Japan III 2014
In oktober 2014 organiseerde 4Aviation drie reizen naar Japan. Dit is het verslag van de korte reis. Bij de korte reis lag de nadruk op vliegvelden in de (ruime) omgeving van Tokyo en Nagoya.
Op vrijdag 24 oktober 2014 stond een grote groep van luchtvaartfotografen klaar voor de reis naar Japan. In dit geval zelfs 2 reizen, omdat 2 van de maar liefst 3 groepen die we dit jaar hadden tegelijkertijd naar Japan zouden afreizen. Een aantal deelnemers moest uit het buitenland invliegen en dat ging bijna bij iedereen goed. Eén deelnemer miste zijn vlucht en ging via een omweg naar Tokio, waar we hem zouden ontmoeten. Een soepele vlucht en vele uren later stonden we, op zaterdag 25 oktober inmiddels, op het vliegveld van Tokio. De busjes stonden al klaar bij het verhuurbedrijf en na de nodige formaliteiten konden we op weg naar onze eerste bestemming: de trapjesboer! Een klein trapje is een absolute noodzaak om in Japan te fotograferen (vanwege de hekken) en omdat we met zo’n grote groep waren hadden we een hele verzameling laten klaarleggen bij de Homac. Onderweg hadden we al twee Chinooks gezien die kennelijk van Hyakuri kwamen, dus na de aanschaf van de trapjes was het snel op weg naar dit veld. Inmiddels was de 3e groep ook aangekomen in Tokyo en onderweg naar Hyakuri. Uiteindelijk stonden we dus met 31 4Aviation reizigers aan het hek van Hyakuri om op die zaterdagmiddag nog wat toestellen binnen te zien komen voor de static ter ere van de military review. Aan het einde van de dag reden de 6 auto’s van de 3 groepen richting hetzelfde hotel voor de overnachting, waar we ook de laatste deelnemer aan de tour ontmoette.
Op zondag 26 oktober stond een bezoek aan Hyakuri gepland. Vandaag zou de military review plaatsvinden. De military review vindt elk jaar plaats en roteert van de luchtmacht, naar de landmacht en de marine. Eén keer in de drie jaar is de luchtmacht aan de beurt en dit gebeurt op Hyakuri. Behalve een static is er ook een fly-past van zo’n beetje alle types van de verschillende krijgsmachtdelen. Dit jaar zou ook aandacht worden besteed aan 60 jaar Japanse luchtmacht. Rondom het veld was veel politie op de been en lang niet alle plekken waren toegankelijk (vanwege het bezoek van veel hoogwaardigheidsbekleders aan de review). We namen een plek in de landing in en zagen die ochtend nog een aantal T-4’s, transporttoestellen en choppers binnen komen. ’s Middags was de fly-past waarvan een deel van de tientallen deelnemende choppers, fighters en transporttoestellen best aardig te fotograferen was. Daarna volgende nog een display van wat Eagles, RF-4’s en Blue Impulse. De ‘show’ werd afgesloten met een formatie van T-4’s die het getal 60 vormden. Daarna landden er weer wat kisten. We verplaatsten ons naar de overkant van de baan voor nog meer activiteit (Phantoms kwamen binnen en een groot deel van de static vertrok die middag nog). Al met al een dag een leuke met heel veel actie. Alle drie de groepen zouden deze nacht weer in hetzelfde hotel overnachten aan de andere kant van Tokio. De rit naar het hotel duurde lang. Het was erg druk rondom Tokio op zondagavond. Uiteindelijk werd bij een snelwegrestaurant gegeten en arriveerde iedereen aan het einde van de avond bij het betreffende hotel voor een welverdiende nachtrust.
Maandagmorgen (27 oktober) kende een vroege start voor twee teams daar we redelijk wat afstand hadden te overbruggen naar het eerste doel van de dag: Shizuhama en de T-7’s van de 11e Hiko Kyoikudan. Nadat we van de Tomei tolweg afgedraaid waren en op zoek naar een tankstation, zagen we een T-34 en een F-104 op het dak van een bedrijf staan. Deze moesten natuurlijk even geïnspecteerd worden. Al gauw bleek dat deze 2 vloogtuigen op het dak van de Hasegawa-fabriek stonden en op uitleen zijn van het JASDF museum. De grote baas kwam aanrijden en nodigde ons uit om de 104 te koesteren. Na de nodige foto’s inclusief groepsfoto gescoord te hebben, werd de Hasegawa boss hartelijk bedankt voor zijn gastvrijheid en trokken wij verder richting Shizuhama. De 11e Hiko Kyoikudan T-7’s waren redelijk actief en ondanks het grijze weer en de sterke windvlagen waren er leuke plaatjes te maken van zowel de 1e als 2e Hikotai T-7’s. Creatieve fotografen kregen zelfs gelegenheid tot composities met Mount Fuji. Rond de middag was het hoog tijd om te verkassen naar de 2e trainingsbasis voor deze maandag: Hamamatsu. De gebaseerde T-4’s van de 1e Air Wing hadden helaas een administratie dag, dus de lokale T-4’s waren niet actief. Misschien ter compensatie waren er een paar visitors, waaronder 2 T-4’s van het 301 Hikotai. De twee groepen, ‘kort’ en ‘normaal’, namen op Hamamatsu afscheid van elkaar. Aan het einde van de middag, toen we onze spullen aan het inpakken waren om verder te rijden naar ons hotel in de buurt van Akeno, kwam een E767 in het circuit en landde in prachtig zacht avondlicht.
Dinsdagmorgen 28 oktober was helikoptertijd: Akeno en de gebaseerde Army vliegschool de Experimental Flying Unit het 5e Anti-Tank Helicopter Sqn en het 10e Helicopter Sqn. Bij aankomst rond een uur of 8 stonden er vele helicopters van vele types gereed op de diverse platformen en het grondpersoneel was bezig met de dagelijkse FOD-walk. Na een kwartiertje wachten begon de eerste wave met vliegen. Vele vliegbewegingen konden van zeer dichtbij worden vastgelegd. Zo dichtbij dat enkelen van hun trappetje geblazen werden door rotorwash! Rond 11:30 werd het licht snel slechter en was het tijd om de spullen in te pakken en ons te verplaatsen naar Gifu. Zoals bekend is Gifu de thuisbasis van de test Wing van de Japanners. Nadat we de busjes hadden geparkeerd bij het bekende honden’park’ vertelden lokale enthousiasten ons dat de 2 waves die ‘s morgens gepland stonden, geschrapt waren en dat misschien de derde wave van de dag, die wij mee wilden pikken, ook geschrapt zou worden. Gelukkig hoorden we al snel het starten van straalmotoren en 2 T-4’s vertrokken gevolgd door 2 F-15’s en het rood/witte XC-2 prototype inclusief wingman. Gevlogen werd er, dus het spelletje wachten was begonnen of de heren op tijd terug zouden zijn voor zonsondergang. In de tussentijd hielden wat lokale T-4’s en de T-4 van Hamamatsu met het speciale kleurenschema voor 60 jaar Japanse luchtmacht ons bezig. Juist voor zonsondergang, in het mooiste licht van de dag, verschenen de XC-2 en de chase T-4 finals gevolgde door het paar F-15’s. Na deze landingen werd het snel donker, dus werden wederom de spullen ingepakt voor de lange weg naar ons hotel in Kanazawa zodat we zoals gepland de volgende dag op tijd op Komatsu konden zijn om wat 6e Kokudan F-15J’s te scoren.
Op deze zonovergoten woensdag (29 oktober) blies de wind uit oostelijke richtingen, dus op Komatsu was baan 06 in gebruik. Het westeinde van de baankop ligt wat verscholen tussen bomen, struiken en stukken privé-grond alsook een golfbaan. Na wat rondvragen vonden we een plekkie aan de rand van wat braakliggend land dat net voldoende tijd en ruimte bood voor wat foto’s voordat de vliegtuigen achter de bomen uit het zicht verdwenen. Gevlogen werd er non-stop. Voor de lunch werden 2 waves van 303 Hikotai Fighting Dragons en 2 waves van 306 Hikotai Golden Eagles aan de boeken toegevoegd. Echter, omdat de zon volop scheen, en onze locatie niet geschikt was om na de lunch met acceptabel licht plaatjes te maken, moesten we op zoek naar een alternatief voor de namiddag. Tijdens de lunchpauze, na de dagelijkse bevoorrading bij een 7-store, werd er kort bij het lokale museum gekeken. Dit bleek gesloten wegens dakrenovatie. Echter, de vriendelijke manager gunde ons 10 minuten om de collectie te bekijken en vast te leggen. Na een verkenningsronde om het veld werd een op het eerste gezicht geschikte locatie gevonden voor de late namiddag. Deze was (wederom) op een privé golfterrein. Na uitleg van onze bedoelingen aan de dame in het wachthuis aan de ingang, gaf zij ons toestemming. Vervolgens werden de ladders opgesteld aan het hek naast de civiele rolbaan. Deze plek gaf ruim uitzicht op de approach en de eerste 4000 voet van de baan. Net als ‘s morgens, was de middag activiteit hoog. Non-stop actie. Net voor zonsondergang besloten de Fighting Dragons nog maar eens een 8-ship de lucht in te sturen. Nadat deze 8 Eagles gestart waren was het te donker geworden om te fotograferen en we hadden nog vele kilometers voor de boeg naar ons overnachtingsadres. Dus terug in onze busjes gestapt en de tolweg op richting Tokio.
Op donderdag (30 oktober) maakten we wederom een vroege start om op tijd op Iruma te zijn. Iruma is thuisbasis voor de Koku Sotai (het luchtverdedigingshoofdkwartier) en de 2 Yuso Kokuta. Omdat Iruma middenin de voorsteden van Tokio ligt, is het drukke verkeer regelmatig nogal een probleem. Onze vroeg start werkte en voor 8 uur stelden we ons al op op de heuvel naast de rolbaan bij het bekende hospitaal. Zo gauw de eerste motoren werden gestart, kwamen er hordes lokale luchtvaartfans voor een aantal uren aan het hek. Het bleek een oefendag voor de aanstaande Open Dag en we werden getrakteerd op een aantal unieke formaties in de lucht alsook op de grond. Camera’s werkten hard om alle actie vast te leggen en de stemming was bij iedereen opperbest. Rond het middaguur was de voorstelling beëindigd en vertrokken de lokale spotters voor lunch. Dit was voor ons het signaal om ook in te pakken en wederom onderweg te gaan. Deze keer met bestemming Atsugi. De nieuwe rondweg rond Tokio bracht ons snel naar Atsugi, en na een korte koffiestop bij wederom een 7/11-winkel, parkeerden wij de auto’s bij het park aan de noordzijde van Atsugi. Omdat de 5e Wing van de Amerikaanse marine op hun vliegdekschip stonden, verwachtten we niet al te veel activiteit. Dit bleek ongegrond want de lokale Japanse marine vloog erg goed deze middag. Vele P-1’s, P3’s, C-130 ‘s, SH-60’s werden er gezien afgewisseld met wat Amerikaanse activiteit waaronder 2 F/A-18D’s van VMFA(AW)-533. Nadat de zon was onder gegaan vertrokken wij via de enorm drukke rondweg dwars door downtown Tokio naar ons hotel in Tsuchiura om de volgende morgen eenvoudig en op tijd op Hyakuri te kunnen zijn.
Vrijdag 31 oktober was ingeroosterd als hele dag op Hyakuri inclusief toegang tot de vermaarde torens. Dit werd door iedereen gezien als het potentiële hoogtepunt van onze week. Helaas het mocht niet zijn… Toegang tot de torens was snel geregeld maar de platformen bleken en bleven leeg. Na rondbellen met mensen op andere velden in Japan, bleek dat zij geconfronteerd werden met dezelfde situatie. De Japanse luchtmacht bleek een administratiedag te hebben. Positief gezien was het weer ook nogal matig (nat), dus voor fotograferen sowieso verre van ideaal. Nadat zelfs de dagelijkse oefenscramble van 302 Hikotai in de namiddag niet mee wilde werken, stapten we maar terug in onze busjes voor de laatste etappe naar Narita. De check-in bij ons hotel voor de laatste nacht in Japan ging snel alsook het inleveren van de huurbusjes. Nadat deze formaliteiten afgerond waren, zijn we naar de terminals gegaan op Narita om wat mee te pikken van de operaties aldaar.
Op zaterdagmorgen (1 november) stonden enkelen van ons vroeg op voor een paar uurtjes spotten op Narita bij daglicht. De groep was weer compleet bij de check-in voor de KLM-vlucht naar AMS. De terugvlucht leek lang en saai. Bij de bagageband op Schiphol werd door iedereen gedag gezegd en ‘tot binnenkort’. Iedereen was het erover eens dat ondanks de slappe dag op Hyakuri het een succesvolle week was geweest waarin wij bijna alle actieve types van de Japanse luchtmacht wisten te scoren. De smakelijke brokjes die we geserveerd kregen smaakten naar heel veel meer. “we will be back”.
