Japan II 2012
Op 19 oktober 2012 begon onze tweede Japan reis van 2012. Tijdens deze herfstreis wisten we een aantal leuke vliegshows in het land in de planning op te nemen.
Op vrijdag 19 oktober 2012 verzamelden negen deelnemers aan een nieuwe Japan reis zich bij de bekende kubus op Schiphol. Nummer 10 was net gearriveerd vanuit Engeland en hem ontmoetten we bij de gate. Na een voorspoedige directe vlucht met onze eigen KLM begroetten we in Narita, op zaterdag inmiddels, onze elfde deelnemer die vanuit Australië was gearriveerd. Een trip die gekenmerkt zou worden door fantastisch weer kon beginnen.
Op zondag zouden we de open dag op Hyakuri bezoeken. Omdat Hyakuri min of meer op de route lag naar ons hotel in Mito werd besloten om op deze zaterdagmiddag nog even te gaan kijken naar de generale repetitie die deze dag plaatsvond. En zo scoorden we op deze zaterdag 20 oktober al onze eerste Japanse kisten van deze trip. Een andere belangrijke taak deze dag was het aanschaffen van de trapjes! Die avond ging bij de meesten van ons al op tijd het licht uit. We hadden een lange reis achter ons en we hadden twee zéér intensieve weken voor ons!
Op zondag 21 oktober gingen we al erg vroeg op pad om de verkeersdrukte rondom Hyakuri voor te zijn en ervoor te zorgen dat we op tijd waren voor de show (die al om 9 uur begint). De static bestond uit de meeste luchtmacht types en wat landmacht en marine kisten en twee USMC Hornets. De vliegshow werd gevuld met gebaseerde kisten die in verschillende samenstellingen vlogen. De fotografeer mogelijkheden waren met name in de ochtend geweldig. Er konden fantastische platen gemaakt worden van de gebaseerde Phantoms en Eagles. Aan het eind van de middag reden we naar Tokio voor onze overnachting in Wako. Wat op papier een rit was van 1,5 uur bleek in de praktijk 4 uur te duren.
De 22e (maandag) was gereserveerd voor Iruma. We waren rond acht uur bij de basis maar desondanks zagen we onderweg al kisten starten. We hadden geluk, ze vlogen vanaf de noordkant wat in de ochtend het beste is. Rond een uur of tien draaiden ze alsnog de baan en verkasten we naar de zuidkant naar het voor velen bekende plekje bij het ziekenhuis waar de kisten erg fraai van boven op de rolbaan te fotograferen zijn. Er werd erg goed gevlogen en de bonus van vandaag was een rehearsal van een show van vier C-1’s en een U-4 voor de open dag twee weken later. Op weg naar ons hotel bij Atsugi werd nog een stopje gemaakt bij Yokota waar we onder andere een Hercules en een leuke C-12J meepikten. Op het platform stonden daarnaast nog een aantal leuke bezoekers voor de nummertjes liefhebbers. We waren op tijd in Yamato en daarom was er voldoende tijd om ’s avonds rustig te gaan eten. De weersverwachting voor dinsdag was helaas niet al te best.
Onder enigszins dreigende weersomstandigheden togen we op dinsdag 23 oktober op een schappelijk tijdstip naar Atsugi waar het al snel begon te regenen. We wisten vooraf al dat de hier gebaseerde Carrier Air Wing op zee was en de vliegactiviteiten hier waren teleurstellend. De combinatie van dit en het slechte weer deed ons besluiten om al vroeg te vertrekken en te bekijken of het weer bij Shizuhama, dat pas voor de volgende dag op de planning stond, beter was. Dat bleek zo te zijn en onder redelijke omstandigheden werden in de namiddag nog een redelijk aantal T-7’s gefotografeerd. We waren deze avond heel erg vroeg in het hotel en er was wederom ruimte om wat te ontspannen deze avond.
Omdat we de vorige dag op Shizuhama al redelijk hadden gescoord was besloten om op de woensdag (24 oktober) niet terug te gaan en Komaki op te nemen in de planning. Komaki is gesitueerd op de oude luchthaven van Nagoya en herbergt de C-130 vloot en de SAR Wing opleidingsschool van de JASDF. Daarnaast zit ook Mitsubishi op dit veld. De oude terminal van dit vliegveld is omgebouwd tot een shopping mall en het platform is tegenwoordig de parkeerplaats van deze mall. Vanaf de parkeerplaats is prima op de baan te fotograferen. Na een leuke ochtend werd in de lunchpauze verkast naar het nabij gelegen Gifu waar de testwing van de Japanse luchtmacht staat. Hier werd gerepeteerd voor de vliegshow die het komend weekend plaats zou vinden en met prima weer werd een mooie verzameling interessante vliegtuigen van verschillende pluimage gescoord. Die avond doorkruisten we Japan van de oost- naar de westkust om de volgende dag op tijd bij Komatsu te kunnen zijn.
Donderdag 25 oktober was het weer prima weer en arriveerden we al vroeg bij Komatsu waar nog slechts weinig kisten buiten stonden. Er werden mondjesmaat wat Eagles naar buiten gesleept en in de ochtend vlogen er alleen enkele T-4’s. De Eagles begonnen pas na de lunchpauze te vliegen en ons vermoeden dat het ’s ochtends rustig was omdat er in de avond gevlogen zou worden bleek juist te zijn. We moesten enigszins op tijd weg omdat we deze avond een lange rit voor de boeg hadden naar Tokushima op het eiland Shikoku aan de oostkust. Hier arriveerden we laat in de avond.
Tokushima is een Japanse marine basis waar de multi-engine training plaatsvind op de Beech TC-90. We arriveerden (op vrijdag 26 oktober) rond een uur of negen bij de basis waar al volop werd gevlogen. Een ceremonie op de basis leverde nog twee bezoekende Beeches op van Atsugi. Deze ceremonie zorgde er helaas wel voor dat de lunchpauze wat vroeger begon dan gebruikelijk. Daarom verkasten we al op tijd naar Komatsushima. Komatsushima is een helikopterbasis van de marine waar een aantal SH-60J’s is gebaseerd. Kort nadat we aankwamen kwam er een Sea Hawk binnen op dit schitterende veldje. We hadden eerder deze week al controle gehad door veiligheidsfunctionarissen. Hier werd gekozen voor het onopvallend schaduwen en een bijzonder beroerde under-cover meneer. Redelijk op tijd werd begonnen aan de flinke rit naar Hiroshima waar we laat in de avond aankwamen. Gelukkig niet te laat om de sfeer van deze dynamische stad te proeven!
Zaterdagochtend de 27e werd gebruikt om een bezoekje te brengen aan het A-bomb memorial in Hiroshima. Altijd indrukwekkend en een must-see als je in de buurt bent. Daarna werd een korte stop gemaakt op Iwakuni waar op deze zaterdag net een US-2 binnenkwam, net als een Kadena Black Hawk en een UC-12 vertrok. Het weer vandaag was niet zo best, overigens de tweede en laatste dag met mindere weersomstandigheden, en men vloog van de verkeerde kant dus we hadden het snel gezien. Het eindpunt vandaag was Shimonoseki vlakbij Ozuki op het zuidelijkste puntje van Honshu. Het idee werd opgevat om die zaterdagmiddag nog even te kijken op Ozuki omdat hier op zondag een open dag plaatsvond waar we helaas geen tijd voor hadden. Groot was onze vreugde toen we bij aankomst vijf T-5’s bij de kop van de baan zagen staan en er bijna meteen vijf andere binnenkwamen. Het bleek dat niet minder dan 15 van deze kistjes rondvluchten maakten met familieleden van het basispersoneel. Deze bonus zorgde ervoor dat we de week erop wat extra lucht kregen en besloten werd om de planning voor de komende week die een paar lange ritten bevatte wat aan te passen.
Zondag (28 oktober) waren we al vroeg op Tsuiki voor de air show deze dag en dat bleek geen overbodige luxe te zijn. Het was enorm druk op deze leuke open dag, ondanks dat het de eerste uurtjes nog wat bewolkt was. In tegenstelling tot Akeno en Gifu waar deze dag ook een show was, werd het hier ook deze dag prachtig weer! De vliegshow was wat gevarieerder dan die op Hyakuri en de static show vergelijkbaar. Door wat binnenweggetjes te kiezen werd de grootste drukte aan het eind van de dag vermeden en konden we beginnen aan de rit naar Miyazaki nabij Nyutabaru. We arriveerden laat in het hotel en moesten wederom vroeg op dus reden temeer voor de meesten om meteen het bed op te zoeken.
De volgende ochtend, op maandag 29 oktober, vertrokken we na de hanen wakker te hebben gemaakt al vroeg naar Nyutabaru waar we rond half acht aankwamen. Dit klinkt erg vroeg maar in Japan staan de eerste fighters vaak al voor acht uur aan de kop van de baan en zo ook deze dag. De Phantoms hadden de eer om te beginnen deze dag gevolgd door de Aggressor Eagles en de Eagles van 23 Hikotai. Na de binnenkomst van de eerste wave Phantoms en Aggressor Eagles werd de baan gewisseld naar de iets minder gunstige westelijke baankop. Zoals gewoonlijk werd hier de pannnen van het dak gevlogen, toen we vertrokken had elke eenheid drie waves gevlogen. Zeer voldaan vertrokken we aan het eind van de middag weer naar Kokura in het noordelijkste puntje van Kyushu waar we laat in de avond aankwamen.
Op dinsdag 30 oktober werd op een acceptabel tijdstip koers gezet naar Hofu, één van de twee T-7 velden van de JASDF. We arriveerden hier op het moment dat de eerste kisten net terugkeerden van hun missie en binnen de kortste keren hadden we een stuk of acht T-7’s in de zak. Nadat de eerste kisten van de volgende wave waren vertrokken werd koers gezet naar Iwakuni waar we hoopten dat men van de goede kant zou vliegen. Dit bleek helaas niet het geval te zijn. Wel een bijzonder gaaf schouwspel was de US-1 die touch-and-goes aan het maken was in zee! Met wat millimeters was het zelfs mogelijk om hier wat leuke sfeerplaatjes van te maken. Aan het eind van de middag werd koers gezet naar Otsu waar we (wederom) laat in de avond aankwamen.
Met het oog op de bewolking op donderdag werd het fantastische army veld Akeno een dag naar voren gehaald naar deze woensdag 31 oktober. We arriveerden hier rond een uur of acht en ondanks dat er een aanzienlijk aantal helikopters buiten stond was alles nog rustig. Hier kwam al snel verandering in met de binnenkomst van twee bezoekende Chinooks. Dit werd gevolgd door vliegactiviteiten van de andere helikopters onder een mooie blauwe lucht met een zeer prominent aanwezig zonnetje! De aanpassing van de route had nog een positief aspect. Aan het eind van de ochtend vertrok de gebaseerde Cobra een eenheid met zeven Cobra’s en twee OH-1’s voor een oefening en deze heli’s hebben we niet meer teruggezien en ook de volgende dag werd er door deze eenheid niet gevlogen. Met een gevoel van ‘de buit is binnen’ werd besloten om dezelfde dag nog een bezoek te brengen aan Gifu in een poging nog wat extra kisten te scoren op dit zeer interessante veld. Ook wilden nog wat mensen het museum hier bezoeken. Zo gezegd, zo gedaan en een paar uurtjes later stonden we weer in de mooie landing van Gifu. Er werd flink gevlogen en ook vandaag konden er weer erg fraaie plaatjes worden gemaakt met het fraaie licht van de ondergaande zon. Omdat we een hotel hadden geboekt in Tsu bij Akeno moesten we een stuk terug en de volgende dag de ferry pakken richting Hamamatsu.
Aldus geschiedde en de volgende ochtend (donderdag 1 november) stonden we rond half elf in de ochtend op Hamamatsu waar we door de gewijzigde route ineens wat meer tijd hadden. Anders zouden we hier pas rond hier pas rond half twee zijn aangekomen. Er werd lekker gevlogen en tussen de bedrijven door werd ook nog een bezoek gebracht aan het hier gevestigde luchtmacht museum. Leuke highlights deze dag waren een YS-11 van Miho en een UH-60J in het oude gele kleurenschema. Omdat we nog dwars door Tokio moesten om bij ons hotel in de buurt van Hyakuri te komen vertrokken we redelijk op tijd. Gelukkig net op tijd om onderweg Mount Fuiji in zijn volle omvang bij een ondergaande zon te kunnen vereeuwigen. Tokio was weer heftig maar desalniettemin waren we die avond op een alleszins redelijke tijd in ons zoveelste hotel in Tsuchiura.
De volgende dag was het alweer vrijdag 2 november. Op onze laatste operationele vliegdag in Japan werden we al om 07:00u bij de beroemde torens bij Hyakuri verwacht. Vanaf deze fantastische plek konden in de ochtend schitterende foto’s worden gemaakt van de gebaseerde Phantoms en Eagles. Als bonus stonden hier zes Phantoms van Nyutabaru op oefening die drie missies vlogen met vier kisten. De erg gave recce Phantoms vlogen helaas niet deze ochtend. In de middag vertrokken er drie naar Nyutabaru maar toen stonden we al op de overigens ook erg gave plek aan de zijkant van de baan. Met een erg voldaan gevoel, en tevreden dat we na de al succesvolle open dag toch nog maar even terug waren gegaan naar Hyakuri, vertrokken we rond vieren richting het voor ons bekende hotel in Wako bij Iruma. Daar waar we de eerste dag vier uur reden over dit stuk wisten we het nu in iets minder dan twee uur te doen.
De show op Iruma staat erom bekend enorm druk te zijn. Daarnaast zijn er geen parkeerplaatsen voor auto’s! Om deze reden vertrokken we op deze zaterdag 3 november al bij dag en dauw richting een shopping mall een paar kilometer van het veld om hier de auto te parkeren en het laatste stukje met de trein te doen. We moesten hier ’s middags namelijk ook weer op tijd weg om de auto die avond in te kunnen leveren. Alles verliep voorspoedig en zo stonden we al erg vroeg in de al lange rij voor de poort die pas enkele uren later open zou gaan. Te midden van een enorme mensenmassa werd die dag de show gadegeslagen met als highlight een massastart en demonstratie met zes Kawasaki C-1’s. Al voordat de Blue Impulse aan haar show begon vertrokken we van dit veld om de grote uittocht voor te zijn. Bij het wegrijden werd besloten om nog even een stopje te maken bij Shimofusa. Door de verkeerssituatie op de wegen richting dit veld verspilden we erg veel tijd maar toch waren we ruimschoots op tijd in het hotel om in te checken en de auto’s in te leveren. Die avond werd er nog gegeten op de luchthaven en namen we afscheid van de eerste twee teamgenoten die een andere vlucht naar huis zouden nemen.
Op zondag 4 november kwam er met een lange terugvlucht met Alitalia via Rome een eind aan deze fantastische Japan reis die wederom goed was voor veel vliegtuigen met voor Japan buitengewoon goede weersomstandigheden!
