Japan II 2014
In oktober 2014 organiseerde 4Aviation drie reizen naar Japan. Dit is het verslag van de reis waarbij de nadruk op de fightervelden in het land lag. Een aantal fightervelden werd bezocht, waarbij veelal twee dagen bij een werden gespendeerd voor betere fotografeermogelijkheden.
Op zaterdag 18 oktober begon op Schiphol een variant op de bekende 4Aviation reizen naar Japan. Op verzoek van een paar reizigers was deze reis ontstaan, die zich met name richtte op de fightervelden, waarbij ook geprobeerd werd om per veld twee dagen in te plannen. Het was één van drie reizen die 4Aviation in oktober/november 2014 naar Japan organiseerde.
De reis begon al meteen met vertraging. De KLM vlucht van Amsterdam naar Narita stond met vertraging op het bord. De 7 Nederlandse en 3 Engelse deelnemers konden toen nog niets anders doen dan wachten. Toen de vertraging langer werd moest er toch iets ondernomen worden. De reis omvatte ook 5 binnenlandse vluchten met Japan Airlines (JAL) en de eerste daarvan stond gepland voor zondagmiddag. De vertraging met KLM was inmiddels zo groot dat de aansluiting met deze vlucht in gevaar dreigde te komen. Een telefoontje plegen naar JAL dus maar. “Tien personen omboeken naar een latere vlucht morgen? Ja hoor, geen probleem!”. Oké… da’s erg fijn! Zo begon de reis naar Narita in een KLM Boeing 747.
Na aankomst op Narita (zondag 19 oktober inmiddels) werd wat geld gepind en een beetje geacclimatiseerd. Omdat de vlucht naar Naha/Okinawa vanaf Haneda vertrok moesten we met een bus van Narita naar Haneda. Zo gezegd zo gedaan en alles verliep redelijk voorspoedig. De vertraging met KLM was deels goed gemaakt door ‘gas te geven’ en al met al waren we nog aardig op tijd op Haneda. Naar de JAL balie om te kijken of we toch weer de eerdere vlucht kunnen krijgen. “Tien personen omboeken naar een eerdere vlucht zometeen? Ja, geen probleem!”. Oké… da’s erg fijn! Zo vlogen we alsnog op tijd naar Naha. Daar aangekomen kwamen er op zondagmiddag meteen een paar Eagles binnen! De huurauto’s werden opgehaald en we reden meteen door naar het hotel voor de komende twee nachten. Even snel eten nog en toen had iedereen de pijp aardig leeg.
Maandagmorgen 20 oktober vroeg op (dat proces zou zich blijven herhalen de komende 2 weken). Het hotel was in de buurt van het veld dus we arriveerden mooi op tijd. Bij het veld aangekomen bleek dat ze vanuit het noorden vlogen. We namen daarop plaats op het bezoekersterras van de civiele terminal om daar vandaan de actie te zien en fotograferen. Er was actie genoeg! De Eagles vlogen goed, evenals de Hawkeyes en de Orions. Rond het middaguur werd Naha verruild voor Kadena AB (op ongeveer 3 kwartier rijden). Bij Kadena aangekomen steeg er van alles op, behalve Eagles. Diverse bezoekende toestellen kozen het luchtruim. Na een tijdje moesten we de conclusie trekken dat er op deze maandag geen Eagle-activiteit was en dat er ook bijna niets binnen wilde komen (een plots opdoemende Orion werd door bijna iedereen gemist). Aan het einde van de middag weer tevreden terug naar het hotel, nadat de (gereserveerde) trapjes werden opgehaald bij een lokale trappengigant.
Op dinsdag (21 oktober) wederom op tijd richting Naha. De groep wilde splitsen. Een deel ging naar de terminal, de rest naar de overkant van de baan. Het weer was weer geweldig, rond de 30 graden celcius, en er werd weer goed gevlogen. We pakten ook de P-1 mee die hier tijdelijk leek te staan. Rond het middaguur werd gepolst wie interesse had voor een tweede poging op Kadena. Ongeveer de helft ging voor een tweede keer, de rest bleef op Naha om daar te blijven genieten van de actie. De groep die naar Kadena ging werd beloond met een dozijn Eagles (voornamelijk van ‘blauw’, 44th FS). Later in de middag kwamen de groepen bij Naha weer bij elkaar en werd het tijd om in te checken voor de volgende vlucht. Een Boeing 737 zou ons die avond nog naar Fukuoka brengen. Daar aangekomen was het even wachten tot de 10 trapjes op de bagageband verschenen (JAL checkt deze gewoon zonder blikken of blozen in), waarna we twee nieuwe auto’s ophaalden en richting hotel reden.
Op woensdag 22 oktober moesten we ’s morgens nog een stukje rijden richting Tsuiki. Dit rijden was in dikke wolken en regen. De zon had plaats gemaakt voor soep in de lucht. Hoewel we elkaar onderweg wijs maakten dat het opklaarde, was het bij aankomst op Tsuiki nog niet veel beter geworden. Een korte blik op de flightline leerde ons dat ze wel aanstalten maakten om te gaan vliegen en er stond een rijtje aggressor Eagles van het Hiko Kyodotai binnen. Dit waren ook de Eagles die als eerste opstegen nadat we bij de bekende kade aan waren gekomen. Ondanks het weer werd er redelijk gevlogen waarbij de F-2’s het qua aantal weer aflegden tegen de Eagles. Het weer verbeterde maar amper en aan het einde van de middag reden we door naar Miyazaki vooruitlopend op twee dagen bij Nyutabaru.
Na wederom een prima overnachting reden we op donderdag (23 oktober) al vroeg richting Nyutabaru, met een lachend zonnetje aan de hemel. We wilden voor 8 uur daar zijn omdat dan de eerste toestellen meestal al launchen. Zo ook vandaag! We stonden bij de taxibaan om de eerste Eagles te fotograferen. De security was snel ter plaatse om, op hun gemak en zonder stress, onze gegevens over te nemen. Inmiddels was de vliegrichting aangepast en na het vertrek van de security gingen we naar de overkant van de baan. Toen bleek ook dat er twaalf ZZ Eagles op het platform stonden, allemaal van ‘rood’ (67th FS), voor een oefening. Behalve de vele Eagles, Phantoms, T-4’en en rescue bakken van eigen veld kregen we dus ook Kadena Eagles voorgeschoteld. Er werd erg goed gevlogen zoals gewoonlijk. Vanaf verschillende plaatsen rondom het veld werd alles vastgelegd waarna we tegen zonsondergang richting het hotel in Miyazaki reden voor een relaxte avond met lekker eten en een biertje.
Ook op vrijdag 24 oktober wilden we op tijd bij Nyatabaru zijn. Dat lukte volgens plan en het zonnetje scheen minstens net zo hard als de dag ervoor. De kisten vlogen een aantal waves van de andere kant als de dag ervoor wat voor een mooie variatie van opnames zorgde. Bovendien keerden deze dag de aggressors van het Hiko Kyodotai terug van Tsuiki wat het weer tot een hele leuke dag maakte met Eagles van drie verschillende units (de ZZ Eagles meetellend) en Phantoms. Dat lukt je nergens anders dan in Japan. In de namiddag kregen de camera’s weer wat tijd om af te koelen toen we weer richting Fukuoka reden voor de volgende overnachting.
De zaterdag (25 oktober) begon weer met het inleveren van de auto’s en het inchecken voor de volgende vlucht. Vanaf Fukuoka vlogen we met een Boeing 777 naar Haneda. Op Haneda stonden weer 2 auto’s klaar waarna we richting Hyakuri reden. Nog geen 5 minuten na onze aankomst op Hyakuri arriveerden daar ook de twee andere 4Aviation groepen. Uiteindelijk stonden we dus met 31 4Aviation reizigers aan het hek van Hyakuri om op die zaterdagmiddag nog wat toestellen binnen te zien komen voor de static ter ere van de military review. Aan het einde van de dag reden de 6 auto’s van de 3 groepen richting hetzelfde hotel voor de overnachting.
Op zondag 26 oktober stond een bezoek aan Hyakuri gepland. Vandaag zou de military review plaatsvinden. De military review vindt elk jaar plaats en roteert van de luchtmacht, naar de landmacht en de marine. Eén keer in de drie jaar is de luchtmacht aan de beurt en dit gebeurt op Hyakuri. Behalve een static is er ook een fly-past van zo’n beetje alle types van de verschillende krijgsmachtdelen. Dit jaar zou ook aandacht worden besteed aan 60 jaar Japanse luchtmacht. Rondom het veld was veel politie op de been en lang niet alle plekken waren toegankelijk (vanwege het bezoek van veel hoogwaardigheidsbekleders aan de review). We namen een plek in de landing in en zagen die ochtend nog een aantal T-4’s, transporttoestellen en choppers binnen komen. ’s Middags was de fly-past waarvan een deel van de tientallen deelnemende choppers, fighters en transporttoestellen best aardig te fotograferen was. Daarna volgende nog een display van wat Eagles, RF-4’s en Blue Impulse. De ‘show’ werd afgesloten met een formatie van T-4’s die het getal 60 vormden. Daarna landden er weer wat kisten. We verplaatsten ons naar de overkant van de baan voor nog meer activiteit (Phantoms kwamen binnen en een groot deel van de static vertrok die middag nog). Al met al een dag een leuke met heel veel actie. Alle drie de groepen zouden deze nacht weer in hetzelfde hotel overnachten aan de andere kant van Tokio. De rit naar het hotel duurde lang. Het was erg druk rondom Tokio op zondagavond. Uiteindelijk werd bij een snelwegrestaurant gegeten en arriveerde iedereen aan het einde van de avond bij het betreffende hotel voor een welverdiende nachtrust.
Op maandagmorgen (27 oktober) gingen twee groepen richting Shizuhama terwijl de ‘fightergroep’ even later van het hotel richting Atsugi reed. Daar was de ochtend een beetje ‘langzaam’ met een aantal vertrekkende toestellen. In de middag werd het beter toen P-3’s, P-1’s en wat ander spul binnen kwam. Helaas was de Carrier Air Wing niet thuis ten tijde van ons bezoek. Desalniettemin weer een dag met leuke vliegtuigen die je (bijna nooit) nergens anders in de wereld tegenkomt. In de late middag volgde het ritueel voor de volgende vlucht weer; auto’s aftanken, inleveren, trapjes en bagage inchecken en wachten op het moment dat we aan boord konden. In dit geval weer een Boeing 777 op weg naar Chitose. Daar aangekomen namen we 4 taxi’s naar het hotel (omdat de autoverhuur volgens planning gesloten was).
Dinsdag 28 oktober begon met een ritje per bus terug naar de luchthaven. Daar aangekomen met wat moeite (communicatieproblemen) de auto’s opgehaald en meteen door naar de landing. Onderweg hadden we al Eagle-activiteit waargenomen. Bij de landing aangekomen werden we meteen verwelkomd door landende Eagles. Dat proces zou zich de hele dag herhalen, afgewisseld met startende Eagles, landende T-4’s, startende T-4’s en ander spul (waaronder een luchtmacht B747). Er werd heel goed gevlogen. Bovendien was 305 Hikotai van Hyakuri hier met een detachement van 6 Eagles, waaronder de speciaal beschilderde (blauwe) Eagle voor de 60e verjaardag van de luchtmacht. De zon, dreigende luchten en herfstkleuren completeerden het geheel. We bleven tot de eerste wave Eagles in de schemer/het donker weg ging. Daarna zochten we het hotel weer op om een beetje op te warmen (Hokaiddo was best fris al in deze tijd van het jaar).
Voor woensdag (29 oktober) was een tweede dag op Chitose gepland. We begonnen op een andere plek dan we de dag ervoor hadden bezocht. Ondanks waarschuwingen van Japanners dat de lokale Eagles niet zouden vliegen gingen de waves er weer achter elkaar uit. Lekker actief dus weer! In de loop van de ochtend reden we vanuit Chitose naar Okadama in de hoop een paar Army-choppers te zien. Daar aangekomen was het redelijk bewolkt geworden maar we konden toch een paar Hueys en een OH-1 heel aardig fotograferen. Na een paar uur weer terug richting Chitose voor nog meer mooie foto’s. De dreigende luchten van gisteren werden overtroffen door zwarte wolken in de achtergrond, terwijl het zonnetje bleef schijnen. Aan het einde van de middag reden we richting Tomakomai voor het eten. De nacht zouden we doorbrengen op een boot, de ferry van Tomakomai naar Hachinohe (op het hoofdeiland). De boot vertrok stipt om 23.59 en iedereen zocht daarna snel zijn bedje op de boot op.
Exact volgens plan arriveerden we op donderdag 30 oktober om 07.30 uur in de haven van Hachinohe. Het van boord komen was zo gepiept en in no-time arriveerden we op Misawa. Het weer was fantastisch; blue skies en zon! Bij Misawa aangekomen namen we snel onze positie in de landing in. Daar aangekomen was er al veel activiteit. Een aantal F-2’s stond bij de kop klaar om op te stijgen, terwijl er meteen daarna al een paar terugkwamen. Er was erg veel activiteit deze dag. Behalve de F-2’s, de USAF F-16’s, een Hawkeye en Chinooks waren er ook drie Growlers op bezoek en kwamen er aan het einde van de dag nog vier F/A-18’s van VMFA-115 binnen. Een deel van de toestellen hebben we ’s middags aan de andere kant van het veld moeten fotograferen omdat ze van de andere kant besloten te vliegen. Tot en met ons vertrek vlogen de F-2’s af en aan! Aan het einde van de dag reden we weer terug naar Hachinohe voor de overnachting.
Ook op vrijdag (31 oktober) stond Misawa op de planning. Voordat we daar naartoe reden maakten we een kort stopje op Hachinohe (in de hoop net een Orion mee te pikken). Het weer was nog net zo geweldig als de dag ervoor. Bij Misawa aangekomen was het echter ietsje rustiger. Het bleek dat deze dag de Japanse luchtmacht niet zou vliegen (op wat transporttoestellen en choppers na). De enige F-2 die we zagen was het toestel met de speciaal gekleurde staart dat naar Iruma vertrok voor de static aldaar. We hadden de mazzal dat op Misawa ook Amerikanen staan, dus er was wel activiteit (WW F-16’s, de F/A-18’s en E/A-18G’s). We brachten deze dag ook een bezoek aan het fraaie museum dat tegen het veld aanligt en waar vandaan je de Chinooks prachtig kunt fotograferen.
Het was inmiddels 1 november, een zaterdag, en op deze dag stond de terugreis naar Chitose gepland. Een behoorlijke rit, maar we hadden de hele dag de tijd en zouden onderweg alleen even bij Ominato kijken (wel een paar leuke gate-guards kunnen fotograferen) en het programma werd verder gekenmerkt door de vaste vertrektijd van de ferry naar Hokkaido en door het slechte weer. Net op de ene dag van de reis waarop, min of meer volgens plan, geen vliegtuigen zouden zien vliegen, regende het zowat de hele dag. Al met al duurde de rit naar Chitose best lang en wisten we de huurauto’s nog net voor sluitingstijd in te leveren, nadat de eerste zoektocht naar het hotel mislukt was vanwege het verkeerde telefoonnummer. Uiteindelijk toch in het hotel terechtgekomen en na een hapje en een drankje werden de bedjes weer opgezocht.
Op zondag (2 november) stond de laatste binnenlandse vlucht gepland, vanaf Chitose naar Narita. Deze vlucht verliep, net zoals alle andere binnenlandse vluchten, erg soepel. Het laatste setje auto’s werd opgehaald (we kregen de auto’s die de 4Aviation groep ‘Japan kort’ de dag ervoor had ingeleverd, met de achtergelaten trapjes er nog in!). Vervolgens reden we richting Yokota. Tenminste, dat was de bedoeling. De autonavigatie kende inmiddels geen geheimen meer, maar je moet wel op blijven letten. Toen we inmiddels vlak bij Atsugi waren gingen we weer een beetje opletten en met een flinke omweg kwamen we dan toch op Yokota terecht. Daar was het erg druk met fotografen en we hebben op deze zondagmiddag een paar vertrekkende toestellen afgewacht (een C-17 en een KC-135) voordat we richting hotel reden. In het hotel ontmoetten we ook weer een andere 4Aviation groep (de groep die twee weken in Japan zou blijven). Een biertje laat op de avond in de lobby van het hotel was het devies.
De immens druk bezochte open dag van Iruma stond voor maandag 3 november gepland voor beide groepen. Op maandagmorgen erg vroeg begonnen daarom 4 auto’s met fraaie 4Aviation magneetborden aan de rit naar een treinstation in de buurt van Iruma. Door daar te parkeren en per trein naar het veld te gaan werd heel veel parkeerstress voorkomen. Bij de ingang moesten we nog wachten tot de poorten open gingen. Het weer was weer fantastisch en na een tijdje liepen we het veld op. Het werd al snel druk, heel druk. Toch was er met wat moeite wel het een en ander op de grond te fotograferen, met name de bij de gestationeerde kisten. De vliegshow was klein maar erg fijn. Een formatie van vijf C-1’s is gewoon uniek! De display van Blue Impulse was ook erg leuk, al was het maar omdat ze een paar manoeuvres hebben die we in het westen nooit zien. De show zelf eindigde al redelijk vroeg, waarna een groot deel van het publiek vertrok. We bleven tot het overgrote deel van de static deelnemers ook was vertrokken en dat leverde hele fraaie plaatjes op! Op het afgesproken tijdstip stond iedereen bij de uitgang en de twee groepen namen weer afscheid van elkaar. Wij reden via het relatief drukke Tokio richting ons hotel in de buurt van Hyakuri.
De dinsdag (4 november) zou weer een highlight van de reis worden; Hyakuri operationeel. Onder een blauwe hemel en in de zon reden we al vroeg richting het veld om daar de procedure van de toegang tot de torentjes te doorlopen. Op de torentjes aangekomen bleek al snel dat het erg leuk zou worden. Het platform stond goed vol en de eerste Phantoms begonnen al te taxiën. We kregen ook twee Herculessen op bezoek, waarna de Eagles en de recce-Phantoms aan de gang gingen. Het is en blijft een fantastisch veld. De waves volgden elkaar weer mooi op (hoewel een deel van de Phantoms richting Komatsu was vertrokken) en we kregen ook de fraaie blauwe Eagle weer voor onze lenzen. Rond het middaguur verplaatsten we ons naar de overkant en ook daar werd naar hartenlust gefotografeerd. Het zouden de laatste plaatjes worden van een geweldige reis. Nadat de zon zo ongeveer vertrokken was deden wij hetzelfde. We reden richting Narita, om daar de auto’s in te leveren en daar in te checken voor de laatste overnachting.
Na een laatste Japans ontbijtje, op woensdag 5 november, bracht de bus ons naar de luchthaven. Het inchecken volgde, het wachten op de vlucht en het wachten tijdens de vlucht. Zonder problemen arriveerden we op tijd op Schiphol waar afscheid van elkaar werd genomen. De 3 Britten zouden dezelfde dag nog doorvliegen naar de UK. Het was een lange reis, maar wel eentje die iedereen lang bij zal blijven! Het was goed!
