Japan II 2010
Van 15 tot en met 30 oktober 2010 was 4Aviation voor de derde keer in Japan. Tijdens de tweede Japan reis van 2010 togen 10 personen naar het Aziatische land voor een trip die merendeels gericht was op nummers en minder op fotografie.
De 4Aviation ‘fotoreis’ naar Japan is uitgegroeid tot een fenomeen. Begin 2010 starten de voorbereidingen voor een ‘nummers’-trip naar hetzelfde land. Fotografie is steeds groeiende deel van de luchtvaart hobby, maar er zijn nog steeds veel liefhebbers die ‘old school’ genieten. In de namiddag van vrijdag 15 oktober verzamelden zich tien Nederlanders nummermannen op Schiphol voor de langverwachte vlucht KL861 naar Tokyo Narita Airport. De vlucht vertrok op tijd en de service aan boord was uitstekend.
Het duurde enige tijd voordat we onze bagage kregen en door de douane gingen. Uiteindelijk werden twee twee Mazda Biantes opgepikt bij Europcar, de tassen werden geladen in de kofferbak, iedereen zocht zijn plek, de navigatiesystemen werden ingesteld voor Shimofusa en reden we de eerste paar van onze in totaal 6160 kilometer om de eerste nummers van de reis te noteren. Aanvankelijk hadden we wat problemen met onze Garmin, maar al snel begrepen we onze Japanse apparaat. Het verkeer in Tokio was intens, dus duurde het enige tijd voordat we hadden Shimofusa bereiken. Op onze weg naar Narita waren we over een vliegveld gevlogen, waarvan we dachten dat het Shimofusa was, maar gelukkig was dat niet het geval omdat die platvormen van dat veld helemaal leeg waren. We noteerden tien lokale en een bezoekende Orion, een YS-11 en een paar bewaard gebleven vliegtuigen. Omdat het snel donker wordt in deze tijd van het jaar moesten we heel hard werken. We gingen vroeg uit de veren, meestal tussen vijf en zes uur. Zodoende kwamen we met het eerste licht op de eerste locatie van de dag en daarna gingen we door tot zon onderging, tussen vijf tot zes uur. In de eerste week was het weer geweldig. Temperatuur boven de 20 graden en veel zon. In de tweede week was het bewolkt met een paar intense buien, een of twee op het verkeerde moment.
Op onze eerste volle dag in Japan, bezochten we de Air Show in Hamamatsu. Deze basis herbergt twee T-4 opleiding squadrons, een grond training squadron met een verscheidenheid aan operationele vliegtuigtypes, de E-767 AWACS-eenheid en, zoals bijna elke base, een Air Rescue Squadron met U-125As en UH-60Js. Daarnaast is er ook een groot museum nabij de basis. Dus veel dingen te zien en te doen. We parkeerden in de buurt van het museum, in de veronderstelling dat bussen ons naar de show zouden brengen. Maar er waren geen bussen, dus liepen we naar de oostelijke poort. Daar waren veel bussen richting de static aan de westkant van de basis. Maar we liepen toch het hele stuk, in de hoop een paar extra nummers te krijgen. De show van vandaag show van de Japan Air Self Defence Force was zeer de moeite waard. Op de grond was een grote verscheidenheid van vliegtuigen en het lokale eenheden vertoonden hun kunsten in de lucht, met een solo van de E-767, verschillende formaties, tot twaalf vliegtuigen, van T-4s, en een gecombineerde redding display van de UH-60J en U-125. Een paar van de vliegtuigen kwamen van andere bases en de nationale helden, de Blue Impulse, sloten de show af. Bijna 100 nummers kwamen in de boeken, waarvan 49 T-4s. Alhoewel het een nummerstrip was, waren er genoeg mogelijkheden om af en toe een foto te maken. We vertrokken via de kleine wegen naar het zuiden van het vliegveld, en omzeilden daarmee de 50 km file op de noordkant! Onze volgende stop was Cafe Hikohiyo in de buurt van Lake Sanaruko, op slechts een paar kilometer van de vliegbasis. We namen de kustweg en bezochten nog een paar Wrecks & Relics. Voor de tweede nacht op rij overnachten we in ons hotel in Shizuoka.
Op maandag 18 oktober begon onze eerste operationele dag op Shizuhama Air Base. We kwamen er vroeg en er gebeurde niet veel. Dit veranderde gelukkig snel en binnen enkele minuten werden de platformen gevuld met T-7s. Na een korte tijd begon het vliegen en was de lucht gevuld met lesvliegtuigen. Vandaag kregen we ook onze eerste controle door de lokale politie. Dit werd een bijna dagelijkse gebeurtenis. Deze jongens zijn altijd zeer vriendelijk en willen weten wat je doet en wat je plannen zijn. We kwamen goed voorbereid en gaven ze onze paspoort details en routebeschrijving. De middag werd besteed in de buurt van één van de grote Japanse Ground Self Defence Force base’s, Akeno. Op de weg daar naartoe, terwijl we aan het tanken waren, kwamen twee C-130’s over ons heen op weg naar Nagoya. Op Akeno kun je op veel plaatsen kijken en foto’s nemen van de helikopters, op de platformen, in de hangaars en in de lucht. Meer dan 40 helikopters werden genoteerd, voordat we naar het zuiden vertrokken.
Dinsdag 19 oktober brachten we een paar bases door die niet vaak bezocht worden door luchtvaartenthousiastelingen, want er zijn geen stoere fighters en ze liggen een beetje uit de reguliere route. Dat maakt ze nog meer interessant en uniek voor ons! Yao is een legerbasis in het midden van de stad, Tokushima is de marine Multi-engine opleidingscentrum en Komatsushima herbergt een squadron van de marine Seahawks. De laatste twee bases liggen op het eiland Shikoku. Yao ligt in het midden van de stad en zelfs het vinden van de basis is niet eenvoudig, laat staan het vinden van de juiste plek om een aantal vliegtuigen te zien. Een van de auto’s verloor het gevecht van een hek terwijl het probeerde te draaien na het inrijden van een smalle doodlopende straat. Maar we vonden snel de juiste plek en kreeg een goed zicht op de vlieggebeuren en in de hangaars. Er was meer te zien, dus gingen we naar het zuiden voor een geplande stop bij de Mitsu Company in Awaij. Dit grote bedrijf produceert luchtvaart gerelateerde artikelen en heeft een klein museum, van zeven vliegtuigen, bij de ingang. De mensen zijn erg vriendelijk en we moesten zelfs poseren voor een foto voor het bedrijfskrantje. Op Tokushima volgden we het hek naar een geweldige plek met uitzicht op de platformen, taxi track en start-en landingsbaan. In de zon genoten we van een paar uur vliegen van de lokale opleidingseenheid en meer dan 30 kisten weden genoteerd. De dump bevatte een blauw / wit UC-90 en diverse TC-90 van welke delen van het constructienummer werden gelezen. Net voordat de lichten uitgingen kwamen we aan bij Komatushima. Een wandelingetje over het strand gaf ons een prachtig uitzicht op de platvormen en de activiteit van de Seahawks.
We overnachten in Hiroshima en via een klein display in een park in Waki gingen we op weg naar Iwakuni in de vroege ochtend van 20 oktober. Aanzienlijke veranderingen werden waargenomen bij de Iwakuni infrastructuur. Een nieuwe start-en landingsbaan is gebouwd en in gebruik genomen. De VS platvormen zijn niet meer zichtbaar, maar we zagen vele vliegtuigen van de Japanse vloot. De tweede basis voor de dag was Hofu. Er was niet veel vliegactiviteiten tijdens onze aankomst, en het was te warm om de meeste vliegtuigen in de hangaars te lezen, daarom misten we ongeveer een dozijn T-7s. Laatste plek van de dag was de marine opleiding basis in Ozuki. De T-5’s waren zeer actief en verschillende werden genoteerd en gefotografeerd. Ook hier zagen we verschillende vliegtuigen op de dump. De registraties van de T-5s waren overschilderd, een KM-2 was waarschijnlijk 626.
Na een rustige eerste paar dagen met tientallen trainers, helikopters en transport toestellen, was het nu tijd voor meer geweld; fighters! Op donderdag 21 oktober begon het sleepfeest al vroeg in Tsuiki, en al snel was het beton gevuld met F-15s en de nieuwe F-2s. We hadden gehoord over de spanningen met China na inbeslagneming van een schip door de Coast Guard. Verschillende anti-vliegtuigen defensie systemen werden gebouwd op de basis. Verschillende F-2’s waren uitgerust met vier grote anti-schip raketten, en toen werd het stil. Op het moment dat we besloten om te gaan werden een aantal motoren gestart en gingen vele F-2s en F-15s de lucht in. Meer dan veertig vliegtuigen, waaronder bewaard gebleven exemplaren, gingen de boeken in. Ashiya is ongeveer het enige JASDF veld waar geen direct uitzicht op de platvormen is. De lokale gemeenschap was het ook niet mee eens en ze bouwden een enorm bassin en toren aan de zuidkant van de basis. In het water worden boot races gehouden en deze kunnen worden bekeken vanaf het grote gebouw en de toren. Hoewel er vandaag geen races waren, bekeken vele tientallen Japanners op grote beeldschermen races op andere locaties en werd er stevig gegokt. We gebruikten de toren op een blik op Ashiya te werpen en tikten de lokale vliegtuigen één voor één af. Meer dan dertig vliegtuigen (T-4, H-60 en U-125) werden gezien en geregistreerd. Laatste operationele basis van de dag was het militaire deel van de internationale luchthaven van Fukuoka. De T-4’s waren al binnen gezet voor de nacht, maar eentje konden we nog in de hangar lezen. Een Chinook was nog steeds buiten, terwijl zijn broer na een tijdje cirkelen om het vliegveld binnen kwam. Na het zien van de gepreserveerd vliegtuigen op de Kasuga kazerne reden we naar het zuiden voor ons verblijf in Kanoya. Ons hotel was zeer dicht bij de vliegbasis, dus we konden een beetje uitslapen.
Op vrijdag 22 oktober begonnen nabij het hek om de vliegtuigen van deze grote marinebasis te lezen en vervolgens trokken we ons terug naar een nabijgelegen heuvel voor een prachtig overzicht van het vliegveld. Dit gaf wat extra nummers buiten en in de hangaars. Toen was het tijd om naar de heliplatformen te gaan en precies p dat moment begonnen de vliegactiviteiten. We eindigden ons bezoek aan het meest zuidelijke deel van ons bezoek aan Japan in het mooie marine museum. Inclusief het museum werden meer dan 60 vliegtuigen en helikopters gelogd. De volgende basis op onze route is een van de belangrijkste doelen voor elk bezoek aan Japan. Nyutabaru, onder andere de thuishaven van een squadron met F-4 Phantoms en F-15 Eagles in een verscheidenheid van kleuren. Ondanks het goede weren waren niet veel Phantoms en agressor Eagles buiten. De andere F-15 eenheid, 23 Hikotai, was goed vertegenwoordigd en vloog vele missies. We hebben de meerderheid van onze Phantom nummers verzameld door goed in de hangaars te kijken. Deze prachtige dag werd afgesloten met een bezoekje van de veiligheidstroepen en een mooie Public Affairs dame. Meer dan 70 nummers werden toegevoegd aan onze logboeken.
In het oorspronkelijke plan moesten we nu op weg naar Gifu voor de open dag zondag. Dit betekende dat ongeveer 1200 km op vrijdagavond en zaterdag moesten afleggen. Vlak voor ons vertrek naar Japan werd bekend dat er op zaterdag op Metabaru een open dag gepland was. Vanaf daar was het ‘slechts’ 800 kilometer naar Gifu. De show van Metabaru was een beetje een teleurstelling, want er was geen static en slechts een dozijn helikopters waren geparkeerd op de flightline.
Na onze kleine niet-bus incident bij de Hamamatsu waren er zeker van dat er wel bussen zou zijn bij de Gifu show. Dat was tenminste de afgelopen jaren wel het geval. We parkeerden de buurt van de Kakamigahara museum aan de zuidkant van de basis en ontdekte dat er weer geen bussen waren. De lokale bevolking parkeerde op, of in de buurt, van het museum en bleef de hele dag aan de oostzijde en ging niet op de basis. We zijn begonnen met lopen en na ongeveer 20-25 minuten waren we in de buurt van de poort en 10-15 minuten later liepen op de static. Gifu is de testbasis voor de Japanse luchtmacht. Veel ‘eerste van een soort’ in het inventaris kunnen hier gevonden worden. De nieuwste toevoeging was de opvolger van het C-1 transportvliegtuig, de XC-2. De show is ook bekend om de gevarieerde formaties. Deze keer bestonden ze uit C-1, F-2, F-4, F-15 en T-4 vliegtuigen. Na elke pass verliet één van elke soort de formatie en gaf een solo-display. Weer 70 kisten voor in de boeken. Na de show begon het een beetje te regenen. Op Komaki ontdekten we een nieuwe terminal, maar we gingen stiekem naar de oude terminal voor een goede blik op het militaire gedeelte. Vanaf daar was het gemakkelijk zien en lezen van de lokale vliegtuigen (C-130, KC-767 en bewaard toestellen), 18 genoteerd.
De tweede operationele week begon bij Komatsu, waar je een prachtig uitzicht geniet van de civiele terminal. Zoals gebruikelijk beginnen militairen vroeg in Japan, maar dat doen wij ook. Al voor 08:00uur stonden twaalf F-15s en een paar F-2s klaar voor vertrek op de baan! De Misawa F-2’s waren een verrassing, zij werden allen uit de lokale hangaars werden getrokken. Vele missies werden gevlogen en een aantal bezoekende kamen ook voorbij. Met meer dan 50 in de boeken, vertrokken we in de middag voor onze volgende bestemming. Maar eerst wilden we naar het museum aan de overkant van de weg. Het is op maandag gesloten, maar we ontmoeten een aantal schoonmakers bij een achter ingang en ze lieten ons snel even kijken. Niigata was het volgende veld en herbergt een rescue-eenheid. Twee U-125s stonden buiten, terwijl de Black Hawk aan het einde van de baan speelde. We probeerden ons geluk bij de Kustwacht voor een kleine rondleiding, maar dat ging helaas niet door (wel leverde dit twee extra nummers op).
Dinsdagmorgen 26 oktober begon op Kasuminome waar een half dozijn kisten naar buiten werden gesleept, terwijl de rest niet geïdentificeerd binnen bleef. Sendai is een middelgrote civiele luchthaven met een groot onderhoudsbedrijf, Jamco, een civiele school en de Japanse kustwacht. Hun platvormen bevatten een aantal interessante dingen. Volgende op route was de F-2 opleiding basis en de thuisbasis van de Blue Impulse, Matsushima (30 kisten genoteerd). We arriveerden op het moment dat de laatste F-2 missie net was geland. De Blue Impulse deed daarna haar routine boven het vliegveld, waardoor we de kans kregen om rond te rijden en nog wat nummers te scoren. Toen de show voorbij was, stonden we op de juiste plek om de middag missie mee te maken. Nadat deze binnen was vertrokken we naar Hachinohe en kwam net op tijd om de acht Orions te lezen. Op onze weg naar het noorden verslechterde het weer en kwamen we zelfs in een kleine sneeuwstorm terecht.
Op woensdag 27 oktober bereikten we de meest noordelijke locatie van onze reis. In de ochtend vroor het een beetje, maar het weer was geweldig. Misawa is een gecombineerde Japans-Amerikaanse basis met een verscheidenheid van vliegtuigen (E-2, F-2, CH-47, T-4 en Amerikaanse F-16). Een museum is onlangs gebouwd in de buurt van de noord-oostelijke uiteinde van de baan. Een toren in het museum biedt uitstekende mogelijkheden. Japanse E-2’s zie je normaliter niet zo veel, maar we zagen er tien! De lokale F-16’s waren in Irak en slechts een paar vlogen hier een missie. Tsuiki had acht F-2’s naar het noorden gestuurd en in totaal schreven we meer dan 60 vliegtuigen. Hachinohe is vlakbij en bezochten we nog een keer op weg naar het zuiden. Een paar andere Orions stonden op de lijn en we zagen de bewaarde vliegtuigen.
Op donderdag hadden we weer een vroege start en ging naar Utsonomiya. Dit is een zeer actieve legerbasis en huisvest ook Fuji Heavy Industries. Net iets minder dan 60 vliegtuigen en helikopters werden genoteerd. Tot nu toe was het weer goed, maar zodra we vertrokken begon het te regenen, harder en harder. Tegen de tijd dat we bij een van de belangrijkste doelen van de reis aankwamen regende het erg hard. Desondanks vlogen de F-4s en F-15s toch goed, maar wij bleven in onze auto’s. Meer dan vijftig kisten werden genoteerd, maar we vertrokken snel naar een andere legerbasis, Kasumigaura. Naast een actieve eenheid, is er een school en de belangrijkste opslagplaats voor helikopters buiten dienst. Vijftien nummers werden genoteerd.
Op de eerste dag hadden we de belangrijkste transportbasis gemist, Iruma. We besloten om onze plannen te veranderen zodat we daar zeker nog een keer zouden komen. Zoals gebruikelijk waren we hier vroeg, en noteerden veel vliegmachines, bijna 40 (C-1, CH-47, YS-11, T-4, U-4 en U-125). Daarna brachten we een kort bezoek aan Yokota en schreven er tien bij, waarna we naar de eindbestemming van de dag (en van de reis) vertrokken. Reizen in de Tokyo Metropolitan Area duurt lang. Het kostte ons ongeveer 2 uur om 30km te rijden. We hadden gepland om vandaag nog meer bases te bezoeken, maar vanwege het extra bezoek aan Iruma, het verkeer en de naderende tyfoon vanuit het zuiden (veel vliegtuigen werden verplaatst of binnen gezet), was dat gewoon niet mogelijk. We bleven bij Atsugi tot het donker en dat was geen slechte keuze. Bijna veertig vliegtuigen werden gelogd en de laatste twee bewegingen waren de landing van een gloednieuwe XP-1 en vertrek van een fantastische US-1. Geen beter einde konden we ons voorstellen voor een plezierige, maar vermoeiende reis! We hebben ongeveer 950 verschillende militaire frames, waarvan 700 operationeel opgeschreven. Onze veelzijdige civiele vrienden logden er ruim meer dan 1000 tijdens deze trip.
