog op richting oosten, maar toen werd de baanrichting omgegooid. We bleven op het bezoekersterras om de terugkerende missies te fotograferen onderwijl hopend dat de Agressors er nog een missie uit zouden sturen. En dat gebeurde, met een 5-ship. Nadat we de take-offs hadden vastgelegd verplaatsten we ons naar het parkje aan de oostkant van het veld om de terugkeer van deze beauty’s vast te leggen. Nadat het vliegen ‘over’ was, was het wederom een lange rit die ons terug in de buurt van Tokio bracht.
Na groepsoverleg was besloten om deze vrijdag (28 april) een soort van herhaling te doen van de donderdag in de eerste week. Dus vroeg beginnen op Iruma en dan de rest van de dag doorbrengen op Atsugi.
In tegenstelling tot de voorgaande week viel het verkeer in de buitenwijken van Tokio heel erg mee. We waren dus ruim op tijd op Iruma. Wederom stelde Iruma niet teleur en kregen we een gevarieerde ochtendmissie voor onze camera’s inclusief een bezoekende C-130 van Komaki en voor de tweede keer de EC-1. Nadat de diverse toestellen vertrokken waren gingen we wederom aan boord van onze busjes richting Atsugi. Atsugi bracht deze vrijdag zijn gebruikelijke mix van US Navy en Japanse toestellen. Hoogtepunt (-en) waren 2 splinternieuwe E-2D’s van VAW-125 waarvan er eentje achterbleef voor het Spring festival de volgende dag.
Op zaterdag (29 april) werd het jaarlijkse Atsugi Spring festival gehouden. Dit is een Open House om de Japans-Amerikaanse relaties te versterken. De show is hoofdzakelijk een static show van elk US Navy squadron dat in Japan gestationeerd is. En natuurlijk laten deze mannen graag hun ‘commander’ kist zien aan het talrijke publiek. Ook de Japanse marine had van elk gebaseerd type 1 exemplaar op de static staan. Er is geen vliegshow, maar CWV-5 stuurde een handjevol Hornets en een Hawkeye alsook een paar H-60’s de lucht in om ‘normale’ vliegoperaties te laten zien. Alles bij elkaar een leuk evenement met een relaxte sfeer. Waarschijnlijk was dit het laatste evenement op Atsugi van deze schaal gezien de aanstaande verhuizing van de carrier airwing naar Iwakuni.
Na het bezoek aan de open dag was het tijd om terug te rijden naar Narita, de huurauto’s in te leveren en een laatste nacht in Japan door te brengen voor onze terugvlucht de volgende dag.
Op zondag 30 april was onze terugreis. Het inchecken alsook de verdere formaliteiten op Narita liepen vlotjes. Na een 11 uur durende vlucht landden we op Schiphol. Hier werden we getrakteerd op een van de langste routes ooit om van de gate bij de bagageband aan te komen. Eenmaal onze koffers en tassen er waren was het afscheid nemen van elkaar, terugkijkend op een succesvolle trip en vooruitkijkend naar nieuwe avonturen.
